معمای Nat’l Rail

خط تولید ریلی شرکت ذوب آهن اصفهان هفته گذشته رسما راه اندازی شد.

اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور و محمدرضا نعمت زاده وزیر صنعت، معدن و تجارت از این سایت در استان اصفهان بازدید کردند تا علاوه بر خط جدید ریخته گری فولاد، این پروژه با تاخیر طولانی مدت را افتتاح کنند.

خط تولید ریلی که توسط شرکت Kuttner آلمان توسعه یافته و قادر به تولید ۴۰۰۰۰۰ تن ریل UIC60 در سال است، ESCO را به تنها تولید کننده کالای صنعتی در خاورمیانه تبدیل می کند.

این طرح با استفاده از بیش از ۱.۵ تریلیون ریال (۴۳.۶ میلیون دلار به نرخ ارز بازار) اعتبار دولتی اجرا شد.

ساخت خط جدید ریخته‌گری پیوسته فولاد یک میلیون تن به ظرفیت تولید فولاد خام ESCO اضافه کرد و به ۳.۶ میلیون تن در سال رسید. برای اجرای آن بالغ بر ۹۳۲ میلیارد ریال (۲۵.۸ میلیون دلار) اعتبار دولتی هزینه شد. هدف اصلی این خط جدید به حداکثر رساندن استفاده از خروجی چدن شرکت است.

ESCO (معروف به ذوب آهن اصفهان) سومین کارخانه بزرگ تولید فولاد ایران است که مستقیماً تحت کنترل وزارت صنعت، معدن و تجارت است که دو سال پیش با وزارت راه و شهرسازی برای توسعه به اصطلاح همکاری کرد. “پروژه راه آهن ملی” برای کاهش اتکا به ریل های وارداتی.

با این حال، این پروژه چندین بار به تعویق افتاد و باعث کمبود تعداد فزاینده پروژه‌های توسعه ریلی داخلی در میان واردات محدود شد.

دلایل رسمی این تاخیر «رکود جهانی و داخلی در بازار فولاد، کمبود نقدینگی ESCO و امتناع راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران از پیش خرید ریل» بود.

پس از یک دوره سکون، یکی از اولین تحولات در پیشرفت پروژه در اواخر اکتبر اتفاق افتاد، زیرا ESCO قراردادی را با شرکت IRIR برای تولید ۴۰۰۰۰ تن خط ریلی U33 امضا کرد که قرار بود ۱۰۰۰۰ تن از آن تا پایان سال جاری تحویل شود. سال ایرانی (اسفند ۱۳۹۶).

به گفته عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی، ایران به ساخت ۱۵۰۰ کیلومتر خط آهن نیاز دارد که برای آن به ۱.۸ میلیون تن ریل نیاز دارد.

به گزارش IRIR، ایران به طور متوسط ​​سالانه به ۳۰۰۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰۰ تن ریل نیاز دارد تا نیازهای این بخش مهم حمل و نقل را برآورده کند.

  آغاز پروژه ملی راه آهن

ESCO به طور مشترک در سال ۱۹۶۵ توسط ایران و شرکت Tyazhpromexport اتحاد جماهیر شوروی در استان اصفهان تاسیس شد. تاسیسات تولید فولاد این شرکت در سال ۱۹۷۲ به بهره برداری رسید.

این کشور در حال حاضر بزرگترین تولید کننده فولاد سازه ای کشور است که به بیش از ۲۳ کشور در آسیا، آفریقا و اروپا صادر می کند.

این شرکت برای اولین بار تولید ریلی را با استاندارد U33 در مقادیر محدود در اوایل دهه ۹۰ آغاز کرد. خطوط ریلی U33 قادر به پشتیبانی از سرعت تا ۱۶۰ کیلومتر در ساعت هستند.

حدود ۱۵ سال طول کشید تا نیاز به تولید ریلی داخلی در مقیاس بزرگ احساس شود. این ایده زمانی مطرح شد که دولت سابق قرارداد واردات ۱۰۰۰۰۰ تن ریل از اسپانیا را خنثی کرد، با این استدلال که واردات باید محدود شود تا تولید داخلی تحریک شود.

این منجر به امضای قراردادی بین ESCO و IRIR شد. با این حال، ریل های این شرکت به دلیل پشتیبانی از سرعت محدود و کیفیت پایین در مقایسه با عرضه های جهانی در آن زمان، با استقبال گرم مواجه شدند. در نتیجه، IRIR سفارش جدیدی نداد و از ESCO خواست تا ریل‌های UIC60 را تولید کند که قادر به پشتیبانی از محدودیت‌های سرعت بالاتر هستند.

ESCO به دنبال افزایش کیفیت محصول خود، در سال ۲۰۱۲ یک مناقصه بین المللی برای تولید ریل UIC60 برگزار کرد.

منصور یزدی زاده، مدیر فروش ESCO در دسامبر ۲۰۱۲ به خبرگزاری تسنیم گفت: «بهترین تولیدکننده از بین شرکت های حاضر برای همکاری انتخاب شد.» هویت شرکت خارجی ناشناخته است، زیرا نمایندگان ESCO از اظهار نظر در مورد این موضوع خودداری کردند.

به سرعت تا جولای ۲۰۱۴، IRIR و ESCO قرارداد دیگری را برای تولید ریل UIC60 امضا کردند که مهلت ارسال آن تا سپتامبر ۲۰۱۵ تعیین شد.

سوالات مطرح می شود

سوال اصلی که مطرح می شود این است که چرا IRIR قرارداد خرید آهنگ های U33 را امضا کرد در حالی که سال ها پیش کیفیت و قابلیت استفاده آنها را زیر سوال برد؟ این در حالی است که خط تولید ریلی تازه راه‌اندازی شده ظاهراً برای تولید نوع برتر UIC60 طراحی شده است.

ESCO از اظهار نظر تلفنی در مورد جزئیات پروژه ملی ریلی، از جمله اینکه آیا هنوز قادر به تولید U33 است یا خیر، و اگر چنین است، آیا کیفیت تولید بهبود یافته است، خودداری کرد.

به گفته مدیر عامل سازمان صدا و سیما، محسن پورسیدآقایی، ریل‌های تولید داخل به‌ویژه ریل‌های چینی و هندی قیمت بالاتری نسبت به ریل‌های خارجی دارند.

با این حال، IRIR با خرید مسیرهای گران‌تر ساخت ESCO برای حمایت از تولید داخلی موافقت کرده است.

پورسیدآقایی در ماه اکتبر ابراز نگرانی کرد که همکاری با ESCO در درازمدت برای IRIR غیراقتصادی خواهد بود.

چین، هند و ترکیه به ترتیب ۱۰ هزار، ۴۰ هزار و ۱۷۰۰ تن ریل به ایران در نیمه اول سال جاری (از ۲۹ اسفندماه) صادر کرده اند. این سه کشور قراردادهای صادراتی بلندمدت با وزارت راه و شهرسازی امضا کرده اند.

این پیشنهادات خارجی برای کشور مقرون به صرفه‌تر است، مگر اینکه با تعرفه‌های واردات سیلی بخورند.

یک غول بدهکار

احمد صادقی، مدیرعامل ESCO در مراسم افتتاحیه کارخانه ریلی جدید به خبرنگاران گفت که این شرکت با مسائل مالی دست و پنجه نرم می کند و در تلاش است تا سر خود را بالای آب نگه دارد.

وی گفت: شرکت ذوب آهن اصفهان در حال حاضر ۶.۶ تریلیون ریال (۱.۹ میلیارد دلار) بدهی دارد و در سال مالی گذشته (اسفند ۹۴-۹۴) ۱.۲ تریلیون ریال (۳۳.۱ میلیون دلار) زیان داشته است.

بیش از ۳.۱ تریلیون ریال (۹۰۷.۷ میلیون دلار) از کل بدهی به بانک ها و ۳.۴۸ تریلیون ریال باقی مانده (۹۹۶.۵ میلیون دلار) به سازمان ها، معادن و شرکت های تهیه کننده مواد اولیه شرکت بدهکار است.»

این مقام، نرخ بهره بالای بانک ها را عامل اصلی بار مالی دانست و گفت بسیاری از شرکت های تابعه ESCO از جمله شرکت های زغال سنگ در آستانه ورشکستگی قرار دارند.

این تولیدکننده بزرگ فولاد اقداماتی را برای جلوگیری از ورشکستگی انجام داده است، اما تاکتیک‌های بهبود فناوری، افزایش کیفیت محصول و کاهش نیروی کار تاکنون این مشکل را حل نکرده است.

این امر باعث شده سهامداران عمده این شرکت، شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی (که با نام اختصاری فارسی شستا شناخته می شود) و صندوق بازنشستگان فولاد برای کارگران بازنشسته فولاد ایران، ۷۳ درصد از مالکیت شرکت را از طریق یک مسافرخانه فروش بلوکی در خارج از بورس بفروشند. فرابورس ایران در ژوئن برگشت.

بیش از ۵.۷ میلیارد سهام اسکو به قیمت هر سهم ۴۱۱۶ ریال عرضه شد. علی خسروشاهی، رئیس بخش بازاریابی بانک سرمایه گذاری امید، به فایننشال تریبون گفت: با این حال، این پیشنهاد حتی یک خریدار هم ایجاد نکرد، زیرا “ESCO ضرر کرده است و خریداران بالقوه نمی توانند روی دریافت سود حساب کنند”.

آخرین پیشنهاد جدی خرید این شرکت تا سقف ۴۸۹۴ ریال به ازای هر سهم برای ۵۳ درصد مالکیت شرکت در سال ۱۳۹۱ توسط شرکت فولاد ماهان و کنسرسیومی متشکل از کارگزاری بهین پویا و بانک شهر انجام شد. با این حال، مالکان آن را با استناد به “تغییرات در مقررات فروش بلوک” لغو کردند.

با وجود شکست در هر دو تلاش فروش، ESCO هنوز اشتیاق خود را از دست نداده است. طبق اعلام IFB، ۱۶.۷۵ درصد از سهام این شرکت به ارزش ۱۱۲.۸ میلیون دلار قرار است در تاریخ ۱۶ نوامبر مجدداً به قیمت ۳۰۰۰ ریال به ازای هر سهم در بازار خارج از بورس عرضه شود.

لازم به ذکر است این سهام فاقد حق رای بوده و ۳۰۰ ریال بالاتر از قیمت فعلی سهام ESCO در IFB قیمت گذاری شده است. به نظر می‌رسد این شرکت به شدت روی سودی که می‌تواند از فروش ریل به دست آورد، شرط‌بندی کرده است، زیرا با راه‌اندازی پروژه‌های توسعه جدید، بدهی‌های تازه‌ای انباشته می‌کند.

با این حال، فقدان اشتیاق از سوی سازمان امور مالیاتی و شرایط مالی فعلی شرکت، فروش بهتر از قبل را بسیار بعید می کند.

نشانه هایی از کنار گذاشته شدن ESCO توسط دولت نیز وجود دارد. صادقی در سخنان خود غلبه بر بحرانی را که این شرکت به تنهایی با آن مواجه است «غیر ممکن» دانست و از دولت خواست به سومین تولیدکننده بزرگ فولاد کشور کمک کند.

اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور در مراسم افتتاحیه با اشاره به اینکه «مدیران شرکت نباید منتظر حل مشکلاتشان از سوی دولت باشند»، از آنها خواست تا برای خروج از این وضعیت «خلاق» عمل کنند. بحران.