می خواهید راهبه شوید؟ شما باید این تست ها را پشت سر بگذارید

S کاترین سینا ممکن است با تست های روان سنجی دست و پنجه نرم کرده باشد. قدیس و عارف قرن چهاردهم دارای فضایل بسیاری بود: او می توانست ساعت ها نماز بخواند، روزها روزه بگیرد و سال ها خود را وقف خدا کند. برخی از عبارات موجود در یک فرم معمولی روان‌سنجی، مانند «۱۳۶. من نمی توانم روی یک چیز ذهنم را حفظ کنم، نمی ترسیدم برای سنت کاترین.

اما او ممکن است با دیگران مشکل بیشتری داشته باشد. زیرا او همچنین از رویاهای مستهجن که در آن “جمعیت بی شرمانه در حال رقصیدن” را می دید، عذاب می کشید. او معتقد بود که در یک مراسم مخفیانه با مسیح ازدواج کرده است و به جای حلقه ازدواج، پوست ختنه گاه نامرئی او را به انگشت خود زده است. پاسخ دادن به جملاتی مانند شماره ۲۵۷ (“من افکار عجیب و غریب و عجیبی دارم”) ممکن است او را به هم بزند.

هیچ یک از اینها برای حرفه کاترین در قرون وسطی اهمیتی نداشت. : او پس از مرگش قدیس شد و تا به امروز به عنوان قدیس احترام می‌کنند . اما در کلیسای مدرن مشکل‌سازتر می‌شد، زیرا از سال ۲۰۰۵ کلیسای کاتولیک در بریتانیا از آزمون‌های روان‌سنجی سخت‌گیرانه برای بررسی درخواست‌کنندگان از احکام دینی و مقدس استفاده می‌کرد. کسانی که احساس می کنند خدای نامرئی و ناملموس آنها را فراخوانده است تا راهب، راهبه یا کشیش شوند، اکنون باید نه تنها به فقر، عفت و اطاعت، بلکه به مصاحبه ها و آزمایشات روانپزشکی سه روزه نیز متعهد شوند (از جمله آنها دو لبه است. “۱۳۹. من اغلب صداهایی را می شنوم بدون اینکه بدانم از کجا می آیند.”)

کلیسا به دلایل زیادی چنین آزمایش هایی را آغاز کرد. کشیش دکتر جرارد فیلدهاوس-بیرن، که مرکز آزمایش بریتانیا، سنت لوک، را اداره می‌کند، می‌گوید یکی از موارد آشکار تلاش برای بررسی سوء استفاده‌کنندگان بالقوه بود، اما تصمیم «تنها بر روی «ما باید پدوفیل‌ها را رد کنیم» متمرکز بود. منچستر این ایده در عوض از دیدگاه «گسترده‌تر» سرچشمه می‌گیرد – انتخاب افرادی که می‌توانند با خواسته‌های یک زندگی خدمتی و تجرد کنار بیایند. «آنچه ما می‌خواهیم، ​​کشیشان سالم هستند.»

کلیسای کاتولیک مدت‌هاست که تشخیص داده است که زندگی مجردی و عبادت می‌تواند حتی قوی‌ترین ساختارهای ذهنی را آزمایش کند. پدر جرارد از حرفه‌اش لذت می‌برد، اما اعتراف می‌کند که “مواقعی وجود دارد که من احساس تنهایی می‌کنم”. از قرن چهارم، کلیسا «قوانین» رهبانی را ایجاد کرده است – راهنماهای خودیاری که هر ساعت از شبانه روز راهب را با دقت و گاهی با حکمت عالی اداره می کنند. این راهنماها را بخوانید تا به شما بگویند که سختی کار فکری را با تمرین دلچسب در هم آمیخته کنید. اطمینان حاصل کنید که با رئیس صحبت می کنید (“نگذارید هیچ کس جرات نزاع وقیحانه با رهبر خود را نداشته باشد”). و از مشروب نوشیدن در محل کار خودداری کنید، زیرا “شراب حتی عاقلان را هم از بین می برد”.

مثل همه قوانین، آنها به ناکارآمدی خودشان اشاره می کنند. آنها را از نزدیک بخوانید و نگاهی اجمالی به رفتاری می‌بینید که پس از دهه‌ها تنهایی پشت دیوارهای صومعه، شروع به دور شدن از هنجارهای اجتماعی کرده است. یک قانون غیرمنتظره اما غیرقابل استدلال می گوید که اگر کسی بخواهد “اجابت مزاج را در یک دیگ یا کوزه یا هر ظرف دیگری انجام دهد … باید از بزرگتر مرد بپرسد”.

توماس پلانت، استاد روانشناسی در دانشگاه سانتا کلارا در کالیفرنیا که آزمایش‌های مشابهی را در آمریکا انجام می‌دهد، می‌گوید: «می‌تواند مرز باریکی» بین دین‌داری شدید و آسیب‌شناسی روانی وجود داشته باشد. ویلیام جیمز، روانشناس پیشگام ویکتوریایی، یکی از اولین کسانی بود که پیشنهاد کرد که رویاهای جاودانه ممکن است تحت تأثیر روانشناسی ذهن فانی که آنها را تجربه می کند، قرار گیرد. جیمز مورد مردی را ثبت کرد که هر وقت از خنده اش سر می زد، معتقد بود راز جهان هستی را می داند، اما وقتی هوشیار شد آن را فراموش کرد. سرانجام با تلاش فراوان توانست در حالی که هنوز مست بود آن را بنویسد و زمانی هوشیار به دیدن آنچه نوشته بود شتافت. او در آنجا خواند: «بوی نفت همه جا را فراگرفته است.» پدر تیموتی رادکلیف، یکی از روحانیون دومینیکن و یکی از اعضای تالار بلک فریرز در آکسفورد، می‌گوید: «بی‌تعادل بودن منحصر به مذهب نیست. آیا فکر می کنید هر هنرمندی کاملاً عادی باشد؟ او به جای عادی بودن، شادی را به عنوان معیار زندگی مذهبی پیشنهاد می کند. تا حدودی زیرا کسانی که از آن لذت می برند “عمیق ترین شادی را کشف کرده اند”. و همچنین از آنجایی که اگر “می خواهید خود را به این زندگی دیوانه بسپارید”، “احتمالاً کاملاً عادی نخواهید بود”. ■

برای تحلیل تخصصی بیشتر از بزرگترین داستان‌های بریتانیا، ثبت نام در Blighty، خبرنامه هفتگی فقط مشترکین ما.