نادیده گرفته شده و به حاشیه کشیده شده است
آلودگی هوا و تعطیلی مدارس و شهرهای خاکستری—مضامین یکسانی در نیمه دوم هر سال (اکتبر تا مارس) در ایران وجود دارد.
به نظر می رسد باران و دعا برای گذراندن زمستان در حالی که نفس نفس می زند تنها راه حل این مشکل تکراری است. مسئولان حمل‌ونقل ایران نیز روی دستان خود نشسته‌اند، گویی نمی‌توانند برنامه‌ای برای مقابله با این موضوع حیاتی داشته باشند.
سالانه حدود ۱.۷ میلیون دستگاه خودروی سواری در کشور تولید می شود و ۵۰ هزار دستگاه وارد می شود. در گزارشی از روزنامه شهروند آمده است: سالانه بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ هزار موتورسیکلت نیز وارد بازار داخلی می شود.
این در حالی است که تنها ۱۵۰۰۰۰ دوچرخه به بازار می آید که بیشتر آنها فروخته نمی شوند و به انبارها بازگردانده می شوند.
«این که دوچرخه‌سواری به عنوان یک روش جدی سفر در نظر گرفته نمی‌شود، اشتباه اصلی سیستم حمل‌ونقل ما است. نبود زیرساخت‌های مناسب و ایمنی چالش‌های بزرگ پیش روی معدود دوچرخه‌سواران ایرانی است. نکته خنده دار این است که علاوه بر عدم ایجاد مشوق برای استفاده از دوچرخه، تعرفه واردات دوچرخه را بالاتر از خودرو اعمال می کنیم. پیروز حناچی معاون وزیر راه و شهرسازی گفت: تعرفه های ۶۵ درصدی باعث افزایش قیمت دوچرخه می شود.
او افزود: «ممکن است گهگاه خطوط دوچرخه را در شهرها ببینیم، اما به هیچ وجه برای در نظر گرفتن دوچرخه به عنوان یک وسیله حمل و نقل کافی نیستند.
برچسب قیمت گزاف
تولید داخلی دوچرخه تقریباً صفر است و واردات آنها به یک پنجم موتورسیکلت می رسد.
در این بین میلیاردها دلار برای صنعت خودرو هزینه می شود. انوش رخام، مشاور کمیسیون حمل و نقل اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران گفت: ترافیک تهران سالانه حدود ۴۰۷.۶ میلیون دلار برای کشور هزینه دارد.
او گفت: «بدتر از همه، موتورسیکلت ها، که مظهر آلودگی هوا هستند، به راه حلی برای مشکل ترافیک شهر تبدیل شده اند.
به دلیل ترافیک سنگین تهران، بسیاری از مسافرانی که باید سریع به جایی برسند ترجیح می دهند به جای تاکسی سوار موتور سیکلت شوند.
به طور متوسط، یک میلیون موتورسیکلت روزانه ۲۸۶ تن مونوکسید کربن، ۱۰۰ تن دی اکسید گوگرد و بیش از ۷ تن دی اکسید نیتروژن تولید می کند.
رهام سپس به مثال نیروانای دوچرخه‌سواری در جهان اشاره کرد: هلند که تعداد دوچرخه‌ها از ساکنان آن بیشتر است و در آمستردام و لاهه، تا ۷۰ درصد از کل سفرها با دوچرخه انجام می‌شود.
او گفت: «کشورهای اروپایی دوچرخه‌های معمولی را با دوچرخه‌های هیبریدی و برقی جایگزین می‌کنند، در حالی که ما هنوز در مورد طراحی مسیر دوچرخه‌سواری برای یک منطقه یا نه، پایمان را می‌کشیم».
تعرفه‌های ممنوع
به گفته محمد خادم منصوری، رئیس انجمن صنفی فروشندگان دوچرخه و موتورسیکلت، ایران تنها دو کارخانه دوچرخه سازی (واقع در قوچان و قم) را در خود جای داده است که «بنیانگذاران آن هم اکنون بزرگترین واردکنندگان دوچرخه کشور هستند». /p>
نرخ تعرفه واردات دوچرخه در سال های اخیر ۳۰۰ درصد افزایش یافته است. دولت برای دوچرخه های برقی ۱۵ درصد و برای دوچرخه های معمولی ۶۵ درصد تعرفه وضع کرده است. چنین عوارض گمرکی بالا و تقاضای محدود واردکنندگان را مجبور به خرید ارزان ترین دوچرخه های چینی از ترس از دست دادن مشتریان فعلی خود کرده است. در این شرایط دوچرخه‌های چینی در برخی مواقع سه برابر قیمت آن در ایران به فروش می‌رسند.
او گفت: «تا زمانی که خیابان‌ها در دام رانندگان باشد و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های مناسب صورت نگیرد، هر کاری که برای انرژی بخشیدن به بازار دوچرخه انجام می‌دهیم، درست مانند آب پاشیدن است.
دوچرخه یک روش حمل و نقل بدون آلودگی است، زیرا وسایل نقلیه موتوری سریع ترین منبع رشد دی اکسید کربن در سراسر جهان بوده اند. اما در سال‌های اخیر دوچرخه به‌عنوان وسیله‌ای مناسب برای حمل‌ونقل در مسافت‌های کوتاه، در تهران و شهرستان‌ها جایگاه دوم را به خود اختصاص داده است.
سبزترین و پایدارترین اشکال حمل و نقل قطار، دوچرخه و البته پیاده روی هستند.
منبع: Financial Turbine