ناوگان ماهیگیری در آبهای عمیق چین بیشترین تعداد را در جهان دارد درنده

From مامادو سار در کلبه خود به بیش از ۱۰۰ پیروگ با رنگ های درخشان اشاره می کند که بر فراز موج سواری اقیانوس اطلس در ساحل اواکام در داکار، پایتخت سنگال آورده شده اند. در مواقع عادی آنها برای ماهیگیری بیرون می آمدند. اما ده‌ها قایق که آن روز بیرون آمدند، تقریباً با هیچ ماهی برگشته بودند. آقای سار، که ریاست انجمن ماهیگیری محلی را بر عهده دارد، جعبه‌هایی را باز می‌کند که زمانی پر از ماهی و هامور بود تا فقط مگس‌ها را آشکار کند. در بازار کنار ساحل، زنی روی میزی می خوابد که معمولاً ماهی روده روی آن می رود.

داستانی از کمبود در سواحل زمانی پر نعمت غرب آفریقا بالا و پایین می رود. در آنجا، جوامع ماهیگیران «صنعتی» که برای امرار معاش و برای بازار محلی ماهی می گیرند، توسط نیروهایی که در آن سوی جهان، در چین شکل گرفته اند، مورد حمله قرار می گیرند. حداقل برای سه دهه، دولت‌های مرکزی و محلی آن کشور توسعه ناوگان ماهیگیری از راه دور را تشویق کرده‌اند و قایق‌هایی را تجهیز می‌کنند که ماه‌ها یا حتی سال‌ها در دریا می‌مانند.

چین تنها کشوری نیست که به پروتئین و سود دور از آب خود چشم دوخته است. ژاپن، کره جنوبی، اسپانیا و تایوان ناوگان خود را دارند. اما تا حد زیادی بزرگترین است. برخی تخمین ها اندازه آن را بیش از ۳۶۰۰ قایق می دانند که به اندازه سه قایق بزرگ بعدی است. و برخلاف ناوگان دیگران، چین آگاهانه قدرت و نفوذ دولتی را طرح می کند، گاهی اوقات به عنوان بخشی از پروژه امضای اقتصادی و ژئوپلیتیکی شی جین پینگ، ابتکار کمربند و جاده (BRI). تعداد قابل توجهی از کشتی های چینی دولتی هستند.

سومین ویژگی متمایز کننده، درنده بودن ناوگان و عدم ظلم در صنعتی است که برای هر دو بدنام است. در پی آن، صید بی رویه رخ می دهد که برخی از آنها کاملاً غیرقانونی است. سقوط سهام محلی؛ قاچاق؛ پیوند با جنایات سازمان یافته؛ و کار اجباری و بدرفتاری عمومی با کسانی که در قایق ها خدمت می کنند.

همه این عوامل اکنون در نزدیکی کلبه آقای سار در حال انجام است. دولت چین فهرستی از کشورهای خارجی را منتشر می‌کند که در محدوده ۲۰۰ مایل دریایی (۳۷۰ کیلومتر) “مناطق اقتصادی انحصاری” (EEZs) قراردادهایی برای عملیات شیلات به توافق رسیده است. بیش از نیمی از این قراردادها با کشورهای غرب آفریقا انجام شده است. سنگال یکی است. موریتانی در شمال، وسیع و فقیر، تقریباً ۳۰ درصد از کل این کشور را به خود اختصاص می دهد.

این پروژه ها نه تنها شامل حقوق کشتی های چینی برای ماهیگیری در سواحل ایالت ها می شود. آب، بلکه برای ایجاد عملیاتی مانند کارخانه های فرآوری در ساحل. موریتانی به قطبی در صنعت پودر ماهی و روغن ماهی تبدیل شده است. چنین محصولاتی توسط مزارع پرورش آبزیان خریداری می شود که برای مشتریان در چین و سایر کشورها ماهی پرورش می دهند. انواع ماهی‌هایی که برای ساختن آن‌ها روی آن‌ها سوار می‌شوند، شامل ماهی‌هایی است که بومی‌ها با استفاده از قایق‌های کوچک و تورهای دستی ماهی‌گیری می‌کنند.

همانطور که بنیاد عدالت محیطی، یک NGO مستقر در لندن، در گزارشی که در ماه مارس منتشر شد اشاره می‌کند، همه این‌ها «بوم‌شناسی سیاسی را متحول کرده است. ماهیگیری در غرب آفریقا. مردم محلی که برای قرار دادن غذا در سفره خانواده به ماهیگیری در مقیاس کوچک وابسته هستند، مجبور به رقابت مستقیم با نگرانی های ماهیگیری صنعتی چینی می شوند. این یک مبارزه بی طرف است.

این فقط خود ذخایر ماهی نیستند که ناوگان چین را جذب می کنند. همچنین حوزه‌های قضایی با حکمرانی ضعیف، قوانین بی‌دندان و دامنه وسیعی برای نفوذ خرید. یک مثال کوچک توسط پروژه Outlaw Ocean، یک NGO آمریکایی برجسته شده است. در سال ۲۰۱۷، یک کارخانه پودر ماهی چینی در گامبیا، یک پروژه با نام تجاری BRI، مردابی را در قلب ذخیره‌گاه حیات وحش با آرسنیک، نیترات و فسفات که به‌طور غیرقانونی ریخته شده بود به رنگ زرشکی تبدیل کرد. اپراتور فقط ۲۵۰۰۰ دلار جریمه شد و اجازه داده شد به فعالیت و دامپینگ ادامه دهد.

گاهی اوقات قوانین به طور کامل نادیده گرفته می شوند. ماهیگیری غیرقانونی، گزارش نشده و غیرقانونی (IUU) در میان ناوگان چینی رایج است. شناورها از حد مجاز صید فراتر می روند، گونه های حفاظت شده یا ماهی ها را در جایی که نباید می کشند (مانند مناطق ساحلی که مخصوص ماهیگیران صنعتگر است). همه اینها فشار بیشتری را بر دریاهای جهان وارد می‌کند که در حال حاضر تقریباً به اندازه ظرفیت صید شده‌اند (نمودار را ببینید). کشتی های دارای پرچم محلی اغلب مالکیت چینی خود را در پشت شرکت های پوسته یا سرمایه گذاری مشترک پنهان می کنند. اگرچه کشتی‌های خارجی مجاز به ماهیگیری در آب‌های غنا نیستند، بسیاری از ناوگان آن در نهایت تحت کنترل منافع چین است.

تجارت ماهی

یکی از روش‌های غیرقانونی رایج در آب‌های غنا سایکو است—انتقال مواد منجمد در دریا ماهی‌هایی که اغلب به‌طور غیرقانونی صید می‌شوند، از تراول‌های بزرگ گرفته تا قایق‌های کوچک، که محموله‌های خود را تحت پوشش شب برای فروش در بازارهای محلی به ساحل می‌رسانند. تا حدی به دلیل سایکو، ذخایر ساردینلا – یکی از انواع ساردین – در غنا سقوط کرده است. و این قاچاق باعث ایجاد ارتباط بین ماهیگیران چینی و گروه‌های محلی جنایتکار سازمان‌یافته که بر بازارهای ماهی در خشکی نظارت می‌کنند، می‌شود.

در ساحل اواکام، آقای سار می‌گوید که کشتی‌های چینی که قوانین را خم می‌کنند «نمک را به زخم‌ها می‌مالند». قایق‌های چینی که خود را به شکل قایق‌های سنگالی در می‌آورند، به سختی به خود زحمت می‌دهند منشا خود را پنهان کنند. او می گوید که یک قایق سنگالی که به خود احترام می گذارد، “باید چیزی شبیه مامادو یا فاتو نامیده شود”. در عوض، نام قایق ها به خط چینی است که ما حتی نمی توانیم آن را بخوانیم. آقای سار نگران است که ماهیگیران بیکار به باندها بپیوندند یا برای کار به سفر غیرقانونی و اغلب کشنده به جزایر قناری بپردازند. مواردی وجود دارد که زنان ماهی فقیر مجبور به تن فروشی شده اند.

نه اقدامات تند و نه جنایت آشکار به آب های نزدیک آفریقا محدود نمی شود. سه سال پیش، یک ناوگان عظیم «تاریک» که ماهی مرکب را صید می‌کرد، به لطف راه‌اندازی توسط Global Fishing Watch (GFW)، یک NGO که با کمک Google راه‌اندازی شده بود، آشکار شد. ، یک شرکت فناوری و دیگران. این قایق ها با خاموش کردن فرستنده هایی که قرار است هویت و موقعیت کشتی را پخش کنند، تلاش کرده بودند ناپدید شوند. اما با پوشاندن ترافیک رادیویی ناوگان با تصاویر ماهواره‌ای، GFW تا ۹۰۰ قایق در حال صید ماهی مرکب را در EEZ کره شمالی کشف کرد. این مطمئناً غیرقانونی بود – یا شکار غیرقانونی در مقیاس صنعتی بود یا اگر ماهیگیری با مقامات کره شمالی توافق شده بود، نقض تحریم‌های سازمان ملل علیه آن کشور بود.

سال بعد، ناوگان (اکنون ۶۰۰ نفر) به قسمتی از اقیانوس آرام در خارج از EEZ اطراف جزایر گالاپاگوس که متعلق به اکوادور است، ردیابی شد. صدها کشتی چینی نیز علیه EEZ آرژانتین در جنوب اقیانوس اطلس فشار آورده اند. در سال ۲۰۲۱ Trygg Mat Tracking، یک NGO نروژی که ماهیگیری iuu را ردیابی می کند، حضور صدها کشتی چینی را در صید ماهی مرکب جدید در دریای آزاد در گوشه شمال غربی تأیید کرد. از اقیانوس هند، این بار در برابر EEZهای یمن و عمان قرار گرفته است.

ماهیگیری ماهی مرکب در آبهای بین المللی لزوماً غیرقانونی نیست. در شمال غربی اقیانوس هند، ماهی مرکب از قراردادهای منطقه ای که برداشت انواع دیگر حیات وحش دریایی مانند ماهی تن را تنظیم می کند، مستثنی شده است. اما ماهی مرکب به EEZ اهمیتی نمی‌دهد و ماهیگیری سنگین در نزدیکی آب‌های کشوری دیگر بر صید خود در آنها تأثیر می‌گذارد. از آنجایی که ماهی مرکب طعمه گونه های دیگر از جمله ماهی تن است، صید بی رویه برای سایر گونه ها نیز اثرات بدی خواهد داشت. و تکنیک‌های درنده‌آمیز اغلب حاکی از فعالیت‌های غیرقانونی آشکار در مناطق دیگر است. شواهد نشان می‌دهد که این ناوگان در حال صید ماهی تنی هستند که هیچ سهمیه‌ای برای آن ندارند، کوسه‌های باله‌دار و دیگر گونه‌های حفاظت‌شده را می‌کشند.

درمان با انسان ها نیز می تواند کثیف باشد. خدمه ماهیگیری اغلب شامل کارگران مهاجر از کشورهای فقیر است. بسیاری از آنها توسط آژانس‌های بی‌وجدان استخدام می‌شوند که کمیسیون‌های فلج‌کننده دریافت می‌کنند و از حقوق و پاسپورت خودداری می‌کنند. کشتی‌های چندین کشور، از جمله تایوان، به دلیل بدرفتاری با خدمه‌هایشان بدنام هستند. با این حال، بار دیگر، این چین است که بدترین شهرت را از همه دارد.

برایت تسای، یک غنایی که به مدت ۱۸ سال روی قایق های چینی کار می کرد، می گوید در حالی که افسران و خدمه چینی پایین می خوابیدند، او و همتایانش در غرب آفریقا بالای تور می خوابیدند. در عرشه. یک کابین که تهویه مطبوع آن در حال انفجار بود، به سبزیجات تازه برای خدمه چینی داده شد. آقای تسای می‌گوید «همیشه» به غنائی‌ها با گاری، آرد کاساوا، برنج و رب گوجه‌فرنگی می‌خوردند.

سوءاستفاده زیاد است. Yadi Gunawan، خدمه ۳۴ ساله اندونزیایی سابق در یک قایق ماهی مرکب چینی، می گوید که او را لگد زدند و کتک زدند تا تورها را سریعتر بکشد، یا به عنوان تنبیه به خاطر خوابیدن زیر دیدبانی. در مورد آقای تسای، وقتی یکی از مهندسان ارشد او را با تکه چوب کتک زد، به پلیس غنا رفت. آنها به او گفتند که قضیه را حل کند – او فکر می کند که آنها رشوه گرفته اند. ترکیبی از سهل انگاری و بدخواهی گاهی اوقات کشنده است. بدنام ترین مورد مربوط به Long Xing 629 بود، یک قایق چینی که در آن چهار اندونزیایی طی چهار ماه در ۲۰۱۹-۲۰۲۰ جان باختند.

نور خورشید اقیانوس

با این وجود، “ناوگان تاریک” همه چیز را به روش خود ندارند. تصاویر ماهواره ای به طور فزاینده ای به مقامات ماهیگیری و NGO کمک می کند تا مکان قایق ها و آنچه را که انجام می دهند را پیگیری کنند. در مواجهه با انتقادات بین‌المللی، چین مقرراتی را در سال ۲۰۲۰ برای محدود کردن صید ماهی مرکب در دریای آزاد صادر کرد. در ماه مه یک تعلیق سه ماهه برای شمال غربی اقیانوس هند اعلام کرد. چنین مهلت‌هایی فقط «داوطلبانه» هستند و در مواقعی از سال که ذخایر نسبتاً کمتر است اعمال می‌شود. اصلاحات ممکن است نیمه کاره باشد، اما نشان می دهد که عمومی کردن فعالیت های ناوگان حداقل قدرتی برای تغییر رفتار دارد.

قوانین رسمی بیشتری حداقل روی کاغذ در راه است. آخرین برنامه پنج ساله چین برای این صنعت که در اوایل سال جاری منتشر شد، قول داد که ماهیگیری IUU را مهار کند و اندازه ناوگان های آب های دور را به شدت کنترل کند. اما در جزئیات کوتاه بود، و اگرچه صحبت های رسمی در مورد محدود کردن تعداد کشتی ها وجود دارد، پیشنهاد کمی برای کاهش آنها وجود دارد.

توافق اخیر در در همین حال، WTO قصد دارد یارانه های جهانی ماهیگیری را کاهش دهد. بار دیگر، چین بزرگترین یارانه دهنده عملیات ماهیگیری در جهان است و سالانه حدود ۲ میلیارد دلار برای مواردی مانند یارانه سوخت و مشوق های مالیاتی برای ساخت قایق های جدید پرداخت می کند. مقامات محلی در چین محدودیت هایی را برای سوخت ارزان اعلام کرده اند، که گاهی اوقات در ازای پرداخت به ماهیگیران برای رعایت دوره های ماهیگیری ممنوع است. اما این تغییرات در مورد کشتی های آب های دور اعمال نمی شود. در ماه مارس چین در واقع یارانه دو شرکت دولتی ماهی تن را افزایش داد.

کمپین‌های تبلیغاتی استدلال می‌کنند که هنوز به نور خورشید بیشتری نیاز است. مرکز استیمسون، یک اندیشکده در واشنگتن، DC، استدلال می‌کند که توافق‌نامه‌های دسترسی به ماهیگیری که کشورها با چین امضا می‌کنند باید عمومی شوند. کشتی ها باید مجبور به پخش موقعیت خود شوند. هزینه های پرداختی به کشورهای ساحلی باید در جهت تقویت ظرفیت اجرایی باشد. مارک زیمرینگ از سازمان حفاظت از طبیعت، یک Ngo دیگر، می‌گوید کشورهای واردکننده غذاهای دریایی باید بر اثبات منشأ آنچه خریداری می‌کنند پافشاری کنند. این بهبودها باید برای همه کشورهای دارای ناوگان آب های دور اعمال شود. اگر چین به تصویر خود اهمیت می دهد، به نفع خودش خواهد بود که این راه را رهبری کند. ■