نایجل لاوسون مغز اقتصادی تاچریسم بود

Nigel لاوسون، صدراعظم محافظه کار سابق خزانه داری که در ۳ آوریل درگذشت، دو میراث از خود به جای گذاشت. اقتصاد بریتانیا هنوز تا حد زیادی همان اقتصادی است که او در موج تاچریت تغییر داد خصوصی سازی، مقررات زدایی و اصلاحات مالیاتی در دهه ۱۹۸۰. و حزب محافظه‌کار مدرن ، که درگیر بحث‌ها بر سر اروپا و افزایش بار مالیاتی است، مملو از مدعیان او است. مانتو روشنفکری

به عنوان صدراعظم مارگارت تاچر از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۹، لرد لاوسون مالیاتی را در هر یک از آنها حذف کرد. شش بودجه او با این حال، کارنامه او اصلاح مالیات ها بود، به ویژه با لغو چندین نرخ بالاتر مالیات بر درآمد و ساده کردن سیستم. (صدر اعظم بعدی به طرز وحشتناکی دوباره آن را پیچیده کردند.) او در خاطرات خود که در سال ۱۹۹۲ منتشر شد، ابراز تاسف کرد که در دوران صدراعظمش، سهم درآمد ملی که دولت از مالیات دریافت می کرد، تنها اندکی کاهش یافت – طبق آخرین آمار، از ۳۳٪ به ۳۱٪. ارقام.

او از علاقه مندان به خصوصی سازی صنایع ملی بود، فرآیندی که قبل از اینکه صدراعظم شود به عنوان وزیر مالی خزانه داری و وزیر انرژی راه اندازی کرد. پس از فروش سهام بریتیش تلکام در سال ۱۹۸۴، او “تولد سرمایه داری مردمی” را ستود.

او در سخنرانی بودجه خود در سال ۱۹۸۶ گفت که هدف دولت این بود: غلبه بر تورم و ایجاد فرهنگ بنگاهداری». هیچ کدام به طور کامل محقق نشد. انفجار بزرگ مقررات زدایی مالی جان تازه‌ای به شهر لندن دمید، اما خصوصی‌سازی‌ها در نهایت فرهنگ انبوه سهامداران را که او و تاچر به آن امیدوار بودند، ایجاد نکرد. یک سیاست کاهش تورم موفق در اوایل دهه ۱۹۸۰ – اگرچه به قیمت بیکاری گسترده، که لرد لاوسون گفت که بریتانیا “می تواند با آن کنار بیاید” – در “رونق لاوسون” که پس از بودجه کاهش مالیات او در سال ۱۹۸۸ به وجود آمد، جای خود را به افزایش تورم داد.

مرد مشخص

مثل بسیاری از اعضای حزب خود، لرد لاوسون در طول سالها به شدت نسبت به اروپا بدبین شد. با این حال، حمایت او از یکپارچگی اروپایی به نوعی باعث سقوط او شده بود. او برای ورود بریتانیا به مکانیسم نرخ ارز اروپا، سیستمی از نرخ‌های ارز ثابت، فشار آورده بود: او با مصمم بودن برای کنترل تورم، پوند را به آلمان آلمان متصل کرد. لرد لاوسون با مشاور اقتصادی تاچر، آلن والترز، که می خواست بریتانیا از سازوکار دور بماند، درگیر شد. لرد لاوسون خواستار استعفای والترز شد اما تاچر نپذیرفت. صدراعظم به جای آن استعفا داد. والترز دنبالش می آمد. کمی بیشتر از یک سال بعد، در نوامبر ۱۹۹۰، خود تاچر رفت.

از آن زمان بحث و جدل در مورد اروپا این حزب را به خود مشغول کرده است. لرد لاوسون تا زمان مرگش بخشی از آنها باقی ماند. در سال ۲۰۱۶ او برای مدت کوتاهی رئیس کمپین Vote Leave شد که با موفقیت از خروج بریتانیا از EU حمایت کرد. اگرچه او در مورد ایده‌ها کنجکاو بود و سخنرانی‌های بودجه‌اش اغلب طولانی و خشک، مملو از جزئیات فنی در مورد پول‌گرایی بود، او معتقد بود که روح واقعی تاچریسم ترکیبی ساده بود: تفکر بازار آزاد، ناسیونالیسم، خوداتکایی و “یک تیره از پوپولیسم”.

او از تحریک ابایی نداشت. در زندگی بعدی او یک بدبین برجسته به تغییرات اقلیمی و همچنین یک طرفدار پرشور برگزیت بود. اظهارات ضداتحادیه اروپا او – از خانه اش در فرانسه، جایی که دو سال پس از رفراندوم ۲۰۱۶ به دنبال اقامت دائم بود، اگرچه بعداً آن را ترک کرد – باعث عصبانیت کسانی شد که از Remain حمایت کرده بودند. حضور مکرر او در bbc، با استدلال بر ضد واقعیت تغییرات آب و هوای ساخته دست بشر یا، به جای آن، مطلوب بودن کمی گرم شدن هوا، بسته به روز، باعث خشم محیط بانان و دانشمندان شد.

همه طرف‌های حزب محافظه‌کار امروزی هنوز ادعای میراث او (و تاچر) را دارند. ریشی سوناک، نخست وزیر، پس از مرگ لرد لاوسون را “الهام بخش” خواند. با این حال، شکل دقیق این میراث مورد بحث است. در یک سخنرانی در سال ۲۰۲۲، زمانی که صدراعظم بود، آقای سوناک گفت که بسیاری از محافظه‌کاران تنها گزارشی جزئی از دوران ریاست لرد لاوسون ارائه کردند: بت آنها منتظر بود تا مالیات‌ها را کاهش دهد تا زمانی که بودجه را متعادل کند. لیز تراس، سلف بلافصل آقای سوناک، در ادای احترام خود، از غیرت لرد لاوسون برای کاهش مالیات استقبال کرد. بوریس جانسون، نخست وزیر پیش از او، از او به عنوان «پیامبر برگزیت» یاد کرد.

مشکلاتی که امروز محافظه کاران در دولت با آن مواجه هستند، ادعاهای ساده انگارانه مبنی بر اینکه وارثان اقتصادی لرد لاوسون هستند، دروغ می گویند. این حزب هنوز راهی برای ترکیب تمایل رای دهندگان برای خدمات عمومی بهتر با غرایز دولتی کوچک خود. نخست وزیری کوتاه و فاجعه بار خانم تروس، که طی آن هزینه های وام پس از اعلام غیرمنتظره کاهش مالیات افزایش یافت، درخواست ها برای کوچک شدن فوری دولت را خاموش کرد، اما تعداد کمی از سمت راست حزب از افزایش بار مالیاتی برای پرداخت هزینه های بهتر راضی هستند. خدمات.

و اگرچه آقای جانسون از بدبینی لرد لاوسون به یورو ستایش می کرد، اما در زمان نخست وزیری او فلسفه حکومتی خود را بیشتر با دیدگاه های مایکل هسلتین مقایسه کرد، یکی از “خیس ها” شکاک تر. از انقلاب تاچری نسبت به “خشک شدن” معتقدان واقعی، مانند لرد لاوسون. استقبال آقای جانسون از یک ایالت بزرگتر و بازتوزیع منطقه ای، همراه با غوغای پوپولیستی در مورد “انجام برگزیت” به او کمک کرد تا در انتخابات ۲۰۱۹ تعداد زیادی از رای دهندگان سابق حزب کارگر را به دست آورد.

لرد لاوسون در رقابت سال گذشته برای رهبری حزب محافظه کار، آقای سوناک را در مقابل خانم تراس تایید کرد، با این استدلال که او وارث واقعی تاچریسم است. او نوشت که کاهش مالیات به جای یک «نگرش نامتعارف نسبت به امور مالی عمومی» به اصلاح مالی نیاز داشت. با این حال، میراث لرد لاوسون در مورد چگونگی ترکیب این درستکاری با تعمیر خدمات بهداشتی وخیم در بریتانیا، ساکت است. ■

برای تحلیل تخصصی بیشتر از بزرگترین داستان‌های بریتانیا، ثبت نام در Blighty، خبرنامه هفتگی فقط مشترکین ما.