نمایی از خط مقدم بین تایوان و چین
به گزارش اخبار تازه و به نقل از Economist:
تhink در مورد به این ترتیب: اگر در درگیری بین آمریکا و چین، این تایوان باشد که خط مقدم ، سپس در رویارویی بین تایوان و چین، این نقش را Kinmen ایفا می کند، جزیره ای که در ۱۸۷ کیلومتری تایوان است که آن را اداره می کند، اما تنها ۳ کیلومتر با آن فاصله دارد. از چین، که اینطور نیست.
مرورگر شما از عنصر پشتیبانی نمیکند.

خویشاوندان، تنها ۱۵۰ کیلومتر مربع، جزیره اصلی در یک شهرستان مجمع الجزایر تایوانی با ۱۴۲۰۰۰ نفر ساکن در دهانه خلیج Xiamen است که در مقابل استان فوجیان در جنوب چین قرار دارد (نقشه را ببینید). سنگرهای زنگ زده ضد کشتی در سواحل آن قرار گرفته اند. خط افق Xiamen، یک شهر زیر استانی اما در مقایسه با چین عظیم در آن سوی آب، از سواحل آن قابل مشاهده است. در سال ۲۰۰۱ یک کشتی شروع به کار کرد به سمت Xiamen، و جزیره را به مرکز گردشگری و مبادلات تجاری تبدیل کرد. بسیاری در کینمن دوست دارند هنوز نزدیکتر باشند—بعضیها یک پل را پیشنهاد کردهاند و میخواهند شبکههای برق وصل شوند. آنها امیدوارند نه تنها کینمن را مرفه تر کنند، بلکه ادغام نزدیک تر با سرزمین اصلی ممکن است بهترین راه برای جلوگیری از حمله باشد. چن یانگ هو، یکی از اعضای شورای محلی، میگوید: «آمریکا، چین، تایوان، هر کاری که انجام میدهید، ما را کنار بگذارید. او یکی از چندین سیاستمدار محلی است که در ماه فوریه خواستار خروج نیروهای تایوان و «غیر نظامی» کردن جزیره شد. دولت مرکزی تایوان پاسخی صادر نکرده است.
جزایر کینمن در سال ۱۹۴۹ از سرزمین اصلی چین جدا شدند، زمانی که به خط مقدم جنگ داخلی چین بین ناسیونالیست ها تبدیل شدند که به تایوان گریختند و به خود تبدیل شدند. – نهاد حاکم به نام جمهوری چین و کمونیست ها که کنترل سرزمین اصلی را به دست آوردند و جمهوری خلق چین را ایجاد کردند.
برای چندین دهه، کینمن حتی زمانی که تایوان این شهرستان را به یک پادگان تبدیل کرد، با بیش از ۱۰۰۰۰۰ سرباز مستقر در آن، گلوله باران های معمولی از چین را تحمل کرد. کینمن ها مجبور به حمل آذوقه برای سربازان، زندگی در شرایط منع آمد و شد و آموزش در واحدهای جنگی روستایی از سن ۱۶ سالگی شدند. هونگ مینگ هوا، ۸۸ ساله، زمانی که چین در سال ۱۹۵۸ کینمن را در معرض گلوله باران شدید قرار داد، کارگر بارانداز بود. شلیک بیش از ۴۷۰۰۰۰ گلوله در ۴۴ روز. بیش از ۶۰۰ نفر جان باختند. او به یاد می آورد که سربازان فرار می کردند در حالی که او و سایر مردم محلی از کنار اجساد مرده در آب عبور می کردند تا هر چه بیشتر مردم را نجات دهند. او میگوید: «اگر در آن زمان Kinmen وجود نداشت، اکنون تایوان وجود نداشت.
بسیاری از اهالی کیمن احساس می کنند که تایوان به آنها مدیون صلح است. سیاستمداران طرفدار چین شکایت دارند که سیاست تایوان مانع از شکوفایی خویشاوندان میشود و در حالی که سرزمین اصلی چین و بقیه تایوان شکوفا میشوند، عقب ماندهاند. این یک توهم است: میانگین درآمد یکبار مصرف کینمن به ازای هر نفر در سال ۲۰۲۱ تقریباً ۱۳۲۰۰ دلار بود، در مقایسه با ۲۱۸۰۰ دلار در تایپه، پایتخت تایوان، و ۹،۹۸۰ دلار در Xiamen.
اما. تضاد بین دهکدههای کینهمن و مرتبطهای شیامن هنوز باعث حسادت می شود. چن یو-جن، نماینده کینمن در پارلمان ملی، میگوید: «آنها با ما خوب رفتار میکنند، از ما الگو میسازند و کینمن میتواند پیشرفت کند و پیشرفت کند.» اما تایوان این را نمیپذیرد.»
حامیان غیرنظامیسازی همچنین تایوان را مقصر میدانند و نه چین را بهخاطر تهدید امنیت Kinmen. آقای چن، مشاور شورا، استدلال میکند که چین در وهله اول نمیخواهد به کینمن حمله کند، زیرا آنها خانواده هستند. اما او میگوید ۳۰۰۰ سرباز تایوانی مستقر در کینمن «خاری» در چشم چین هستند که باید برداشته شوند. او میگوید: «اگر هیچ تهدیدی نداشته باشیم، آنها به ما صدمه نمیزنند.
این استدلالها به نظر برخی سادهلوحانه میآید. وانگ لینگ، ۳۷ ساله، میگوید که کیمنیها در مورد اینکه آیا صلح از طریق ادغام با چین به معنای از دست دادن آزادیها است یا خیر، بحث نمیکنند. خانم وانگ در کینمن بزرگ شد و به دانشگاه تایپه رفت. او با همکلاسیهای تایوانیاش بحث میکرد و اصرار میکرد که به دلیل میراث فوجیانی کینمن چینی است. کیمنی ها به همان لهجه فوجیانی جنوبی صحبت می کنند که مردم شیامن هستند. بسیاری هنوز در خانههای سنتی فوجیانی با سقفهای قرمز خمیده زندگی میکنند. اما به تدریج متوجه شد که وابستگی او به چین فرهنگی است نه سیاسی. او در تایپه به کمپین های حقوق کارگری پیوست. بعداً در پکن تحصیل کرد و دید که چگونه فعالان مردمی سرکوب میشوند. اکنون او خود را تایوانی می نامد. او میگوید که سیاستمداران کیمنی از قبل در تعامل با مقامات چینی «مانند کودکان مطیع» و نه برابر رفتار میکنند.
و فقط به این دلیل که کینمن میگوید «جنگ نیست» به این معنا نیست که تونگ سن پو، یکی از اعضای شورای شهرستان که مخالف طرح غیرنظامی سازی غیرواقعی است، می گوید که این اتفاق نخواهد افتاد. او میگوید در عوض کینمن – و تایوان – باید در عین حفظ ارزشهای دموکراتیک خود، برای بدترین شرایط آماده شوند. این یک پیام سخت برای مردمی است که احساس می کنند کنترل کمی بر آینده خود دارند. آقای تونگ میگوید: «ما پیادهها، مهرههای شطرنج هستیم، نه شطرنجبازان».■