نگاه چین به ایران

در سال ۱۳۸ قبل از میلاد، یک فرستاده امپراتوری چین به نام ژانگ کیان برای عبور از دشت های خطرناک آسیای مرکزی سوار بر اسب، در نهایت وارد امپراتوری ایران شد.

مقاله‌ای که اخیراً در جمع‌آوری اخبار و وبلاگ آمریکایی هافینگتون پست منتشر شده است، در ژانویه ۲۰۱۶، رئیس جمهور چین، شی جین پینگ، از هواپیمای خود در تهران فرود آمد و ادامه رابطه ۲۰۰۰ ساله بین دو تمدن را نشان داد. بخش هایی از مقاله در زیر ارائه شده است.

لو یانگ، استاد گروه تاریخ دانشگاه پکن می‌گوید: «ایران از لحاظ تاریخی یکی از مهم‌ترین شرکای تجاری چین بوده است.

«برای قرن‌ها، ایران و چین در تجارت خشکی و دریایی مشغول بودند. در طول سلسله تانگ، ایران فناوری مهمی را برای سفرهای دریایی به چین منتقل کرد.»

امروز، رهبران و کارآفرینان چینی در حال احیای تاریخ روابط نزدیک اقتصادی بین دو کشور هستند. رئیس جمهور شی اولین رئیس دولت خارجی بود که پس از توافق هسته ای اخیر و تعلیق تحریم های بین المللی علیه ایران به ایران سفر کرد.

پس از یک سری ملاقات بین رئیس جمهور شی و مقامات عالی ایران، دو دولت بلندپروازانه توافق کردند که تجارت دوجانبه را از ۵۵ میلیارد دلار به ۶۰۰ میلیارد دلار در یک دهه آینده افزایش دهند.

در سپتامبر ۲۰۱۵، تنها چند ماه پس از نهایی شدن توافق هسته ای ۱+۵، یک تاجر چینی، شنگ کوان لی، ۲۰۰ میلیون دلار در یک کارخانه فولاد در زرین آباد سرمایه گذاری کرد و حتی کارگرانی را از چین برای کار در این تاسیسات آورد.

تصمیم رئیس جمهور شی برای افزایش تجارت دوجانبه با ایران، با این حال، همزمان با مشکلات اقتصادی اخیر در چین است. سال گذشته، افزایش ۶.۹ درصدی تولید ناخالص داخلی چین، کندترین نرخ رشد آن در یک ربع قرن را نشان داد. به همین ترتیب، فعالیت اقتصادی بخش‌های تولید و خدمات چین کاهش یافت. با وجود این چالش ها در داخل، چین همچنان به افزایش تجارت و سرمایه گذاری خود در ایران اهمیت می دهد.

مشارکت بیشتر چین در ایران را می توان به عنوان ابزاری برای تقویت جایگاه استراتژیک و اقتصادی این کشور در خاورمیانه نیز در نظر گرفت. پل هنل، مدیر سابق شورای امنیت ملی چین در دولت‌های بوش و اوباما و مدیر مؤسس مرکز کارنگی-تسینگ‌هوا، می‌گوید: «مقامات چینی اغلب بر علاقه خود به حفظ توازن قوا در منطقه تأکید می‌کنند. او گفت: «چین ایران را به عنوان یک شریک خاورمیانه ای در تضمین عدم تسلط ایالات متحده در خاورمیانه می بیند.

اما قبل از این توافق، تحریم‌ها مانع از دسترسی کشورهای اروپایی به بازارهای نفت ایران می‌شد و به چین اجازه می‌داد از ایران نفت بخرد و در بخش تولید انرژی ایران سرمایه‌گذاری کند.

در واقع در سال ۲۰۱۴، چین سهمیه خود را برای سرمایه گذاری زیرساختی در ایران دو برابر کرد.

همانطور که در روزنامه چینی شین هوا گزارش شده است، رئیس جمهور شی اعلام کرد که چین و ایران در ابتکار “یک کمربند، یک جاده” او “شریک طبیعی” خواهند بود، که تلاش می کند ارتباط اقتصادی بیشتر بین چین، آسیای مرکزی و خاورمیانه را ارتقا دهد. /p>

با این حال، برخی از محققان خاطرنشان می کنند که مشارکت بین دو کشور به احتمال زیاد مبتنی بر عمل گرایی است تا ایدئولوژی سیاسی. محمود منشی پوری، استاد مدعو دانشگاه برکلی و کارشناس خاورمیانه می گوید: «ایران و چین به دلیل ضرورت های عملی و نه قطعاً به دلیل سازگاری ایدئولوژیک، به متحدان طبیعی تبدیل شده اند.

ایران کشوری با ثبات در منطقه بی ثباتی سیاسی است و منابع زیادی دارد که چین به آن نیاز دارد.

روندهای تجاری و سرمایه گذاری که پس از توافق هسته ای ایران پدیدار شد، دریچه ای ارزشمند به روی جاه طلبی های احتمالی راهبردی چین در خاورمیانه ارائه می کند. در بحبوحه چالش‌های اقتصادی در داخل و افزایش تنش‌ها در خاورمیانه، سفر تاریخی رئیس‌جمهور شی به ایران و توافق تجاری جدید ۶۰۰ میلیارد دلاری ممکن است بخشی از استراتژی بزرگ‌تر چین برای حفظ موازنه قدرت در برابر ایالات متحده و درو کردن اقتصاد باشد. مزایای اقتصاد یکپارچه‌تر ایران در سطح جهانی.