نیوزلند حق دارد تاوان جنایات استعماری خود را در این کشور بپردازد صلح جو

منن لندن اخیرا، پنی وانگ، وزیر امور خارجه استرالیا، از بریتانیا خواست که در اقیانوس هند و اقیانوس آرام با واقعیت های ناراحت کننده گذشته استعماری خود روبرو شود. نیاکان خانم وانگ از جوامع قومی-چینی بودند که در معادن خطرناک بورنئو بریتانیا کار می کردند. او گفت که داستان‌های استعماری «گاهی اوقات ممکن است احساس ناراحتی کنند—برای کسانی که داستان‌هایشان هستند، و برای کسانی که آن‌ها را می‌شنوند».

مرورگر شما از عنصر پشتیبانی نمی کند.

برخی از حزب حاکم محافظه‌کار بریتانیا به شدت به سخنرانی خانم وونگ در مورد چگونگی دست‌وپنجه نرم کردن با گذشته‌اش به بریتانیا اعتراض کردند. با این حال او موضوعی را مطرح کرد که از بین نخواهد رفت. بریتانیا قصد خود را برای جستجوی روابط تجاری و امنیتی بسیار عمیق تر در منطقه هند و اقیانوس آرام اعلام کرده است. خانم وونگ گفت، بعید به نظر می رسد که در چیزی که او آن را «پیامدترین منطقه زمان ما» می نامد، موفق شود، مگر اینکه بریتانیا با چگونگی رنگ آمیزی تاریخ اغلب توهین آمیز به روابط خود در آنجا مواجه شود. او گفت که درک گذشته، “ما را قادر می سازد تا حال و آینده را بهتر به اشتراک بگذاریم. این به ما این فرصت را می دهد که نقاط مشترک بیشتری پیدا کنیم.»

پاتریشیا اوبراین، مورخ استعمار در دانشگاه جورج تاون و دانشگاه ملی استرالیا، در سخنی عالی بر این نکته تأکید می کند. مقاله ای در Diplomat، یک مجله روابط خارجی: “مسابقه با گذشته های استعماری، در زمان های کنونی، دیپلماسی خوبی را ایجاد می کند.” بریتانیا و دیگر استعمارگران سابق اگر بخواهند قدرت امپریالیستی جدید منطقه، چین را بر اساس اصول اخلاقی محکم مورد انتقاد قرار دهند، ممکن است این را به ویژه ارزشمند بدانند.

افسوس که بریتانیا استاد گذشته در ناتوانی در محاسبه تاریخچه خود . در میان تصاویر متعدد، این کشور رویکرد خود را برای جبران بردگی امپراتوری خود در دریای کارائیب، جایی که پادشاهش همچنان رئیس دولت هشت کشور است، به‌طور سریالی تغییر داده است. با این حال، بریتانیا به هیچ وجه تنها قدرت در اقیانوس هند و اقیانوس آرام با گذشته ای تلخ نیست. در طول جنگ اقیانوس آرام ۱۹۳۷-۴۵، امپراتوری ژاپن غیرنظامیان را قتل عام کرد، چینی ها و کره ای ها را مجبور به کار برده و ده ها هزار کره ای و دیگر “زنان آسایش” را به فاحشه خانه های نظامی اجباری کرد. روابط ژاپن با همسایگانش هنوز تحت تأثیر آن تاریخ است.

در اقیانوس آرام جنوبی، جایی که مستعمرات سفید-انگلیسی، از جمله استرالیا، خود به استعمار تبدیل شدند، اشتباهات استعماری همچنان یک میدان مین سیاسی باقی مانده است. . اما تجربیات اخیر در آنجا نشان می دهد که چگونه می توان برای کشورها راهی برای عبور از آن انتخاب کرد. نیوزلند، به ویژه، یک عذرخواهی نمونه است.

عذرخواهی از یک ایالت کاملاً با عذرخواهی یک فرد متفاوت است. عذرخواهی های سیاسی معنادار توسط بسیاری از افراد – به عنوان مثال، به قربانیان برده داری، یا به فرزندان آنها تعمیم داده می شود. هیرو سایتو از دانشگاه مدیریت سنگاپور اشاره می کند که یک بعد اجرایی در این عمل وجود دارد. اما اگر بازیگران صادق نباشند، اجرا بیهوده است.

تعداد کمی می توانند نیوزلند را به خاطر صداقت عذرخواهی سرزنش کنند. در سال ۲۰۰۲ هلن کلارک، نخست‌وزیر وقت، به خاطر بدرفتاری گذشته کشورش با ساموآ عذرخواهی کرد. پس از آنکه نیوزلند به کشتی حامل آنفولانزای اسپانیایی اجازه لنگر انداختن در منطقه جزیره را داد، این امر شامل تبعید رهبران خود و مرگ بیش از یک پنجم جمعیت شد. عذرخواهی او با آیین بخشش ساموایی مواجه شد. همانطور که خانم کلارک آن را “کار ناتمام” نامید، فقط با توافق قربانیان قابل حل است.

در آگوست گذشته، نخست وزیر دیگر نیوزیلند، جاسیندا آردرن، داوطلب ifoga، نمایش عمومی تحقیر و عذرخواهی، برای “سپیده دم” نژادپرستانه کشورش شد. حملات» در جستجوی ساکنان جزایر اقیانوس آرام که ویزای کار خود را در دهه ۱۹۷۰ به پایان رسانده بودند. کریس فینلیسون، دادستان کل سابق نیوزیلند که ده ها عذرخواهی و تسویه حساب مالی را با iwi، قبایل مائوری مذاکره کرد، می گوید: “اگر تاج به سادگی وارد شود و بگوید ما متاسفیم، آنها این کار را نمی کنند.” قبولش نکن.» عذرخواهی باید خاص و با حساسیت های قربانی هماهنگ باشد. “این تصدیق است که چیزهای خاصی در تاریخ اتفاق افتاده است…و وعده ای است که [در آینده] راه دیگری وجود خواهد داشت.” یک سنت کفاره در اقیانوس آرام جنوبی، که tabua، دندان نهنگ‌های اسپرم صیقلی که به عنوان هدیه استفاده می‌شود، نمادی از آن است. فقط در ژانویه نخست وزیر جدید فیجی پیشنهادی به کیریباتی داد. با این حال، حتی زمانی که چنین وسایلی در دسترس نیستند، انجام کار درست مطمئناً توصیه می شود. نه به این دلیل که وقتی دولت ها متاسفم بیشتر به باز کردن آینده فکر می کنند تا گذشته را ببندند. در زمان رقابت تیره و تار ژئوپلیتیکی، منطقی با فضیلت وجود دارد که حتی استراتژیست های سرسخت نیز باید در ذهن داشته باشند.■

از Banyan، ستون نویس ما در آسیا بیشتر بخوانید:
همراه با توکوگاواها (۲۳ فوریه)
نارندرا مودی پس از ساکت کردن منتقدان در خانه، به دنبال رسانه های خارجی می رود (۱۶ فوریه)
دموکراسی در آسیا در حال احیای است (۹ فوریه)