وضعیت بوندسوهر از هر زمان دیگری بدتر است

“T ژنرال آلفونس مایس، رئیس ارتش آلمان، در روز حمله روسیه به اوکراین، در پستی احساسی در شبکه های اجتماعی نوشت: «بوندسوهر، ارتشی که من اجازه رهبری آن را دارم، کم و بیش تحلیل رفته است. «همه ما شاهد آمدن آن بودیم و نتوانستیم با استدلال‌های خود کنار بیاییم و از الحاق کریمه . حس خوبی نداره! خسته شدم!»

تقریباً یک سال پس از سخنان بسیار مورد توجه ژنرال پست، نیروهای مسلح آلمان با توجه به این کیت، بیش از همیشه تحلیل رفته اند آنها به اوکراین می فرستند. انبار مهمات آنها فقط چند روز دوام می آورد، به جای ۳۰ موردی که nATO توصیه می کند. تجهیزات رادیویی مورد استفاده توسط سربازان ۴۰ سال قدمت دارند و آنالوگ هستند و از این رو به راحتی قابل رهگیری هستند. از ۳۵۰ خودروی رزمی پیاده نظام پوما، فقط ۱۵۰ دستگاه عملیاتی هستند. بر اساس گزارشی که در ماه دسامبر توسط ابرهارد زورن، بازرس کل نیروهای مسلح منتشر شد، بوندس‌ور حتی به اندازه کافی چسب ندارد.

برای کارشناسان و پرسنل نظامی، وضعیت اسفبار بوندسوهر خبری نیست، اما تا زمان حمله روسیه به اوکراین، رهبران آلمان به اندازه کافی برای انجام کاری در مورد آن اهمیتی ندادند. جنگ در اروپا غیرقابل تصور به نظر می رسید. رهبران سیاسی نظاره گر چروکیدن بوندس‌ور به سمت نیرویی بودند که می‌توانست چند صد نفر را برای کمک به جنگ در نقاط مشکل بین‌المللی مانند افغانستان یا مالی اعزام کند، اما توانایی خود را برای دفاع از آلمان و انجام تعهدات ناتو خود از دست داده بود.

یک سال پیش به نظر می رسید که شوک تهاجم روسیه باعث ایجاد تغییرات رادیکال و سریع در بوندسوهر خواهد شد. سه روز پس از حمله، اولاف شولز، صدراعظم آلمان، هنگامی که اعلام کرد یک “نقطه عطف” در پارلمان، که شامل ایجاد یک صندوق اضافی ۱۰۰ میلیارد یورویی بود، به جهان نشان داد که آلمان مصمم به داشتن یک ارتش قوی و پیشرفته است. ۱۰۷ میلیارد دلار) برای نیروهای مسلح، دو برابر بودجه دفاعی سالانه. او همچنین قول داد که به هدف ناتو برای هزینه های دفاعی ۲% از GDP دست یابد. یکی از سربازان ارشد آلمانی می‌گوید: «این سخنرانی مانند صاعقه به ما برخورد کرد. سرانجام نیروهای مسلح برای سیاستگذاران اولویت خواهد بود.

یازده ماه بعد، سربازان آلمان دوباره احساس ناامیدی می کنند. بوندسوئر تاکنون اندکی از سرمایه گذاری عظیم وعده داده شده را دیده است. آلمان ۳۵ جت جنگنده F-۳۵ ساخت آمریکا را سفارش داده است که جایگزین ناوگان تورنادوهای این کشور خواهد شد، اما آنها فقط در سال ۲۰۲۷ تحویل خواهند شد.

پس از یک سری گاف ها، کریستین لامبرشت، وزیر دفاع، در ۱۶ ژانویه استعفا داد. او باید بر یک اصلاح بزرگ در نیروهای مسلح نظارت می کرد، اما ترجیح می داد گام های کوچکی بردارد. کریستین مولینگ از شورای روابط خارجی آلمان، یک اندیشکده، که فکر می‌کند آقای شولز هنگام سخنرانی خود از گستره کامل مشکلات نیروهای مسلح بی‌اطلاع بود، می‌گوید: «ما یک سال تعیین‌کننده را از دست دادیم.

بی‌حالی طولانی‌مدت به گونه‌ای است که شغل وزیر دفاع در برلین به عنوان «قاتل شغلی» یا «صندلی پرتاب‌کننده» شناخته می‌شود. آقای شولز تلاش کرد و نتوانست یک سیاستمدار برجسته را متقاعد کند که شغل خانم لامبرشت را بپذیرد. بوریس پیستوریوس که در ۱۹ ژانویه سوگند یاد کرد، پیش از این وزیر کشور نیدرزاکسن بود. او در دومین روز کار جدیدش، زمانی که مجبور شد تلاش می‌کرد تا تعصبات آقای شولز در مورد ارسال تانک‌های سنگین به اوکراین را توجیه کند، به اعماق زمین پرتاب شد.

آقای پیستوریوس لحظه ای برای استراحت نخواهد داشت. رافائل لاس از شورای روابط خارجی اروپا، اندیشکده دیگری، می گوید که او باید بوندسوهر را بازسازی کند و به کمک اوکراین در حین انجام تعهدات ناتو آلمان ادامه دهد. در اول ژانویه، آلمان به عنوان رهبر گروه ضربت مشترک آمادگی بسیار بالا اتحاد آتلانتیک به عهده گرفت. این شامل ۱۱۵۰۰ سرباز است که بیش از نیمی از آنها توسط آلمان تامین می شود. با این حال، اگر VJTF مستقر می شد، گروه آلمانی باید کیت را از سایر واحدهای بوندسوره بازیابی کند زیرا بسیار ضعیف است. عملیاتی شدن آن در عرض ۴۸ تا ۷۲ ساعت دشوار است، زیرا ناتو نیاز دارد.

آلمان نیز متعهد شده است. تا سال ۲۰۲۵ ۳۰۰۰۰ مرد و زن کاملاً مجهز برای خدمات ناتو در دسترس باشند. کارشناسان تردید دارند که بتواند این کار را انجام دهد. کل نیروهای مسلح از حدود ۱۸۳۰۰۰ مرد و زن تشکیل شده است، در مقایسه با تقریبا ۵۰۰۰۰۰ نفر در پایان جنگ سرد، زمانی که آلمان غربی تقریباً ۳% از Gdp خود را صرف دفاع کرد. سه دهه کمبود بودجه و بوروکراسی متورم فزاینده تلفات سنگینی داشته است. اما برای تعمیر بوندسوهر بیش از پول نیاز است. سربازان – و فرمانده آنها – دیگر نباید احساس سیری کنند. در غیر این صورت، نیروهای مسلح تا سال ۲۰۳۲، مردان و زنان را جذب نخواهند کرد تا به ۲۰۳۰۰۰ نفر برسند. ■