پاکستان و چین دریافته اند که اهرم کمی در این زمینه دارند طالبان
به گزارش اخبار تازه و به نقل از Economist:
وهنگام america یک عقب نشینی ناگهانی و شرم آور از افغانستان را شکست داد و طالبان به قدرت رسیدند، در پاکستان همسایه شادی زیادی به راه افتاد. در چین، عقب نشینی آمریکا یک کودتای تبلیغاتی بزرگ در نظر گرفته شد.
به طور طبیعی، بسیاری دوست دارند ببینند یکی در چشم برای آمریکایی های بیش از حد. اما پاکستانیها، بهویژه، خیلی بیشتر از اینها در پیروزی طالبان در خطر بودند. جنبش اسلامی تا حدودی توسط جاسوسان نظامی قدرتمند پاکستان در دهه ۱۹۹۰ ایجاد شد و از آن زمان تاکنون توسط آنها پناه گرفته شده است.
آرامش طالبان برای ژنرال های پاکستانی منطقی داشت اما نه خارجی ها – از جمله دولت های متوالی آمریکا که لوایح ژنرال ها را پوشش می دهند. پاکستانی ها می خواستند افغانستان را از طریق طالبان کنترل کنند تا در صورت درگیری با هند به “عمق استراتژیک” حیاتی دست یابند. این ممکن است مستلزم ارائه قلمرو به ژنرال ها برای عقب نشینی به سمت یا مهمتر از آن صرفاً محروم کردن هند از پایگاهی در افغانستان برای محاصره آنها باشد.
اما این رویا چقدر زودگذر ثابت شده است. پاکستان بیش از هر قدرت خارجی دیگری که به افغانستان فرستاده است کنترلی بر افغانستان ندارد. پیروزی طالبان همچنین تندروها را در پاکستان به جریان انداخته است که خواستار احکام شرعی را مضاعف کرده اند. بدتر از آن، ستیزه جویان خود پاکستان، تحریک طالبان پاکستان (tTp) را جسورتر کرده است. در سال پس از بازگشت طالبان به قدرت، حملات تروریستی در پاکستان به نصف افزایش یافت. پشتون ها که زمین های سنتی شان در دو طرف مرز مشترک است. پس از حملات در خاک پاکستان، وزیر دفاع پاکستان در ۲ ژانویه شکایت کرد، آنها در سراسر مرز تا افغانستان ذوب می شوند تا دوباره جمع شوند. این کنایه به سختی نیاز به تاکید دارد: افغانستان به جای اینکه پاکستان را با عمق استراتژیک در برابر هند تجهیز کند، عمق tTp را در برابر پاکستان می دهد. پس از تهدید وزیر کشور پاکستان به حمله به پایگاههای tTp در افغانستان، یکی از مقامات طالبان تصویری از سال ۱۹۷۱ از تسلیم پاکستان به هند پس از از دست دادن پاکستان شرقی را در توییتر منتشر کرد. اوه.
مرز مورد مناقشه، «خط دیورند» که توسط بریتانیا در سال ۱۸۹۳ ترسیم شد، یکی دیگر از موارد اختلاف است. طالبان و نیروهای پاکستانی در آنجا با هم درگیر شدهاند – شش غیرنظامی پاکستانی در ماه دسامبر در اثر گلوله باران افغانستان کشته شدند. پاکستان در حال نصب حصارهای سیم خاردار در امتداد مرز است و طالبان در حال فروکش کردن آنها هستند.
ظلم ها افزایش می یابد. پاکستان تصور می کرد که تعاملات مشتری خود را با جهان خارج مدیریت می کند، همانطور که در دوره قبلی این گروه در قدرت بود. اما طالبان با دیگران، حتی آمریکا، ارتباط مستقیم دارند و از هند کمک می گیرند. خروج آمریکا با کاهش گسترده اهمیت و نفوذ پاکستان در واشنگتن، حتی تلختر از این هم بوده است. یک موهبت جدی خواهد بود اما همانطور که اندرو اسمال از صندوق ما آلمان مارشال، یک اتاق فکر در واشنگتن، استدلال می کند، سیاست گذاران چینی حداقل امیدوار بودند که طالبان به دنبال به رسمیت شناختن دیپلماتیک و عادی سازی روابط با دیگران باشد. /p>
پیروزی طالبان به آن پرداخته است. به نظر نمی رسد که یک شرور بین المللی بودن، اگر کاملاً منحرف نباشد، رهبران گروه را آزار دهد. پس از ممنوعیت حضور دختران در دبیرستان و زنان در دانشگاه، روحانیون اخیراً زنان را از کار برای NGO منع کردند. کمیته نجات بین المللی، یک Ngo بزرگ بین المللی، به سرعت عملیات را به حالت تعلیق درآورد.
چین، بر خلاف بسیاری از کشورها، در جای خود باقی مانده است. اگرچه طالبان را به رسمیت نمی شناسد، سفارت آن یکی از معدود سفارت هایی است که هنوز در کابل فعال است. آقای اسمال پیشنهاد میکند که در کشوری که بار دیگر الهامبخش شبهنظامیان منطقهای میشود، چین امیدوار است که طالبان را متقاعد کند که فعالیتهای شبهنظامیان اویغور را محدود کند – که سرزمین سرکوبشدهشان در منطقه غربی سینکیانگ چین درست آن سوی مرز است.
< p class="article__body-text">اما سرمایه گذاری عمده چین که زمانی به افغانستان وعده داده شده بود، از بین رفته است. اگرچه طالبان یاد گرفتهاند که به زبان توسعهای صحبت کنند، اما امنیت در افغانستان همچنان افتضاح است. در ماه دسامبر، افراد مسلح حمله مرگباری را به هتلی در کابل که در آن تجار چینی تجمع میکنند، انجام دادند. چین مانند آمریکا (که حتی اکنون کمک های بسیار بیشتری نسبت به چین ارائه می دهد) به منجلاب افغانستان کشیده خواهد شد. آقای اسمال پیشبینی میکند که چین دامنه فعالیتهای خود را به حداقل میرساند و تا آنجا که ممکن است به دوستان خود در نهاد امنیتی پاکستان واگذار میکند. به هر حال، آنها مسئول بسیاری از وضعیت غم انگیز افغانستان هستند.■
بخوانید. اطلاعات بیشتر از Banyan، ستون نویس ما در آسیا:
تجاوز مرزی چین، هند را به سمت غرب سوق داده است (۱۵ دسامبر)
کدام نسخه از انور ابراهیم بر مالزی حکومت خواهد کرد؟ (۸ دسامبر)
نارندرا مودی در شرف تحقق یک وعده اصلی است به هندوها (اول دسامبر)