پذیرش مدارس دولتی در آکسفورد و کمبریج

تاو اکثریت وسیع بریتانیایی ها در مدارس دولتی تحصیل می کنند: ۹۴ درصد از جمعیت و ۸۳ درصد از کسانی که سطوح A را می گذرانند. تا همین اواخر، پذیرش در بهترین دانشگاه ها به منعکس کننده این اعداد نزدیک نمی شد. در سال ۲۰۱۳ دانش آموزان مدارس دولتی به ترتیب ۵۷ درصد و ۶۱ درصد از پذیرفته شدگان آکسفورد و کمبریج را تشکیل می دادند. پذیرش در سایر دانشگاه‌های پیشرو نیز برای نوجوانانی که به‌صورت خصوصی تحصیل می‌کنند، تعیین شد.

از آن زمان یک انقلاب آرام در راه است. هر سال تعداد دانش‌آموزان تحصیل‌کرده دولتی در آکسبریج افزایش یافته است. تعداد پذیرش از مدارس خصوصی کاهش یافته است. در سال ۲۰۲۲ نسبت مکان های ارائه شده به دانش آموزان مدارس دولتی ۶۸٪ در آکسفورد بود. ۷۲.۵ درصد در کمبریج. از آنجایی که بسیاری از اعضای گروه راسل، مجموعه‌ای از ۲۴ دانشگاه معتبر، مدت‌هاست که نسبت دانش‌آموزان دولتی بیشتری نسبت به آکسبریج پذیرش کرده‌اند، این افزایش در آنجا کمتر مشخص بوده است: از ۷۸ درصد به ۸۰ درصد در هشت سال گذشته. اما هالی چندلر، رئیس سیاست این گروه، می‌گوید که اعضای آن «هدف‌های جاه‌طلبانه» برای پذیرش دانش‌آموزان بیشتری از پس‌زمینه‌های محروم دارند.

دو مدرسه این تغییر را به‌ویژه به وضوح نشان می‌دهند. در سال ۲۰۱۴، ۹۹ دانشجو در کالج ایتون، که ۲۰ نخست وزیر را تولید کرده است (اکثر آنها تحصیل کرده آکسفورد یا کمبریج هستند)، پیشنهادهایی برای رفتن به آکسبریج دریافت کردند. تا سال ۲۰۲۱، این تعداد به ۴۸ کاهش یافت. در آن سال، ۵۴ دانش‌آموز در کالج برامپتون مانور، یک مدرسه دولتی در بخش فقیرنشین شرق لندن، پیشنهادهایی از این دو دانشگاه دریافت کردند، در مقایسه با یک دانشگاه در سال ۲۰۱۴.

چند چیز در پس این تغییر نهفته است. دولت به دانشگاه‌ها پول نقد داده است تا به دانشجویانی که دارای نمایندگی کمتری هستند دسترسی پیدا کند و از سال ۲۰۱۸ آنها را ملزم به انتشار طرح‌هایی کرده است که نشان دهد چگونه این کار را انجام می‌دهند. دانشگاه ها توسط تحقیقاتی که به سختی قابل چشم پوشی در مورد تفاوت های پذیرش هستند، بمباران شده اند. یک گزارش در سال ۲۰۱۸ نشان داد که هشت مدرسه در آکسبریج بیشتر از مجموع ۲۹۰۰ مدرسه متوسطه دیگر هستند. شش نفر از آنها خصوصی بودند.

قانونی که به مدارس اجازه می‌دهد به “آکادمی” تبدیل شوند، با کنترل بیشتر بر بودجه و کارکنان، منجر به توسعه بسیاری از آنها شده است که برای آنها بسیار جاه طلب هستند. مردمک های آنها Teach First، طرحی که فارغ التحصیلان باهوش را برای چند سال به مدارس سخت می فرستد، همچنین به افزایش آرزوهای دانش آموزان کمک کرده است. در لندن آغاز شد، یکی از دلایلی که مدارس دولتی با بالاترین عملکرد در پایتخت متمرکز شده اند.

همه اینها به تلاش مشترک مدارس و دانشگاه‌ها دامن زده است تا دانش‌آموزان را وادار کنند دانشگاه‌هایی را در نظر بگیرند که شاید زمانی انجام نمی‌دادند. دبورا وارویک، رئیس آکادمی های آینده در واتفورد، شمال غرب لندن، می گوید که بازدیدها بسیار مهم هستند. تابستان گذشته یکی از شاگردان او، سیاران هالپین، یک دوره معماری مقدماتی را در کمبریج گذراند. مدرسه همچنین او را با یک مربی تحصیل کرده در کمبریج راه اندازی کرد. پسر یک راننده کامیون و یک نظافتچی اولین فردی از خانواده‌اش خواهد بود که در ماه سپتامبر به دانشگاه می‌رود. او می‌گوید که مشتاقانه منتظر است در شهری زیبا زندگی کند که بتواند با دوچرخه و پیاده در آن جا بچرخد، «و فقط برای مطالعه، واقعاً».

اما اسمیت، استاد انگلیسی در کالج هرتفورد، آکسفورد، می‌گوید این تصور که بچه‌های مدارس دولتی توسط آکسبریج مرعوب می‌شوند، می‌تواند بیش از حد باشد. در سال ۲۰۱۷، کلاسی از آکادمی کنزینگتون، مدرسه‌ای در غرب لندن، پس از آتش‌سوزی در برج گرنفل ، یک بلوک آپارتمانی در نزدیکی، مدرسه آنها را غیرقابل سکونت کرد. در طول اقامت خود، آنها را در اطراف مجدالن، یک کالج با شکوه، نشان دادند. تعداد انگشت شماری از دانشجویان متعاقباً به ماگدالن مراجعه کردند (حداقل یکی وارد شد)، و هیچ یک به هرتفورد. او می‌گوید: «فکر می‌کنم آنها فکر می‌کردند که می‌توانند برای یک کالج با پارک آهو خود درخواست دهند.

پروفسور اسمیت می‌گوید زمانی که دانش‌آموزان مدارس دولتی به تعداد کافی درخواست می‌کنند، مشکل برای کارکنان پذیرش این است که آیا بالقوه باید بر پیشرفت تحصیلی تحصیل‌کرده‌های خصوصی (که تمایل دارند). برای گرفتن نمرات بهتر در مدرسه). او می‌گوید از حدود ۳۵ دانش‌آموزی که هر سال برای هشت مکان انگلیسی در هرتفورد درخواست می‌کنند، دو یا سه نامزد کاملا واضح وجود دارد. اما ۲۰ نفر باقی مانده که به مصاحبه می رسند می توانند به همان اندازه شایسته به نظر برسند.

برای آن دسته از بچه های مدرسه دولتی که در دانشگاه های برتر تحصیل می کنند، اغلب در ابتدا به کمک بیشتری نیاز است. یک استاد انگلیسی در آکسفورد که قبل از مد شدن تلاش کرد تا دانش‌آموزان مدارس دولتی را بپذیرد، می‌گوید: «اگر می‌خواهید این کار را انجام دهید، باید در سال اول آموزش اضافی ارائه دهید. او می گوید که آنها اغلب در امتحانات در پایان سال اول بدتر می شوند، اما در امتحانات پایان ترم به خوبی عمل می کنند.

به نظر می‌رسد که این یکی از انتقادات وارده به تلاش‌های دانشگاه‌ها برای اصلاح عدم تعادل دولتی-خصوصی را رد می‌کند: اینکه اجازه دادن به دانش‌آموزان مدارس دولتی بیشتر به معنای لغزش استانداردها است. هلن مونتفیلد، مدیر کالج منسفیلد، آکسفورد، اشاره می‌کند که با «تنوع» پذیرش کالج – ۹۵ درصد از دانش‌آموزان منسفیلد اکنون تحصیلات دولتی دارند – نتایج آن بهبود یافته است. او می‌گوید: «اگر افرادی را با تجربیات و روش‌های تفکر مختلف وارد کنید که فرضیات یکدیگر را به چالش می‌کشند، خلاقیت فکری و موفقیت تحصیلی را ارتقا می‌دهد.

همه اینها تغییر بالقوه مهمی را در پرونده پرداخت هزینه فرستادن کودکان به مدرسه ایجاد می کند. در پاسخ، مدارس خصوصی آکادمیک، به ویژه در لندن، به طور فزاینده ای خود را به عنوان مجرای ورود به دانشگاه های آمریکا بازاریابی می کنند. اما آنها انحصاری روی آن نیز ندارند. لارنس فولی، مدیر اجرایی آکادمی‌های آینده، شبکه‌ای از مدارس متوسطه دولتی، می‌گوید که تعداد فزاینده‌ای از کودکان مدارس دولتی برای دانشگاه‌های آمریکا درخواست می‌دهند و بورسیه تحصیلی کامل دریافت می‌کنند. ■

برای تحلیل تخصصی بیشتر از بزرگترین داستان‌های بریتانیا، ثبت نام در Blighty، خبرنامه هفتگی فقط مشترکین ما.