پر توسعه بندر چابهار در کلاهک هند

فاز اول بندر چابهار که توسط حسن روحانی، رئیس جمهور ایران در ۳ دسامبر افتتاح شد، نقطه عطف مهمی در روابط هند و ایران و همچنین عزم افغانستان و هند برای جستجوی یک کریدور ترانزیتی مناسب به افغانستان محصور در خشکی و دور زدن پاکستان است.

چابهار واقع در دریای عمان در امتداد سواحل مکران، در استان سیستان و بلوچستان ایران، تنها ۷۵ کیلومتر با بندر گوادر که توسط چین ساخته و اداره می شود در استان بلوچستان پاکستان، ۴۸۰ مایل دریایی تا بندر کاندلا و حدود ۹۰۰ کیلومتر فاصله دارد. کیلومتر از بندر موندرا گروه آدانی در گجرات.

در مقاله ای که در روزنامه هندی The Hindu Business Line منتشر شد، آمده است که این بندر در دهه ۱۹۷۰ به عنوان یک درگاه ورودی مورد توجه قرار گرفت. متن کامل به شرح زیر است: 

چابهار زمانی اهمیت پیدا کرد که در طول جنگ ایران و عراق، کشتی‌ها تمایلی به ورود به تنگه هرمز نداشتند.

در حالی که بندرعباس برای ارسال محموله از طریق کریدور نوظهور شمال-جنوب به اروپا استفاده می شد، چابهار برای مقابله با محور شرقی که کالا را به افغانستان و آسیای میانه حمل می کرد، پیش بینی شد.

اگرچه چابهار شامل استفاده از یک مسیر زمینی و دریایی برای تجارت با افغانستان در برابر کریدور زمینی بسیار کوتاه تر از طریق پاکستان است، اما چابهار از طریق جاده ای که توسط ایران ساخته شده است به مرز غربی افغانستان متصل به جاده زرنج – دلارام که هند ساخته است، ارتباط برقرار می کند. در افغانستان

اتصال چابهار به ابتکار کریدور شمال-جنوب همچنین به کالاهای هندی امکان می‌دهد تا به بندر ایران بروند، سپس با راه آهن به مشهد در مرز شمالی آذربایجان و جنوب روسیه بروند، در آستاراخان پهلو بگیرند و سپس از رودخانه ولگا به سمت روسیه حرکت کنند. هارتلند.

چابهار به عنوان دروازه هند به افغانستان و فراتر از آن، از جمله آسیای مرکزی، روسیه و بیشتر به اروپا معرفی می شود. همچنین امکان دسترسی مستقیم هند به پایگاه هوایی فرخور در تاجیکستان را فراهم می کند.

پای خوش شانس

هند علاقه مند است در منطقه آزاد تجاری که در اطراف بندر توسعه می یابد، جای پای خود را به دست آورد: علاوه بر کارخانه اوره، سایر صنایع انرژی بر نیز می توانند در این منطقه راه اندازی شوند. در واقع شرکت ملی آلومینیوم تفاهم نامه ای برای مکان یابی کارخانه آلومینیوم در چابهار امضا کرده است. پیشنهادها برای سرمایه گذاری هند در اکتشاف بالادست نفت و گاز توسط دارمندرا پرادان وزیر نفت در سفرهایش به تهران مورد بحث قرار گرفته است.

اولین محموله گندم به مقصد افغانستان که توسط وزرای خارجه – سوشما سواراج از هند، صلاح الدین ربانی از افغانستان و محمد جواد ظریف از ایران – از طریق یک کنفرانس ویدئویی مشترک در ۲۹ اکتبر به مقصد افغانستان ارسال شد، نشان دهنده فشار بزرگی برای گسترش هند در افغانستان با دور زدن پاکستان بود. اولین محموله از شش محموله از مجموع ۱.۱ میلیون تن گندم متعهد شده توسط هند به مقصد افغانستان که بندر کندلا را ترک کرده است، از طریق زمینی از طریق چابهار منتقل می شود.

پروژه بندر به دنبال توافق سه جانبه ایجاد یک کریدور حمل و نقل و ترانزیتی بین المللی است که توسط نارندرا مودی نخست وزیر هند به همراه محمد اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان و حسن روحانی رئیس جمهور ایران در ماه می ۲۰۱۶ در تهران امضا شد.

توافق دوجانبه هند و ایران با هدف نوسازی یکی از اسکله‌های بندر شهید بهشتی (یکی از دو بخش بندر چابهار و دیگری شهید کلانتری) و بازسازی تأسیسات حمل و نقل کانتینری به طول ۶۰۰ متر در همان بخش بندری امضا شد. .

فراتر از تنگناها

هند همچنین در نظر دارد بندر چابهار را به منطقه غنی از مواد معدنی حاجیگک در افغانستان در ۱۳۰ کیلومتری غرب کابل در استان بامیان وصل کند که مستلزم ساخت یک خط ریلی ۹۰۰ کیلومتری است که افغانستان را قادر می‌سازد به دریا دسترسی داشته باشد و در نتیجه وابستگی آن را کاهش دهد. در پاکستان.

بسته شدن مکرر مرزها توسط پاکستان باعث ایجاد گلوگاه در ترانزیت تجاری شد. هند و افغانستان با توجه به عدم دسترسی پاکستان از طریق خاک خود، کریدور حمل و نقل هوایی را در ژوئن سال جاری راه اندازی کردند.

تجارت کنونی هند و افغانستان که اخیراً به ۷۰۰ میلیون دلار در سال افزایش یافته است، هدف آن رسیدن به ۱۰ میلیارد دلار در آینده است.

از آنجایی که افتتاح بندر چابهار و نقش هند در مدیریت آن نیاز به جشن دارد، ممکن است فرصت مناسبی برای هند باشد تا در سیاست “اول همسایگی” با همسایگان خود با قدرت تعامل کند. همچنین باید به بررسی این موضوع بپردازد که چرا هند در مقایسه با چینی که مانند یک ماشین مسابقه فرمول یک جلوتر است، با سرعتی در حال حرکت است.

هند جیب عمیقی ندارد. آنچه غیرقابل توجیه است تنبلی و خودپسندی بوروکراتیک آن است. از آنجایی که ماشین آلات دولتی با سرعت ضعیفی حرکت می کند، هند به وعده های داده شده حتی در بالاترین سطوح به سرعت عمل نمی کند.