پله، پادشاه بازی زیبا

HE فقط یک بچه ۱۷ ساله. اما در فینال جام جهانی ۱۹۵۸، ادسون آرانتس دو ناسیمنتو، که بیشتر با نام مستعار خود پله شناخته می شود، متانت و مهارت عالی را نشان داد که به نشانه های حرفه ای او تبدیل شد. با برتری ۲-۱ برزیل از سوئد میزبان، او یک پاس بلند در محوطه جریمه دریافت کرد. در حالی که یک مدافع روی شانه‌اش بود، توپ را با سینه‌اش کنترل می‌کرد، یک سرعت می‌گرفت و با بی‌اعتنایی توپ را روی دیگری حلقه می‌کرد، قبل از اینکه بدود تا با آن برخورد کند و یک والی غیرقابل توقف را به سمت تور بفرستد. در مجموع او در چهار مسابقه در آن تورنمنت شش گل به ثمر رساند. این اولین بار از سه جام جهانی بود که او برنده شد، بیشتر از هر بازیکن دیگری ممکن بود چهار نفر باشد، اما به دلیل محافظت ناکافی توسط داوران، او و برزیل با دفاع وحشیانه بلغارستان و پرتغال از مسابقات ۱۹۶۶ اخراج شدند.

سه آرژانتینی: آلفردو دی استفانو، دیگو آرماندو مارادونا و لیونل مسی —همه مدعی هستند که بهترین فوتبالیست جهان هستند. اما بسیاری از زیرک‌ترین تحلیل‌گران بازی و بسیاری از بازیکنان سابق، بر این باور بودند که بزرگ‌تر از همه پله است که پس از مبارزه طولانی با سرطان در بیمارستانی در سائوپائولو در سن ۸۲ سالگی درگذشت. جدای از هر چیز دیگری، ۱۲۷۹ گل او در ۱۳۶۳ بازی رکوردی جهانی است که بعید به نظر می رسد از آن عبور کند. او یک بازیکن کامل بود، یک مرد تیمی که اغلب پاس قاتل را برای پایان دادن به دیگران فراهم می کرد. بابی مور، کاپیتان تیم ملی انگلیس که در جام جهانی ۱۹۷۰ به او باخت، گفت: «او بهترین بود، زیرا می‌توانست هر کاری و هر کاری را در یک زمین فوتبال انجام دهد.

ادسون در فقر در شهری در جنوب غربی ایالت میناس گرایس به دنیا آمد. پدرش یک فوتبالیست حرفه‌ای خوش آتیه بود، در دوره‌ای که دستمزدهای ضعیفی دریافت می‌کردند، که دوران حرفه‌ای او به دلیل مصدومیت زودرس پایان یافت. سپس پدر خود را وقف تربیت پسر کرد و از جوراب‌های کهنه، گریپ فروت یا پارچه‌های کهنه به عنوان توپ استفاده کرد. در ۱۵ سالگی ادسون توسط سانتوس، یک باشگاه حرفه ای، دستگیر شد. تا حد زیادی به خاطر او آنها در اوایل دهه ۱۹۶۰ بهترین تیم جهان شدند و دو بار در جام بین قاره ای مقابل قهرمان باشگاه های اروپا قهرمان شدند.

نلسون رودریگز، نمایشنامه نویس و روزنامه نگار برزیلی، پله را در سن ۱۷ سالگی دید که برای سانتوس بازی می کرد. او نوشت: پله برتری قابل توجهی نسبت به سایر بازیکنان دارد. او از سر تا پا احساس می کند که یک پادشاه است. لقب گیر کرد. پله به طور غیررسمی به عنوان پادشاه چیزی که عمدتاً به خاطر او «بازی زیبا» نامیده می شد، تاج گذاری می کرد. رودریگز علاوه بر مهارت خود، اعتمادبه‌نفس اولیه پله را نیز شناسایی کرد. او با تصور اینکه جوانان این موضوع را به تیم ملی که از عقده حقارت رنج می‌برد سرایت می‌کنند، با موفقیت برای حضور پله در تیمی که به سوئد رفته بود، مبارزه کرد.

در ۵ فوت ۸. اینچ (۱.۷۳ متر) پله قد خاصی نداشت، اما قوی و سریع بود. بزرگترین دارایی او حس موقعیت عالی، توانایی غریزی او در خواندن بازی و کنترل مغناطیسی توپ بود. او معمولاً در زمان مناسب در مکان مناسب قرار می گیرد. او حرکات حریفان را پیش بینی می کرد. او یک دریبل‌زن ماهر بود که مدافعان را با فانت‌ها و توقف‌ها و استارت‌های ناگهانی به هم می‌خورد. او با هر دو پا شوت قدرتمندی داشت و گاهی اوقات انحنای داشت و علیرغم قد بلندش، ضربه سر توپ بهار بود. تارسیزیو بورگنیچ، مدافع ایتالیایی که وظیفه نقش آفرینی پله در فینال جام جهانی ۱۹۷۰ را بر عهده داشت، گفت: “قبل از بازی به خودم گفتم که او هم مانند بقیه از پوست و استخوان ساخته شده است – اما اشتباه می کردم.” پله از او پیشی گرفت و گل اول را به ثمر رساند.

باشگاه های اروپایی به دنبال او بودند، اما سانتوس و دولت برزیل اجازه انتقال او را ندادند. او قبل از دوران فوتبال به عنوان یک تجارت جهانی بازی می کرد: نیمی از دوران حرفه ای او سیاه و سفید بود و یک ماه طول کشید تا برزیلی ها بتوانند کارهای او را در سوئد در فیلم های خبری سینما ببینند. در بازی امروز او یک میلیاردر بود. همانطور که بود، او در معاملات خارج از زمین چشم تیزبینی برای پول نشان داد. در ۳۴ سالگی از بازنشستگی خارج شد تا به راه اندازی “فوتبال” در ایالات متحده کمک کند و به کیهان نیویورک پیوست. او یک سفیر جهانی برای فوتبال بود.

اما پله هرگز ارتباط خود را با برزیل قطع نکرد. او حاضر نشد با دیکتاتوری نظامی ۱۹۶۴-۱۹۸۵ ارتباط زیادی داشته باشد. اما هنگامی که یک رئیس جمهور دموکرات، فرناندو هنریکه کاردوسو، از او خواست تا در سال ۱۹۹۴ وزیر ورزش شود، او پذیرفت. او قانونی را برای پاکسازی فوتبال باشگاهی برزیل اجرا کرد، اما در کنگره خنثی شد، جایی که یک لابی قدرتمند از منافع فاسد دفاع می کرد.

همیشه یک ورزشکار و نجیب زاده در زمین، زندگی خصوصی پله کمتر نظم داشت. او سه بار ازدواج کرد و حداقل هفت فرزند داشت. یکی از دختران، که از یک رابطه جنسی به دنیا آمده بود، او حاضر به شناسایی نشد، بسیاری فکر می کردند که بی شرف. پسری به جرم پولشویی زندانی شد

بزرگ و مادربزرگ پله برده بودند. او هرگز یک کنشگر نبود، فقط با خود بودن، مظهر کرامت سیاه بود. او همراه با محمد علی اولین سوپراستار سیاه پوست جهان بود. نلسون ماندلا در مورد او گفت: “تماشای بازی او به معنای تماشای لذت یک کودک همراه با لطف فوق العاده یک مرد بود.” اینگونه باید از او یاد کرد. ■