چرا کارگران آمریکای لاتین اینقدر قابل توجه هستند؟ غیر مولد؟

Fیا اقتصادهای نیم قرنی در آمریکای لاتین سیاستگذاران را ناامید کرده است. برای همین مدت، وانکس شعارهایی برای توصیف منشا رشد افتضاح منطقه ابداع کرده است. اولین اقتصاددانان از یک «دهه از دست رفته» در دهه ۱۹۸۰ ابراز تاسف کردند، که طی آن زنجیره ای از بحران های مالی، ۱۶ دولت را در منطقه دچار نکول کرد. دهه ۱۹۹۰ در «تله درآمد متوسط» سپری شد، که در آن، طبق نظریه، جهش دشوار از صنعت کم به فناوری پیشرفته، کشورها را از توسعه کامل باز می دارد. حتی زمانی که در اواخر دهه ۲۰۰۰، قیمت کالاها افزایش یافت، غر زدن در مورد “نفرین منابع” شروع شد، که زمانی رخ می‌دهد که انرژی و انرژی معدنی سرمایه‌گذاری در تولید را منع می‌کند.

در سال ۱۹۶۲، درآمد سرانه آمریکای لاتین سه برابر درآمد هر نفر در شرق آسیا بود. تا سال ۲۰۱۲ هر دو منطقه یک سطح داشتند. تا سال ۲۰۲۲، آسیای شرقی تقریباً ۴۰ درصد بیشتر از آمریکای لاتین بود (نمودار ۱ را ببینید). وقتی تفاوت‌ها در قدرت خرید در نظر گرفته می‌شود، GDP آمریکایی‌های لاتین به ازای هر نفر در حدود یک چهارم تولید ناخالص داخلی همسایگان خود در ایالات متحده در سه دهه گذشته گیر کرده است. طبق گزارش بانک جهانی، بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ آمریکای لاتین کندترین رشد اقتصاد منطقه‌ای جهان بود.

اکنون اوضاع بدتر می‌شود. پیش بینی می شود رشد در سال ۲۰۲۳ ۱.۹ درصد باشد و در سال ۲۰۲۴ زیر ۲ درصد باقی بماند، در حالی که به طور متوسط ​​در سایر بازارهای نوظهور بیش از ۴ درصد است. بانک جهانی همچنین پیش بینی می کند که آمریکای لاتین از نظر رشد اقتصادی به ازای هر نفر تا سال ۲۰۳۰ در انتهای جدول باقی خواهد ماند. این بیماری همه گیر آمریکای لاتین را به شدت تحت تاثیر قرار داد: این کشور بیشترین تعداد مرگ و میر بیش از حد را در بین هر منطقه بین مارس ۲۰۲۰ و اکتبر ۲۰۲۱ داشته است. از آن زمان، بهبود اقتصادی متوقف شده است.

چرا اقتصادهای آمریکای لاتین در وضعیت بدی قرار دارند؟ این منطقه با کمبود کارگر مواجه نیست، این یکی از دلایلی است که اغلب برای اقتصاد کند ذکر می شود. رشد جمعیت آمریکای لاتین یکی از قوی ترین رشدها در جهان بوده است. برخی از مکان‌هایی که کمترین رشد اقتصادی را دارند، مانند برزیل و مکزیک، بیشترین جهش جمعیت را داشته‌اند. در طول ۳۰ سال گذشته جمعیت در سن کار منطقه بیش از دو برابر شده است. نسبت کارگران به افراد تحت تکفل همچنان در حال افزایش است و انتظار نمی رود تا سال ۲۰۳۰ به اوج خود برسد. در مقابل، چین در سال ۲۰۱۱ به اوج خود رسید.

در عوض، به نظر می رسد مشکل این است که کارگران به شدت مولد نیستند. اقتصاددانان اندازه‌گیری بهره‌وری را بسیار دشوار می‌دانند، اما بیشتر تلاش‌های آنها نشان می‌دهد که آمریکای لاتین کمبود دارد. تلاش بانک جهانی، کارگران آمریکای لاتین را به عنوان دومین کم‌بازده در جهان، پس از خاورمیانه قرار می‌دهد. مکزیک به طور مداوم در OECD کمترین بهره وری را دارد، باشگاهی که بیشتر کشورهای ثروتمند را تشکیل می دهد. بر اساس گزارش بانک جهانی، رشد سالانه بهره وری در منطقه از سال ۲۰۰۰ بین ۰.۲ تا ۰.۵ درصد کاهش یافته است. در مقابل بهره وری آسیای شرقی هر سال بیش از ۲ درصد افزایش یافته است.

سرمایه گذاری ضعیف یکی از دلایل احتمالی بهره وری پایین است. اگر سیاست گذاران و شرکت ها سرمایه را در فناوری جدید، زیرساخت ها و آموزش وارد نکنند، کارگران از رقبای خود عقب می مانند. آمریکای لاتین تنها ۲۰% از GDP منطقه خود را در مقایسه با ۲۵% GDP برای متوسط ​​بازارهای نوظهور سرمایه گذاری می کند. با این حال، حتی در کشورهایی که سرمایه گذاری در آنها بالا بوده است، تولید ناخالص داخلی همچنان رو به زوال است. ارزش سرمایه گذاری داخلی سالانه مکزیک ۲۲ درصد از GDP آن است. بین سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۱، به طور متوسط ​​۲.۸ درصد دیگر از GDP، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی سالانه را جذب کرد. با این حال، در پایان این دوره اقتصاد آن بزرگ‌تر از ابتدا نبود (همه‌گیری کمکی نکرد).

در هر صورت IMF فکر می‌کند که سرزنش سرمایه‌گذاری برای رشد آهسته، علت را با نتیجه مخلوط می‌کند. بر اساس تحلیل آن، این رشد کم آمریکای لاتین است که باعث سرمایه گذاری کم آن شده است. سرمایه گذاری داخلی متکی به پس انداز خانوارها است که کارگران منطقه به دلیل دستمزدهای پایین نسبتاً کمی از آن برخوردارند. و سرمایه خارجی کمیاب است زیرا سرمایه گذاران فکر می کنند که قرار دادن پول خود در جای دیگر بازده بهتری را به همراه خواهد داشت.

در عوض، چندین روند بلندمدت به مشکل بهره وری آمریکای لاتین کمک می کند. یکی آموزش است. قبل از کووید-۱۹، نوجوانان ۱۵ ساله آمریکای لاتین در OECD به طور متوسط ​​سه سال از همسالان خود در آزمون های علوم، ریاضی و انگلیسی عقب بودند. این شکاف احتمالاً اکنون بدتر خواهد شد: به گفته یونیسف، صندوق کودکان UN، مدارس در آمریکای لاتین و دریای کارائیب برخی از طولانی‌ترین قرنطینه‌ها را داشتند و به طور کامل باقی ماندند. از مارس ۲۰۲۰ تا فوریه ۲۰۲۱ به مدت ۱۵۸ روز بسته شد، در مقایسه با میانگین جهانی ۹۵ روز.

از ۹ تا کی کار می کنید؟

گزینه‌ها برای کسانی که می‌خواهند بهترین تحصیلات را داشته باشند، محدود است، زیرا این منطقه دانشگاه‌های در سطح جهانی کمی دارد. OECD تخمین می‌زند که کمتر از نیمی از آمریکایی‌های لاتین توانایی انجام کارهای اساسی با رایانه را دارند. این احتمالاً باعث می‌شود شرکت‌هایی که به دنبال کارگران ارزان‌تر IT هستند به آسیا و آفریقا بفرستند. شرکت‌های فناوری آمریکایی که از گواتمالا و شیلی استخدام می‌کنند، سال گذشته در نشستی شکایت کردند که نمی‌توانند کارگرانی برای پر کردن مشاغلی که پیشنهاد می‌کنند پیدا کنند.

مشکل دوم این است که این منطقه دارای انحصارطلبی های زیادی است. در شیلی ۵۰ شرکت بزرگ بیش از ۷۰ درصد از GDP را تشکیل می دهند. در کلمبیا شرکت های دولتی ۲۵ درصد از درآمد ۱۰۰ شرکت بزرگ را تشکیل می دهند. شرکت‌های آمریکای لاتین از نشانه‌گذاری‌های بزرگ‌تری نسبت به سایر شرکت‌های OECD برخوردار هستند. دولت‌ها مشکل را بدتر می‌کنند و اغلب صنایع را از ورود تازه واردان بالقوه محاصره می‌کنند یا هزینه‌ها را با تشریفات اداری بالا می‌برند. در غیاب اختلال، که فشار برای نوآوری را از بین می برد، شرکت های قدیمی و غیرمولد زنده می مانند. به گفته شانون اونیل، از شورای روابط خارجی، یک آمریکایی فکر می کند که طی سه دهه گذشته، کشورهای آمریکای لاتین به طور متوسط ​​از نظر تولیداتشان تنوع بسیار کمتری داشته اند، زیرا صادرات آنها از صنایع کم مولد بوده است. -تانک قوانین رقابت کمیاب است، در حالی که فساد کمکی نمی کند. در بسیاری از بخش‌های منطقه، معاملات ناموفق بین کسب‌وکارها و دولت‌ها مجاز به رونق است.

اما بزرگترین مشکل، بخش غیررسمی بزرگ است. در برزیل و پرو بیش از نیمی از نیروی کار بالقوه به صورت غیررسمی استخدام می شوند. در بولیوی این نسبت به گفته سازمان بین‌المللی کار ۸۲ درصد است. بر اساس یک تخمین، آمریکای لاتین سریع‌ترین رشد اقتصاد سایه را در جهان دارد، از نظر GDP برای هر نفر. کارگران غیررسمی بهره وری کمتری دارند. برای پرواز زیر رادار، شرکت ها کوچک می مانند. این بدان معناست که آنها نمی توانند تولید خود را افزایش دهند که این امر هزینه های آنها را کاهش می دهد. سیستم مالی همچنین زمانی که ارزش زیادی با شرکت‌های غیررسمی و کارگرانی که از بانک‌های معمولی استفاده نمی‌کنند گره خورده است، ضربه می‌زند. ایجاد اعتبار خفه شده است، به این معنی که شرکت های کمتری وام دریافت می کنند.

غیررسمی نشان می دهد که یک اقتصاد بیمار است، اما “این بیماری نیست”، سانتیاگو لوی، یکی از همکاران موسسه بروکینگز، یک اتاق فکر می گوید: . مانند رشد آهسته، اقتصادهای غیرقانونی به خودی خود بزرگ نمی شوند. در بسیاری از مناطق، هزینه های بالای استخدام افراد – به شکل بوروکراسی، کمک های تامین اجتماعی و حداقل دستمزدها – مشاغل کوچک و متوسط ​​را از استخدام رسمی افراد بازمی دارد. در برخی نقاط، مانند آرژانتین، قوانین سختگیرانه کار اخراج کارمندان را تقریبا غیرممکن می کند. طبق گزارش بانک جهانی، حداقل دستمزد در کلمبیا نسبت به سطح درآمد متوسط، بالاتر از اکثر کشورهای OECD است.

فساد در بخش‌های رسمی— مانند زمانی که یک مامور گمرک درخواست رشوه می کند، یا یک افسر پلیس چشم خود را بر جنایت می بندد – همچنین هزینه ورود به بخش غیررسمی را کاهش می دهد. زنان ، چه کسانی هنجارهای جنسیتی اغلب در کنار کار از کودکان مراقبت می کنند، تمایل به انعطاف پذیری و جابجایی سریع این مشاغل دارند.

آقای لوی، که قبلاً اقتصاددان ارشد اینتر- بانک توسعه آمریکا، یک سازمان منطقه‌ای، همچنین فکر می‌کند که ساختار برخی از دولت‌های رفاه، مانند بولسا فامیلیا برزیل، می‌تواند فعالیت غیررسمی را جذاب‌تر کند. این خدمات مراقبت‌های بهداشتی را به کارگران غیررسمی ارائه می‌دهند که ممکن است ارزش بهتری نسبت به افرادی که به صورت تمام وقت در دسترس هستند، در نظر گرفته شود. آنها همچنین شرکت ها را ملزم به پرداخت کمک های بهداشتی کارکنان نمی کنند.

برخورد با بیشتر این مشکلات برای سیاستمداران ناخوشایند است. حدود ۳۰۰ میلیون نفر در سراسر این قاره برای درآمد، مراقبت های بهداشتی یا تحصیل فرزندان خود به کمک هزینه های اجتماعی متکی هستند. خطر از دست دادن آرای آنها از ایجاد هرگونه تغییر شدید در این سیاست ها به زودی جلوگیری می کند. در همین حال، محدود کردن انحصارطلبی‌ها به طور بالقوه می‌تواند منبع مالی کمپین سیاسی را به خطر بیندازد. رقابتی کردن صنایع نیز باعث کاهش سود می شود. پیشرفت در آموزش احتمالا کند خواهد بود، به ویژه به دلیل وجود چندین اتحادیه قدرتمند معلمان.

پول برای هیچ

لاتین آمریکا نیاز به بازنگری در سیاست اقتصادی دارد. از آنجایی که ایالات متحده فهرستی از صنایع و فناوری های چین را در حال گسترش می کند، همسایگان جنوبی آن نیز در خطر قطع شدن هستند. بیشتر سیاست‌های صنعتی پرزیدنت جو بایدن به بازگرداندن صنعت به خانه ادامه خواهد داد. اما اگر آمریکای لاتین نتواند کارگران و شرکت‌های نوآوری را برای پر کردن تقاضا پیدا کند، آن چه که منطقه، به‌ویژه مکزیک، از «حمایت دوستان» یا بازگشایی چین به دست می‌آورد، در خطر است.

انتقال سبز ترکیبی مشابه از وعده و خطر دارد. از یک سو، ثروت آمریکای لاتین از مس، مواد معدنی کمیاب و لیتیوم باعث جلب توجه شرکت های چندملیتی شده است. ترفند این است که این شرکت‌های بزرگ، منافع خود را از منابع منطقه به صنایع آن تبدیل کنند. دولت‌های آمریکای لاتین می‌خواهند شرکت‌هایی را که برای مواد معدنی خود می‌آیند مجبور کنند آن‌ها را در منطقه پالایش کنند و سپس در آنجا باتری‌ها و خودروهای الکتریکی بسازند.

اما انجام این کار مستلزم سیاست گذاری زیرکانه و محیط تجاری بهتر برای ماندن شرکت ها است. یک بخش غیررسمی کوچکتر و رقابت بیشتر به سمت دستیابی به این هدف کمک می کند. اگر اکنون از این فرصت‌ها استفاده نکنند، سیاست‌گذاران در معرض خطر یک دهه جدید رشد ضعیف هستند و شعار دیگری برای توصیف آن. ■