چگونه صنعت شکر کوبا به گرد و غبار تبدیل شده است

۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ - ۱۷:۳۵

Cienfuegos، کوبا – “بدون شکر، هیچ کشوری وجود ندارد “، ضرب المثل قدیمی کوبایی می گوید.

از زمانی که استعمارگران اسپانیایی برای اولین بار در قرن شانزدهم عصا را در اینجا کاشتند، شکر در روح این جزیره حک شده است. برای تعداد بی‌شماری آفریقایی که برای بریدن آن به اینجا آورده‌اند، شکر به معنای بندگی بود. بعدها، زمانی که بردگان برای رهایی خود و به دست آوردن حاکمیت کشورشان، قمه های خود را علیه اسپانیایی ها به کار گرفتند، شورش را دامن زد.

شکر همچنین توسعه و تجمل را برای کوبا به ارمغان آورد. در طول «رقص میلیون‌ها»، زمانی که قیمت شکر پس از شروع جنگ جهانی اول افزایش یافت، «شکر سالاری‌های محلی» که نمی‌دانستند با سودهای سرگیجه‌آور خود چه کار دیگری انجام دهند، عمارت‌های منحط رنسانس و هنر نو را راه‌اندازی کردند که هنوز هم وجود دارند. حومه های ثروتمندتر هاوانا.

اما برای چندین دهه، این صنعت در حال افول بوده است. در حالی که این جزیره به طور منظم بیش از ۷ میلیون تن در دهه ۱۹۸۰ تولید می کرد، فصل گذشته – تحت فشار “حداکثر فشار” جدید تحریم های ایالات متحده – تنها ۴۸۰۰۰۰ تن محصول تولید کرد. امسال، هدف حتی کمتر است، زیرا کوبا به سمت خود می رود. بدترین برداشت شکر در بیش از یک قرن گذشته.

دیونیس پرز، مدیر ارتباطات در آزکوبا، آژانس دولتی که تولید شکر را تنظیم می کند، به الجزیره گفت: «زمانی ما کشوری بودیم که بیشترین شکر را صادر می کرد.

اما “این اولین سالی است که کوبا قصد ندارد بیشتر از میزان مصرف شکر صادر کند”.

A combined harvester cuts sugar cane in a field near the village of Riquelme in the province of Villa Clara in central Cuba — تحریم ها و اقتصاد در حال مبارزه بسیاری از مزارع قند کوبا را با تجهیزات منسوخ و حتی دوران شوروی ترک کرده‌اند [پرونده: دزموند بویلان/رویترز]

فناوری منسوخ

هر سال، از نوامبر تا مه، زمان بریدن عصا است. اما در مزارع، مزرعه دارانی مانند اودل پرز در گیر کرده اند.

برای هفته‌ها، این جزیره به دلیل کمبود بنزین و گازوئیل فلج شده است که هم رانندگان و هم کارگران شکر را که قرار است در حال برداشت هستند تحت تأثیر قرار دهد.

پرز به الجزیره گفت: “گاهی اوقات، شما باید برای یک، دو یا حتی سه روز توقف کنید و منتظر گازوئیل بیشتری باشید.”

حتی وقتی می‌تواند کار کند، با مزارع پر از علف‌های هرز روبرو می‌شود که عصا را در هم پیچیده و گاهی می‌کشد. دروگر ساخت شوروی او اکنون نه تنها نیشکر بلکه درختان کوچکی را که در مزارع رشد می کنند، می بلعد.

او در حالی که با قمه خود زیر درختان را هک می کرد، گفت: “برای از بین بردن این علف های هرز به علف کش نیاز دارید.” “اما امسال چیزی دریافت نکردیم.”