چین قلب و ذهن تایوانی ها را از دست می دهد

وهنگام چین حزب کمونیست چین یک فرصتی برای جذب قلب ها و ذهن ها، آماده است تا کادرهای خود را به مکان های نامتناسب بفرستد. در ۱۲ فوریه، چنین ماموریتی ده ها تن از مقامات ارشد را به معبد پوشیده از مه داجوئه، بر روی یک تپه جنگلی در استان جیانگسو روستایی آورد. علی‌رغم وعده‌های بی‌خدایی که همه اعضای حزب را به بند می‌آورد، مقامات در کنار راهبان و راهبه‌های تیره‌پوش در ادای احترام مشترک به استاد هسینگ یون، بنیان‌گذار یک نظم بودایی با پیروان بسیاری در دو طرف تنگه تایوان، سر خود را خم کردند. او این ماه در سن ۹۵ سالگی درگذشت.

یک بار، ایمان هسینگ یون او را به دشمن انقلاب چین . او پس از شکست رژیم ملی‌گرای مورد حمایت آمریکا در سال ۱۹۴۹ توسط ارتش سرخ رئیس مائو تسه‌دونگ، همراه با راهبان دیگر و میلیون‌ها پناهنده دیگر به تایوان گریخت. بعدها، انقلاب فرهنگی شاهد بود که گاردهای سرخ متعصب معبد داجوئه را غارت کردند، جایی که هسینگ یون زندگی رهبانی خود را آغاز کرد. راهب از محل تبعید خود در تایوان شروع به جمع آوری پیروان کرد و در نهایت میلیون ها نفر را با دیدی از بودیسم که بر اعمال عملی خیریه بر نظریه های باطنی تأکید دارد به خدمت گرفت. در اواخر دهه ۱۹۸۰ شهرت او دعوت‌نامه‌هایی را به سرزمین اصلی و ملاقات‌هایی با رهبران پکن به همراه داشت. با این حال، اندکی پس از آن، او به دلیل کمک به یک مقام عالی رتبه در غرب پس از اعتراضات دانشجویی ژوئن ۱۹۸۹، چندین سال دیگر از چین محروم شد.

در گذشته ۲۰ سال یکی از عناصر آموزه‌های هسینگ یون برای روسای حزب در پکن بر همه چیز برتری یافت: او تایوان را بخشی از چین می‌دید. او از استفاده از بودیسم برای بازسازی پیوندهای ایمانی و خویشاوندی در سراسر تنگه تایوان که جنگ داخلی شکسته شد صحبت کرد. در سال ۲۰۰۹ او به مجمع جهانی بودایی گفت که “تایوانی ها همه چینی هستند.” برای دور زدن ممنوعیت‌های حزب کمونیست در تبلیغ دینی، این راهب خیریه، اما حیله‌گر، کالج‌ها و کتابخانه‌هایی در چین ساخت – و در نهایت معبد داجوئه را بازسازی کرد – به نام ترویج فرهنگ سنتی، نه دین.

برای رهبران احزاب در پکن، تضمین کنترل تایوان نسخه آنها از یک مأموریت مقدس است. استراتژی آنها قلب ها و ذهن ها را درگیر می کند و با قوی تر کردن چین از نظر اقتصادی و نظامی از تایوان شروع می شود. در نتیجه، امید است که بسیاری از جزیره‌نشینان بخواهند با دوز کنترل‌شده خودمختاری تحت فرمول «یک کشور، دو سیستم» توسط پکن اداره شوند. دیگران متوجه خواهند شد که سرپیچی از چین برای همیشه – چه با تلاش برای جدایی و چه با انتخاب مکرر حزب حاکم فعلی جزیره، حزب پیشرو دموکرات (DPP) که طرفدار استقلال است، فاجعه اقتصادی و حتی حمله به همراه خواهد داشت. توسط ارتش آزادیبخش خلق افسوس که برای تعداد فزاینده‌ای از تایوانی‌ها، این جذابیت ترکیبی ناخوشایند به نظر می‌رسد: «به خانه در چین بیایید، وگرنه چین به شما آسیب می‌زند». این که هنگ کنگ، سرزمین دیگری که وعده «یک کشور، دو سیستم» را داده بود، به‌خاطر امنیت ملی، آزادی‌های غربی خود را از بین برده است، اصلاً کمکی نمی‌کند.

هسینگ یون به راحتی جایگزین نخواهد شد. کارهای خیریه او باعث احترام او شد که شکاف های حزبی تلخ تایوان را پر کرد. در مراسم تشییع جنازه او در جزیره، رئیس جمهور تسای اینگ ون از DPP و رئیس اپوزیسیون کومینتانگ، وارثان ملی گرایان که چین را در سال ۱۹۴۹ از دست دادند، شرکت کردند. در همان زمان، مرگ راهب در پکن توسط حزب کمونیست سوگواری شد. در مجموع، او با سه رئیس حزب، از جمله شی جین پینگ، ملاقات کرد که در سال ۲۰۱۴ به هسینگ یون اطمینان داد که تمام کتاب‌هایی را که راهب قبلاً به او داده بود، خوانده است. استاد بودایی تقریباً با خوشحالی پاسخ داد و “رویای چینی” آقای شی را ستود، که وعده عظمت و شکوفایی ملی است.

قدرت اتحاد هسینگ یون از مرگ او جان سالم به در نبرد. چین سعی کرد هیئتی شامل مقامات در حال خدمت و بازنشسته را به مراسم تشییع جنازه او در تایوان بفرستد و مأموریت آنها را خصوصی و انسان دوستانه خواند، بنابراین نیازی به اجازه مقامات DPP (که دولت چین از صحبت با آنها امتناع می ورزد) داشت. هنگامی که تایوان مجوز سفر به ۱۲ نفر از این گروه را رد کرد، هیئت چینی برای مراسم خود به جیانگ سو و معبد داجوئه رفتند و DPP را به “سیاسی کردن” مرگ هسینگ یون متهم کردند. دفتر امور تایوان شورای دولتی چین که به نظر خود سیاسی است، از «همه بودایی‌های تایوان خواست تا آخرین خواسته‌های استاد هسینگ یون» را با تلاش برای «اتحاد ملی» انجام دهند.

اگر عشق شکست خورد، ترس را امتحان کنید

یادبود سرزمین اصلی پیروان صادق هسینگ یون را نیز به خود جلب کرد. چاگوان در ۱۲ فوریه در معبد داجوئه بود و با برخی از آنها ملاقات کرد. چند تن از این بودایی های چینی همدلی غیرعادی با تایوانی های معمولی نشان دادند. اما آنها در مورد آینده جزیره سرنوشت ساز بودند. یک مؤمن جوان از یک شهر مجاور مطالعاتی را در هنگ کنگ، از جمله تبادل آکادمیک در تایوان به یاد می آورد. او گزارش داد: «می‌توانم بگویم ۸۰ تا ۹۰ درصد مردم تایوانی معتقدند که تایوان باید از مدل غربی دموکراسی پیروی کند. “کسانی که چینی هستند، بیشتر از نسل استاد هسینگ یون هستند.” این ۳۰ نفر گفت که جنگ تمام عیار فاجعه بار خواهد بود. اما اگر DPP دوباره در انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۲۴ پیروز شود، او یک درگیری کوچکتر در عرض هشت سال را “بسیار محتمل” خواند.

یک تاجر بازنشسته برای ادای احترام از شانگهای رانندگی کرده بود. او بحران معنوی را در جامعه چین توصیف کرد که منجر به علاقه بیشتر به دین شد. او مقامات حزب را دروغگویان فاسد خواند و غرغر کرد: «مردم نمی‌خواهند درباره کمونیسم بشنوند. “خدمت به مردم”؟ همش ساختگیه در مورد کووید چطور؟ پیرمردهای زیادی مردند.» او کسانی را که خواستار حمله به تایوان هستند تحقیر کرد و پرسید: “چرا مردمی را که بهتر از شما زندگی می کنند “آزاد می کنید”؟ با این حال، او همچنین تایوان را برای نادیده گرفتن حزب کمونیست بسیار ضعیف می‌داند و از ساکنان جزیره می‌خواهد هر گونه خودمختاری را که می‌توانند به دست آورند. «کشوری کوچک که خواهان استقلال است؟ این کار نمی‌کند.”

این یک فکر هشیارکننده است، اما حاکمان چین ممکن است به جمعیت تایوانی با ترکیبی از دیدگاه‌های مشابه، بی‌اعتمادی به حزب کمونیست راضی شوند. محاسبات تلخی که آنقدر قوی است که نمی توان در برابر آن مقاومت کرد. هسینگ یون و امثال او در حال رفتن هستند. چین در زمان آقای شی به طور فزاینده‌ای سریع‌تر از تهدیدها برای تحت تأثیر قرار دادن جزیره استفاده می‌کند. از این پس به نظر می رسد که ذهن تایوانی ها، نه قلب ها، جایزه هستند. ■

از Chaguan، ستون نویس ما در چین بیشتر بخوانید:
درس هایی از بالون جاسوسی چینی (۷ فوریه)
چرا ولادیمیر پوتین در چین بدبین نیست (۲ فوریه)
آنچه یک سریال درام جدید درباره چین فاش می کند (۲۶ ژانویه)

مشترکین می توانند در Drum Tower ، خبرنامه هفتگی جدید ما، ثبت نام کنند تا بفهمند دنیا از چین چه می سازد—و چین از جهان چه می سازد.