کانادا پناهجویان مرزهای خود را با ایالات متحده محکم می کند ایالت ها

پپشنه دو چمدان بزرگ و یک کیف برآمده روی شانه حمل می کنند، ایزای ژان باپتیست، همسرش استفانی و دختر دو ساله شان گلوریا در یک طرف یک گودال کم عمق ایستاده اند. از سوی دیگر یکی از اعضای پلیس سواره سلطنتی کانادا است. Mountie می‌گوید: «اگر بیشتر بیایید وارد کانادا خواهید شد و دستگیر خواهید شد. “فهمیدن؟” آقای ژان باپتیست، یک مهندس کشاورزی از هائیتی، سرش را تکان می دهد و جلو می رود تا دستگیر شود، پردازش شود و سپس به عنوان پناهنده در کانادا پذیرفته شود.

آقای ژان باپتیست یکی از بسیاری از پناهجویانی است که از جاده روکسام عبور کرده است. ، یک نقطه مرزی غیر رسمی بین کبک و ایالت نیویورک، در سال گذشته. با این حال، در ۲۴ مارس، جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا، به توافق رسید< /a> با رئیس جمهور جو بایدن برای محدود کردن چنین گذرگاه ها. این دو رهبر توافقنامه «کشور ثالث امن» را اصلاح کردند که قبلاً به کانادا اجازه می داد پناهجویان را تنها در صورت عبور از نقاط مرزی رسمی به ایالات متحده بازگرداند. اکنون تقریباً تمام پناهجویانی که از مرز ۸۹۰۰ کیلومتری (۵۵۲۵ مایلی) عبور می کنند، می توانند به ایالات متحده بازگردانده شوند، مگر اینکه کودکی بدون همراه باشند یا اقوامشان در کانادا باشد.

سال گذشته ۴۰۰۰۰ مهاجر در حال عبور از مرز دستگیر شدند که بالاترین رقم از سال ۲۰۱۷ است که ردیابی گذرگاه های غیرقانونی آغاز شد. با وجود توافق جدید، دولت کانادا همچنان مشتاق پذیرش مهاجران از طریق مسیرهای قانونی است. آقای ترودو می خواهد که کشور تا سال ۲۰۲۵ هر سال از ۵۰۰۰۰۰ مقیم دائم جدید پذیرایی کند. این دو برابر تعداد پذیرش شده به طور متوسط ​​بین سال های ۲۰۰۱ و ۲۰۱۴ است. این به تناقض کانادا اشاره می کند: اگرچه قوانین مهاجرتی سختگیرانه ای دارد، اما بسیار سخاوتمندانه تر از کانادا است. ایالات متحده.

این کمک می کند که تعداد کمی از کانادایی ها با مهاجران مخالف باشند. حدود ۸۵ درصد از آنها مورد بررسی قرار گرفتند الف> معتقدند که مهاجرت برای اقتصاد خوب است و ۶۹٪ از سطوح مهاجرت فعلی یا افزایش یافته حمایت می کنند. به طور کامل ۷۶ درصد مایلند که کشور پناهندگان بیشتری را بپذیرد. در مقابل، ۳۰ سال پیش، زمانی که هر سال نیمی از مهاجران می آمدند، ۷۰ درصد احساس می کردند که مهاجرت بیش از حد است.

برخی از این سخاوتمندانه عملی است. حدود ۱ میلیون پست در سراسر کشور پر نشده است که حدود ۶ درصد از کل است. با افزایش جمعیت، همه چیز احتمالاً بدتر می شود. پنجاه سال پیش به ازای هر مستمری بگیر هفت کارگر وجود داشت. تا سال ۲۰۳۵ این نسبت ۲:۱ پیش بینی می شود. در حال حاضر بیش از ۴۰ درصد کانادایی ها ۵۵ سال یا بیشتر دارند.

احساس طرفدار مهاجرت نیز از این واقعیت ناشی می شود که یک چهارم کانادایی های امروزی خودشان مهاجر هستند. ارقام منتشر شده در ۲۲ مارس توسط آمار کانادا نشان می دهد که جمعیت این کشور در سال ۲۰۲۲ بیش از ۱ میلیون نفر یا ۲.۷ درصد افزایش یافته و به ۳۹.۵ میلیون نفر رسیده است. این بالاترین نرخ رشد سالانه جمعیت در ۶۰ سال گذشته است. تقریباً تمام این افزایش به دلیل مهاجرت بود.

تا حدی به دلیل حمایت گسترده از مهاجرت، و این واقعیت که چندین حوزه انتخابیه که انتخابات عمومی را تعیین می کنند جمعیت مهاجر زیادی دارند، تعداد کمی از سیاستمداران اپوزیسیون هستند. علیه اهداف بلندپروازانه آقای ترودو صحبت کرده اند. کبک یک استثناست. این تنها استانی است که دولت فدرال حق تعیین تعداد مهاجر را در سال به آن اعطا کرده است. در سال ۲۰۱۸، ائتلاف حکومتی Avenir Québec، یک حزب محافظه کار، پذیرش مهاجران استان را از ۵۰۰۰۰ به ۴۰۰۰۰ کاهش داد. سال گذشته فرانسوا لگو، نخست‌وزیر آن، افزایش مهاجرت را با «افراط‌گرایی و خشونت» یکی دانست.

آقای Legault عذرخواهی کرد و متعاقباً زبان خود را کاهش داد. این احتمالاً به این دلیل است که صاحبان مشاغل به ویژه نگران کمبود کارگر هستند. کارل بلکبرن، رئیس Conseil du patronat، یک گروه کارفرمایی که خواستار سطوح بالاتر مهاجرت است و می‌خواهد به کارگران خارجی موقت اجازه اقامت دائم را بدهد، می‌گوید که جمعیت کبک از سایر نقاط کشور پیرتر است. او می‌گوید: «این افراد شغل کسی را نمی‌دزدند. آنها به رشد کبک کمک می کنند. مانند آن استان، کانادا نیز همینطور.■