کاهش CPI به دنبال PPI است

شاخص بهای تولیدکننده در دوره ۱۲ ماهه منتهی به ۳۰ خردادماه یعنی پایان خردادماه (منتهی به ۳۰ خرداد) نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۳.۸ درصد افزایش داشت.

بر اساس آخرین گزارش بانک مرکزی، این شاخص نسبت به ماه مشابه سال قبل ۱.۶ درصد افزایش سالانه داشته است.

PPI (با استفاده از سال ۲۰۱۱ به عنوان سال پایه) در خرداد به ۲۱۸.۲ رسید که نشان دهنده رشد ۰.۳ درصدی نسبت به ماه قبل است.

CBI گزارش داد که تورم PPI در اردیبهشت ماه گذشته به ۴.۳ درصد رسید.

اهمیت PPI در محتوای پیش بینی آن برای الگوی آینده شاخص قیمت مصرف کننده نهفته است. تغییرات در PPI معمولاً در مدت زمان کوتاهی در CPI منعکس می شود.

PPI نوسانات قیمت کالاها و خدمات را برای تولیدکننده اندازه گیری می کند در حالی که CPI تغییرات سطح قیمت سبدی از کالاها و خدمات مصرفی خریداری شده توسط خانوارها را اندازه گیری می کند. به عبارت دیگر، PPI شاخصی از قیمت ها است که در سطح عمده فروشی یا تولید کننده اندازه گیری می شود. این روندها را در بازارهای عمده فروشی (که زمانی به آن شاخص قیمت عمده فروشی می گفتند)، صنایع تولیدی و صنایع تولیدی و بازارهای کالا را از دیدگاه فروشنده نشان می دهد.

به گفته Investopedia، PPI می تواند نقش های متعددی را در بهبود تصمیم گیری های سرمایه گذاری ایفا کند، زیرا می تواند به عنوان یک شاخص پیشرو برای CPI عمل کند.

هنگامی که تولیدکنندگان با تورم ورودی مواجه می شوند، این هزینه های فزاینده به خرده فروشان و در نهایت به مصرف کننده منتقل می شود.

علاوه بر این، PPI تصویر تورم را از منظری متفاوت از CPI ارائه می دهد. اگرچه تغییرات در قیمت‌های مصرف‌کننده برای مصرف‌کنندگان مهم است، ردیابی PPI به فرد اجازه می‌دهد تا علت تغییرات در CPI را تعیین کند.

برای مثال، اگر CPI با نرخ بسیار سریع‌تری نسبت به PPI افزایش یابد، چنین وضعیتی می‌تواند نشان دهد که عواملی غیر از تورم ممکن است باعث شود خرده‌فروشان قیمت‌های خود را افزایش دهند.

با این حال، اگر CPI و PPI پشت سر هم افزایش پیدا کنند، خرده فروشان ممکن است به سادگی سعی کنند حاشیه عملیاتی خود را حفظ کنند.

در مجموع، کاهش PPI یکی از نشانه های کاهش احتمالی CPI در ماه های آینده است. تقریباً یک همبستگی کامل بین CPI و PPI وجود دارد.

شاخص PPI در ایران پس از حدود نیم دهه در شهریور ماه سال گذشته (۲۳ مرداد تا ۲۲ شهریور) به ۹.۳ درصد کاهش یافت. CPI نشان دهنده PPI بود و نه ماه بعد به یک نرخ تک رقمی رسید، زیرا برای دوره ۱۲ ماهه منتهی به ۲۰ ژوئن، یعنی پایین ترین میزان در حدود یک ربع قرن، ۹.۵ درصد ثبت شد.

PPI پس از اجرای مرحله اول طرح اصلاح یارانه در اواخر نوامبر ۲۰۱۰ به بالای ۱۰ درصد رسید و در سال ۲۰۱۱ به ۳۸ درصد افزایش یافت – بالاترین رقم در پنج سال اخیر. تورم PPI پس از آن کمتر شد و در اواخر آگوست ۲۰۱۲ به ۲۴ درصد رسید، اما با شروع نوسانات در بازار ارز خارجی در همان سال، تورم سرسام آور ۴۶.۱ درصد PPI در اواخر سپتامبر ۲۰۱۳ به ثبت رسید – یک اوج بی سابقه از سال ۱۹۹۵.

سیاست های اقتصادی به کار گرفته شده توسط دولت فعلی در دو سال گذشته، از جمله مهار نوسانات ارز خارجی، منجر به کاهش هزینه های تولید و در نتیجه کاهش PPI شده است.

حتی اجرای مراحل بعدی طرح اصلاح یارانه‌ها و افزایش قیمت انرژی در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ منجر به تغییر مداوم در PPI نشد.

سایر عوامل مرتبط با روند کاهشی PPI توسط کارشناسان عبارتند از رکود و تقاضای پایین در بازار و همچنین تاثیر کاهش قیمت های جهانی. در واقع ثبات نرخ اسمی ارز منجر به کاهش ارزش واردات بر حسب ارز داخلی شده است.

با توجه به نقش قابل توجه کالاهای وارداتی در تولید صنعتی، کاهش ارزش واردات باعث شده است که PPI نیز از آن پیروی کند.