کره جنوبی همچنان از ارسال سلاح به اوکراین خودداری می کند

< /div>

از زمان تهاجم به اوکراین در فوریه گذشته، کره جنوبی کمک های غیر کشنده از جمله ماسک های گاز و تجهیزات پزشکی را به این کشور ارائه کرده است. و در زمان آقای یون، که در ماه مه گذشته به قدرت رسید، تجاوز روسیه را به شدت محکوم کرده است. در مصاحبه اخیر آقای یون آن را “غیر قانونی و نامشروع” خواند. او همچنین پیشنهاد کرد که اجازه دادن به جنگ ممکن است همسایه شریر کشورش، کره شمالی را جرات بخشد تا فکر کند «جامعه بین‌المللی در پاسخ به یک اقدام تهاجم با تحریم‌های مناسب شکست خواهد خورد». چنین اظهاراتی با جاه طلبی اعلام شده آقای یون مطابقت دارد، همانطور که استولتنبرگ ممکن است به او یادآوری کرده باشد، برای تبدیل کشورش به یک رهبر جهانی قاطع تر و مدافع نظم مبتنی بر قوانین. با این حال، با وجود داشتن یکی از بزرگترین و سریع‌ترین صنایع دفاعی جهان، کره جنوبی هنوز از ارسال تسلیحات به اوکراین خودداری می‌کند.

قانون و احساسات سیاسی این کشور هر دو مخالف آن هستند. بر اساس قانون تجارت خارجی کره جنوبی، صادرات تسلیحات به جز برای «مقادیر صلح آمیز» ممنوع است. به طور دقیق به آن پایبند نبوده است. این کشور قراردادهای تسلیحاتی با امارات متحده عربی و عربستان سعودی امضا کرده است که هر دوی آنها برای جنگ داخلی یمن سلاح ارسال کرده اند. علاوه بر این، همانطور که استولتنبرگ به طور علنی به آقای یون یادآوری کرد، بسیاری از کشورها از جمله نروژ، آلمان و سوئد چنین محدودیت‌های خودخواسته‌ای را برای ارسال اسلحه به اوکراین لغو کرده‌اند. با این حال، حتی اگر آقای یون بخواهد از آنها پیروی کند، به نظر می‌رسد که نمی‌تواند این کار را انجام دهد.

پارلمان کره جنوبی باید قانون را تغییر دهد. و توسط یک رهبر اپوزیسیون، لی جائه میونگ، خصمانه با آقای یون و در بهترین حالت نسبت به اوکراین ولرم کنترل می شود. آقای لی در ابتدا رئیس جمهور آن، ولودیمیر زلنسکی را متهم کرد که تا حدی در جنگ مقصر است. و اگرچه آقای لی ادعا می‌کند که این دیدگاه را اصلاح کرده است، اما تمایلی به اجازه دادن به آقای یون برای تغییر قوانین یا ادعای تغییر عمده در سیاست خارجی ندارد. آقای لی رئیس جمهور را متهم به انتقام گیری علیه خود در قالب دو تحقیق جداگانه درباره فساد می کند که رهبر مخالفان در آن دخیل بوده است.

این سیاست های درون گرایانه نشان می دهد که چقدر سخت است. این وظیفه آقای یون خواهد بود که کره جنوبی را به “دولت محوری جهانی” تعیین کننده دستور کار تبدیل کند که او آن را به عنوان پیش بینی کرده است. در یک نظرسنجی در سال گذشته، تنها ۱۵ درصد از پاسخ دهندگان موافق تامین اسلحه به اوکراینی ها بودند. و حتی در نخبگان کوچک سیاست خارجی کشور، فقط اشتیاق متوسطی برای انجام این کار وجود دارد. بسیاری از خشم روسیه که گمان می رود نفوذ مهمی بر کره شمالی دارد، بیم دارند. این احتیاط در نوامبر گذشته و پس از آنکه گزارش شد دولت بایدن در حال مذاکره با کره جنوبی برای خرید گلوله های توپخانه به منظور ارسال آنها به اوکراین است، مشهود بود. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، پیش از این به کره جنوبی هشدار داده بود که ارسال سلاح به اوکراین “روابط ما را از بین می برد”. دولت آقای یون به سرعت اصرار کرد که آمریکا کاربر نهایی پوسته‌ها خواهد بود.

این موضع مبهم نه تنها امید آقای یون به رهبری جهانی، بلکه زودباوری را نیز ضعیف می‌کند. شرکت‌های دفاعی کره‌جنوبی که به تولید تعداد زیادی تسلیحات باکیفیت به سرعت با قیمت‌های رقابتی معروف هستند، به دلیل تقاضای جهانی برای تسلیحات که جنگ به راه انداخته است، در حال رشد هستند. صادرات دفاعی این کشور از نزدیک به ۷.۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱ به ۱۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۲ افزایش یافته است. قرارداد اخیر با لهستان به ارزش ۲۰ تریلیون وون (۱۶.۴ میلیارد دلار) به لهستانی ها اجازه داد تا هویتزرهایی را که سال گذشته به اوکراین داده بودند جایگزین کنند.

در چنین شرایطی، قانون گرای کره جنوبی تمایز بین تسلیح اوکراین و متحدانش مبهم به نظر می رسد. جانگ وون جون از مؤسسه اقتصاد صنعتی و تجارت کره، یک اندیشکده دولتی، می‌گوید: در واقع، نظر کره جنوبی این است که وقتی اسلحه‌هایش ارسال شد، «به ما مربوط نمی‌شود».

هدف آقای یون برای رشد صنعت دفاعی حداقل به نظر می رسد که در مسیر درستی قرار دارد. او می خواهد کره جنوبی را در سال ۲۰۲۱ به هشتمین صادرکننده بزرگ تسلیحات تبدیل کند و بعد از آمریکا، فرانسه و روسیه، چهارمین صادرکننده بزرگ سلاح باشد. اما مایه شرمساری است که موضع ضعیف کشورش در اوکراین به قیمت فرصتی آشکار برای همسویی با جاه طلبی های تجاری و رهبری جهانی او تمام می شود. کره جنوبی در تلاش گاه پر پیچ و خم خود برای اشغال فضایی بین آمریکا، شریک امنیتی اساسی آن، و چین، مهم ترین فضای اقتصادی آن، تلاش می کند دو نیروی آشتی ناپذیر را مدیریت کند. این تقریباً برعکس است. در سیاست اوکراین، این کشور از فرصت های تجاری و ژئوپلیتیکی به هم پیوسته ای که جنگ به او داده است، سود نمی برد. ■