گرانترین صادرات ایران در معرض خطر

دریای خزر با ایران در جنوب و روسیه در شمال و غرب آن، نه تنها از نظر ذخایر نفت و گاز طبیعی غنی است، بلکه اولین و بزرگترین زیستگاه جهان برای دریای خزر است. بلوگا، معروف ترین ماهیان خاویاری خاویاری، و همچنین چهار گونه دیگر ماهیان خاویاری.

این ماهی باستانی که اغلب به عنوان یک فسیل زنده توصیف می شود، از زمان دایناسورها در دریای خزر شنا می کرد. این یکی از گران‌ترین و پرطرفدارترین غذاهای دریایی جهان است، عمدتاً به خاطر تخم مرغ‌های مورد علاقه‌اش.

با این حال وخامت وضعیت دریای خزر از دیرباز این ماهی را تهدید به انقراض کرده است. سال‌هاست که محققان و فعالان محیط‌زیست در ایران هشدار داده‌اند که به دلیل نامشخص بودن وضعیت حقوقی دریای خزر که مدیریت آلودگی، صید بی‌رویه و شکار غیرقانونی را دشوار می‌کند، این ماهیان خاویاری در آینده نزدیک منقرض خواهند شد. المانیتور. در زیر متن کامل است.

اسماعیل کهرم، مشاور رئیس سازمان محیط زیست ایران گفت: انقراض در هر نقطه از جهان به دو عامل بستگی دارد. یکی تخریب زیستگاه یک گونه یا تهدیدی برای محیط زیست آن و دیگری شکار غیرقانونی است. بنابراین ما از یک طرف زیستگاه ماهیان خاویاری را از بین می بریم و از طرف دیگر در حال صید بی رویه آن هستیم. بنابراین، آیا فکر می کنید آینده ای غیر از انقراض می تواند در انتظار این ماهی باشد؟»

کهرم یکی از عوامل به خطر انداختن حیات در دریای خزر را بسته بودن آن می داند. یک کانال مصنوعی که توسط اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۵۲ ساخته شد، دریای خزر را از طریق رودخانه‌های ولگا و دون به دریای سیاه وصل می‌کند که تنها راه ارتباطی آن به آب‌های خارجی است.

به گزارش کهرم، این کانال از برخی جهات به تنوع زیستی دریای خزر آسیب رسانده و میزان آلودگی آن را نیز افزایش داده است.

وی گفت: این کانال و کشتی هایی که از آن عبور می کنند، آلاینده های زیست محیطی و حتی گونه های مهاجم را وارد دریای خزر می کنند و هیچ راهی برای دور زدن آن وجود ندارد.

یکی از این گونه‌های مهاجم Mnemiopsis leidyi است، چتر دریایی شانه‌ای که گفته می‌شود در سال ۱۹۹۹ از دریای سیاه و از طریق کانال ولگا-دون وارد دریای خزر شد و به اسپرات‌ها حمله کرد – منبع اصلی غذای ماهی‌های خاویاری و فوک‌ها.

دریای خزر که بزرگترین حجم آبی داخلی جهان بدون اتصال طبیعی به آب‌های آزاد است، گاهی اوقات به عنوان دریاچه طبقه‌بندی می‌شود و وضعیت قانونی آن را مبهم می‌کند.

طبق ماده ۱۲۳ کنوانسیون ۱۹۸۲ سازمان ملل متحد در مورد حقوق دریاها، هر آنچه که پنج کشور ساحلی درباره آن توافق کنند، قانون محسوب می شود.

ایران و شوروی زمانی از منابع دریای خزر مشترک بودند. با این حال، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ و متعاقب آن ظهور کشورهای جدید روسیه، قزاقستان، آذربایجان و ترکمنستان، روشن شدن جایگاه قانونی آن ضروری شد.

در سال های اخیر نزدیک به ۵۰ نشست کارشناسان فنی و چهار نشست بین سران کشورها برگزار شده و تعدادی موافقت نامه همکاری های زیست محیطی و امنیتی بین کشورهای ساحلی امضا شده است. با این حال، هنوز هیچ یک به اجماع در مورد وضعیت حقوقی دریای خزر منجر نشده است.

در یادداشت تفاهمی که در پایان سومین اجلاس سران خزر در باکو پایتخت آذربایجان در ۱۸ نوامبر ۲۰۱۰ امضا شد، کشورهای ساحلی با ممنوعیت پنج ساله ماهیان خاویاری موافقت کردند. این ممنوعیت در تاریخ ۲۹ مه ۲۰۱۵ در سی و پنجمین جلسه کمیسیون منابع زیستی آبی دریای خزر در سن پترزبورگ برای دو سال دیگر تمدید شد.

به گفته کهرم، این توافقات به طور کامل اجرایی نشده است. طبق قوانین بین المللی، این ماهی ها را می توان در سن ۹ سالگی، زمانی که تخم های آنها به خاویار تبدیل شده است، برداشت کرد. بنابراین باید از تورهای ماهیگیری که اندازه توری مناسب برای ماهیان ۹ ساله دارند استفاده شود. با این حال، اگر در سواحل مختلف دریای خزر سفر کنید، رستوران‌ها و کافه‌هایی را در سواحل خواهید دید که از ماهیان خاویاری ۲، ۳ یا ۴ ساله پذیرایی می‌کنند.

کاهش جمعیت ماهیان خاویاری و ممنوعیت صید آنها نیز به معنای روند نزولی صادرات خاویار ایران بوده است.

بر اساس گزارشی که در سال ۲۰۱۰ توسط ایسنا منتشر شد، صادرات خاویار ایران از ۳۸ تن در سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵ به تنها ۳۴۴ کیلوگرم در ۱۰ ماه مارس ۲۰۰۹-۲۰۰۹ کاهش یافت.

سازمان شیلات ایران برای تغییر اوضاع تلاش کرد تا با پرورش و رهاسازی آنها در دریای خزر، جمعیت ماهیان خاویاری را افزایش دهد.

با این حال، ارسلان قاسمی، مدیرعامل اتحادیه تعاونی تولید، پرورش و صادرات آبزیان ایران گفت که این اقدامات به دلیل فقدان «دیدگاه راهبردی» ناموفق بوده است.

قاسمی در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان، در ژوئن ۲۰۱۵، با ابراز تاسف از روند نزولی، گفت: «در حال حاضر توهم داریم که صنعت خاویار متعلق به ایران است، در حالی که کشورهایی مانند چین، اسپانیا، کره جنوبی. ، اروگوئه، مجارستان و بسیاری دیگر وارد تجارت تولید خاویار شده اند.”

حسن صالحی، رئیس سازمان شیلات ایران، هفته گذشته درباره شکاف بزرگ بین تولید خاویار ماهیان خاویاری ایران و سایر کشورها صحبت کرد.

صالحی اردیبهشت ماه سال گذشته از تولید ۲ تن خاویار پرورشی در ایران در سال گذشته (اسفند ۹۵ تا ۱۳۹۴) خبر داد و افزود که نیمی از آن صادر شده و ۱.۷ میلیون دلار درآمد داشته است.

آلودگی محیط زیست نه تنها زندگی آبزیان دریای خزر را به خطر می اندازد، بلکه سلامت حدود ۱۵ میلیون ایرانی ساکن در سواحل آن را نیز تهدید می کند.

توصیه کهرم به ساکنان سواحل آن و برای بازدید گردشگران این است که از مکان هایی که رودخانه ها به خزر می ریزند خودداری کنند «زیرا این رودخانه ها انواع آلاینده ها را با خود به همراه دارند».

«اگر با هواپیمای کوچک بر فراز مازندران پرواز کنید، می‌بینید که جایی که رودخانه به دریا می‌ریزد گل آلود است. اما چند کیلومتر دورتر، آب آبی می شود. به نظر من اگر عاقل هستند، ماهیان خاویاری هم باید از این مناطق دوری کنند.»