یک قتل در افغانستان بدبختی را برجسته می کند زنان

WHEN طالبان در اوت ۲۰۲۱ قدرت را در افغانستان به دست گرفتند، هزاران افغان که با دولت مورد حمایت آمریکا در ارتباط بودند، فرار کردند. مرسل نبی زاده، فعال و نماینده سابق پارلمان، ماندن را انتخاب کرد. افغانستان، همانطور که او گفت، مانند رستورانی نبود که اگر خدمات را دوست ندارید، بتوانید از آن خارج شوید. خانه او بود.

در اولین کنفرانس مطبوعاتی طالبان پس از به دست گرفتن قدرت، سخنگویی اعلام کرد که زنان در جامعه افغانستان “بسیار فعال” خواهند بود. این امید وجود داشت که “طالبان ۲.۰” خود را از رژیم وحشی که کشور را از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ اداره می کرد، متمایز کند. اما صدای میانه رو توسط ملاهای سرسخت در قندهار، پایگاه جنوبی این گروه، خفه می شود. استیو بروکینگ، مشاور ویژه سابق سازمان ملل در افغانستان، می‌گوید که این “ایدئولوگ‌ها هستند و نه عملگراها، که مسئول هستند”.

در ماه مارس سال گذشته به دختران گفته شد که می توانند به مدارس متوسطه بازگردند، اما به محض اینکه آمدند به خانه بازگردانده شدند. رؤسای قندهار ظاهراً در آخرین لحظه دستور این تغییر را دادند. از آن زمان، قوانین جدید زنان را مجبور کرده است که صورت خود را در ملاء عام بپوشانند، به دنبال ممنوعیت بیرون رفتن بدون اسکورت مرد، و ممنوعیت حضور آنها در پارک ها و سالن های ورزشی (نحوه اجرای دقیق این قوانین در سراسر کشور متفاوت است). تنها در ماه گذشته، طالبان حکم داده است که زنان ممکن است در دانشگاه شرکت نکنند و ممکن است برای NGOها کار نکنند.

این فرمان ها کشور را فقیر می کند. سازمان ملل فکر می‌کند که سهم خانوارهایی که کمک‌های بشردوستانه منبع اصلی درآمد برای آنهاست، از سال ۲۰۲۱ شش برابر شده است. در سراسر کشور حدود ۲۰ میلیون نفر در معرض خطر گرسنگی شدید قرار دارند. یک زمستان سرد غیرمعمول وضعیت را بدتر کرده است.

افغانستان در سال گذشته بیش از ۳ میلیارد دلار کمک بشردوستانه دریافت کرد که عمدتاً توسط UN و NGO ارسال شد. اما سردرگمی در مورد اینکه آیا و چگونه زنان مجاز به کار در چنین سازمان‌هایی هستند، کمک به افرادی را که به آن نیاز دارند متوقف می‌کند. امدادگران زن در مکان هایی که زنان تمایل دارند مردان ناشناس را به خانه های خود راه دهند یا در مورد موضوعاتی مانند سلامتی خود بحث کنند، ضروری هستند. در ۱۶ ژانویه، آمنه محمد، معاون دبیرکل سازمان ملل برای گفتگو در مورد این بحران و سایر بحران‌ها وارد افغانستان شد.

آخرین در سال فقط ۱۲ درصد از زنان افغان به گالوپ، یک نظرسنجی، گفتند که با زنان «با احترام و وقار» رفتار می‌شود که این رقم در سال ۲۰۲۱ ۲۶ درصد بود. مرضیه باباکرخیل، قاضی سابق دادگاه عالی کشور، می‌گوید که قوانین طالبان میلیون‌ها نفر را تحت فشار قرار داده است. دچار فقر شده و به سلامت روان آسیب زیادی وارد می کنند. آنها به هزاران روش مختلف زنان را می کشند.» ■