اولاف شولز به چه کسی گوش می دهد؟

Bارلینرها آن را ماشین لباسشویی بنامید. با این حال، اخیراً صدایی که از مکعب غول پیکر بتن و شیشه می آید، جایی که صدراعظم آلمان در آن کار می کنند، صدایی از کارایی نبود، بلکه صدایی از اختلاف بوده است. چه در برابر همسایگان اروپایی، متحدان آمریکایی یا شرکای خود در ائتلاف سه حزبی خود آلمان، حلقه تنگ مشاوران که از زمان روی کار آمدن اولاف شولتز در ۱۶ ماه پیش در میان آنها حلقه زده است، به نظر می‌رسد تمایلی به درگیری دارند.

بسیاری از این مشکلات را می شد اجتناب کرد. هنگامی که اروپای شرقی در سال گذشته از کندی آلمان برای حمایت از اوکراین انتقاد کردند، صدراعظم به سخاوتمندانه پاسخ داد، اما آنقدر آهسته که تصور پا به پا کردن هرگز از بین نرفت. آلمان بی جهت فرانسه، نزدیکترین متحدان، را با عدم مشورت مکرر قبل از اقدام، آزار داد. دولت بایدن در برابر اصرار سرسختانه تیم شولز که آلمان تانک به اوکراین می فرستد فقط در صورتی که آمریکا همین کار را انجام دهد مهار شد. در ماه مارس، پس از اینکه آلمان به طور ناگهانی لایحه زیست محیطی را مسدود کرد، خشم از بروکسل وارد شد. در تمام طول سبزها، لیبرال‌ها و سوسیال دموکرات‌های داخل دولت آقای شولز با هم اختلاف داشتند. او هر چند ماه یک بار مجبور شده است که آنها را به یک پاو واو خصوصی چند روزه بکشاند تا آرامش را بازگرداند.

مشکل تا حدی در سبک بلند و خشک خود آقای شولز است. تا حدودی با تنگی کشتی که او اداره می کند. برخلاف سلف خود، آنگلا مرکل، که تمایل داشت ابتدا در جلسات حاضر شود، آخرین جلسه را ترک کند و ساعت‌ها در یک شبکه گسترده گفتگو کند، صدراعظم کنونی جلسات کوتاه و محدود خود را ترجیح می‌دهد، ترجیحاً یک به یک. برای یک رهبر جهان غیرمعمول است، آقای شولز انتظار دارد که هر روز برای یک شام بدون مزاحمت با همسرش در خانه باشد و پس از آن یک کتاب خوب و یک تخت خواب زود هنگام.

رئیس در میان گارد پراتوری که صدراعظم را احاطه کرده است، ولفگانگ اشمیت، وکیل سابق است که به مدت ۲۰ سال دست راست آقای شولز بوده است و از سیاست های محلی در شهر خود شروع کرده است. هامبورگ آنقدر این زوج عجیب و غریب به هم نزدیک هستند – یکی بزرگ و ریشو، دیگری طاس و جمع و جور – که یک ستون نویس به آنها برچسب «ولاف» را زد.

آقای اشمیت با شور و اشتیاق یکسان و مخالف، تلفن‌های کارکرده و میله‌های برلین تا ساعات اولیه سکوت صدراعظم را جبران می‌کند. اما گستردگی پورتفولیوی آقای اشمیت – او رئیس بیش از ۶۰۰ کارمند صدراعظم است و تا حدودی بر استراتژی اطلاعات و ارتباطات ملی نظارت دارد – می تواند او را بیشتر یک آتش نشان و فروشنده جلوه دهد تا یک سیاست گذار.

از دیگر اعضای ترکیب اصلی آقای شولز می توان به استفن هبستریت، سخنگوی رسمی او اشاره کرد. یورگ کوکیس، مشاور ارشد اقتصادی او و فرد مورد نظر برای امور اروپا؛ و ینس پلوتنر، یک دیپلمات سابق که به عنوان مشاور سیاست خارجی او خدمت می کند. اگرچه حلقه درونی تحت سلطه مردان است، آقای شولز به تشویق همکاران زن مشهور است. مدیر دفتر او، ژانت شومبرگر، اقتصاددانی که همان شغل را در وزارت دارایی خود داشت، اغلب در سفرهای خارجی به رئیس خود می‌پیوندد. زنان چهار بخش از هفت بخش صدارت را بر عهده دارند. آقای شولز سارا ریگلوسکی، یک نماینده سوسیال دموکرات را به عنوان وزیر دولت در صدراعظم منصوب کرد و از او در مورد امور پارلمانی و سیاست منطقه ای مشاوره می خواهد. نزدیکترین مشاور او ممکن است همسرش، بریتا ارنست باشد، که به همین ترتیب سابقه طولانی در سیاست و حکومت محلی داشته است.

مطالب اندکی از صدراعظم آقای شولز درز کرده است. یکی از ناظران اتاق فکر شکایت می کند: «آنها یک لاک پشت را در اطراف او تشکیل می دهند. درس دیگری که او ممکن است آموخته باشد این است که بیشتر به خیابان ها گوش کند تا متخصصان. در مصاحبه اخیر در مورد جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، آقای شولز با قاطعیت پاسخ داد که احساس پیوند می‌کند زیرا هر دو نگرانی خاصی «برای طبقه متوسط» دارند. آقای هبستریت، سخنگوی او، می گوید که رئیس او نظر را به نصیحت ترجیح می دهد.

اما انقباض دایره صدراعظم هم می تواند آن را به اطلاعات مفید نفوذناپذیر کند و هم ذهنیت محاصره ای ایجاد کند. ستوان او، آقای اشمیت، علیرغم اینکه خود را به عنوان یک دوست صمیمی مطبوعات معرفی می کند، به جای اینکه بپذیرد که صدراعظم ممکن است ارتباطات ضعیفی داشته باشد یا سیاست های ناقصی ارائه داده باشد، روزنامه نگاران را به خاطر تحریف حقیقت سرزنش می کند. این واقعیت که خود آقای اشمیت اینقدر نفوذ دارد می تواند مشکل ساز باشد. مشاوران سیاست خارجی مدتهاست که برای ایجاد یک شورای امنیت ملی برای دور زدن رقابت سیستماتیک بین صدراعظم و وزارت خارجه درخواست کرده اند، تغییری که به شدت مورد نیاز است زیرا آلمان به طور فزاینده ای مجبور به کنار گذاشتن موضع سنتی خود در زمینه ژئوپلیتیک است. اما مذاکرات ماه گذشته در مورد محل استقرار چنین شورایی و اینکه چه کسی باید آن را اداره کند، شکست خورد. یکی از دیپلمات‌های وزارت خارجه زمزمه می‌کند: «ما نمی‌توانیم اشمیت را هم سیاست امنیتی انجام دهیم.»

کمی توجه بیشتر همچنین می تواند به دفع مشکلات در داخل ائتلاف بر سر سیاست داخلی کمک کند، جایی که تنش ها بین لیبرال های دموکرات آزاد که وزارت دارایی را اداره می کنند اجتناب ناپذیر است. و سبزها که سیاست اقتصادی را اجرا می کنند. یکی از مقاماتی که به دولت قبلی خدمت می کرد، می گوید: «مرکل افرادی فداکار داشت که تمام تمرکزشان این بود که از خوشحالی شرکای ائتلافش اطمینان حاصل کنند. جای تعجب نیست که شولز مشکلاتی دارد.

محرمان صدراعظم بخشنده ترند. آنها می گویند با وجود شدیدترین بحران منطقه ای در دهه های اخیر، اتحادهای بین المللی آلمان در سال گذشته قوی تر شده اند، نه ضعیف تر. اگرچه ائتلاف سه‌سری آقای شولز پیچیده‌ترین ائتلاف تا به امروز در یک دولت ملی آلمان (در مقابل دولت ایالتی) است، افراد بسیار کمی معتقدند که این ائتلاف سقوط خواهد کرد. و در افکار عمومی، صدراعظم توانسته است مرکز را حفظ کند و بارها ثابت کرده است که نسبت به منتقدانش درک بهتری از نبض آلمان دارد. ■