ایالات متحده می گوید که فساد در پاراگوئه از زمان شروع می شود بالا

جORRUPTION در پاراگوئه چیز جدیدی نیست. اما ممکن است ابعاد واکنش ایالات متحده که برانگیخته است، باشد. در یک کنفرانس مطبوعاتی در سفارت خود در آسونسیون در تاریخ ۲۶ ژانویه، مارک اوستفیلد، سفیر ایالات متحده، از تحریم های شدید جدید علیه دو شخصیت قدرتمند در حزب حاکم کلرادو رونمایی کرد. هوراسیو کارتس، رئیس جمهور این کشور از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸، و هوگو ولاسکز، معاون فعلی رئیس جمهور، متهم به “فساد گسترده” و ارتباط با تروریست ها هستند.

آقای کارتز، یک تاجر ثروتمند، متهم است که به اعضای حزب به همان اندازه دستمزد داده است. به عنوان ۱۰۰۰۰ دلار برای حمایت از نامزدی ریاست جمهوری. او همچنین ظاهراً کف دست قانونگذاران را با ۵۰۰۰۰ دلار در ماه چرب کرد و قول داد در صورت اصلاح قانون اساسی برای انتخاب مجدد او، یک میلیون دلار بین آنها تقسیم کند. دولت بایدن استدلال می کند که برای بیش از یک دهه، آقای کارتس “از ثروت و نفوذ به دست آمده غیرقانونی خود برای گسترش قدرت سیاسی و اقتصادی خود بر نهادهای پاراگوئه استفاده کرده است.” آقای ولاسکز متهم به تهدید و ارائه رشوه برای “حفاظت از خود و شرکای جنایتکار” است. هر دو مرد همه اتهامات را رد می‌کنند.

آمریکا همچنین این دو را به فرستادن نمایندگانی برای جمع‌آوری رشوه در ازای قراردادهای دولتی و عنایات در رویدادهایی در پاراگوئه متهم می‌کند که توسط حزب‌الله، یک حزب اسلامی لبنانی برگزار می‌شود. گروهی شبه نظامی که از سوی ایران حمایت می شود و از سوی آمریکا به عنوان یک سازمان تروریستی شناخته می شود. این دو اکنون از تجارت با شهروندان و بانک‌های آمریکایی منع شده‌اند. تحریم‌های قبلی آنها و خانواده‌هایشان را از ورود به خاک آمریکا منع می‌کرد.

زمانی بود که ایالات متحده با حاکمان پاراگوئه مهربان‌تر بود. به عنوان دیکتاتور از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۸۹، آلفردو استروسنر وفاداری ژنرال های خود و حزب کلرادو را با اجازه قاچاق ویسکی، اتومبیل و کوکائین به برزیل خریداری کرد. اما حداقل تا سال ۱۹۷۷، آمریکا به سربازان پاراگوئه آموزش می‌داد، اسلحه و هلیکوپتر تهیه می‌کرد و به این کشور کمک می‌کرد تا وام‌ها و کمک‌های چندجانبه را تأمین کند.

جهان تغییر کرده است و پیوند پاراگوئه بدتر شده است. به گفته سازمان شفافیت بین‌الملل، یک Ngo، در آمریکای جنوبی، تنها در ونزوئلا تصورات از فساد رسمی شدیدتر است. این برای ۷ میلیون نفر جمعیت پاراگوئه بد است و بسیار فراتر از مرزهای آن اهمیت دارد. باندهای مواد مخدر و همچنین حزب الله و سایر گروه ها به طور فزاینده ای از کشور به عنوان ایستگاه صحنه استفاده می کنند. این کشور پیشرو در تولید ماری جوانا در آمریکای جنوبی و خط لوله مهم کوکائین آند است. محموله های بی سابقه ای از آن در محموله های رنگ پاراگوئه، برنج و دانه سویا پنهان شده است. روزنامه‌نگاران، مقامات و تماشاچیان با فرکانس نگران‌کننده‌ای به قتل می‌رسند.

آقای کارتس ۳۰ تجارت دارد- ایستگاه‌های تلویزیونی، هتل‌ها، مزرعه‌ها، بانک‌ها، داروخانه‌ها و سوپرمارکت‌ها. جواهر تاج او تابسا، سازنده سیگار است. سالانه میلیون ها بسته به خارج از کشور قاچاق می شود، به ویژه از سیوداد دل استه در منطقه سه مرزی نزدیک آرژانتین و برزیل. طبق گزارش ها، آنها توسط گالری از سرکش ها فروخته می شوند: چریک های FARC در کلمبیا، کارتل سینالوآ در مکزیک، و pCC، یک ماده مخدر چند ملیتی بی رحم برزیلی.

افراد آقای کارتس اصرار دارند که فروش Tabesa “100٪ قانونی” است. آنها اشاره می کنند که این شرکت بزرگترین مالیات دهندگان پاراگوئه است و هرگز به قاچاق متهم نشده است – پدیده ای که آنها را به دلیل عوارض خارجی بالاتر برای سیگار می دانند. آنها ادعا می کنند که ادعاهای آمریکایی ها توسط رئیس جمهور فعلی، ماریو عبدو بنیتز، رقیب آقای کارتس در حزب کلرادو، “سازماندهی شده است”. آنها ادعا می کنند که آمریکا امیدوار است که انتخابات ریاست جمهوری در آوریل را به نفع دشمنان آقای کارتس تغییر دهد. آنها استدلال می کنند که هیچ پاراگوئه ای به اندازه آقای کارتس از روابط گرمتر با اسرائیل – دشمن قسم خورده حزب الله – برخوردار نیست. در مورد آقای ولاسکز – دادستان سابق سیوداد دل استه – وکیل او می گوید که این اتهامات “کاملا نادرست” هستند و “هیچکس برای مبارزه با جنایت سازمان یافته در پاراگوئه بیشتر از این کار نکرده است.”

A stream. از اتهامات

در سال های اخیر، قضات، مقامات نیروی دریایی، نمایندگان کنگره، زندانبانان، پلیس ها، وزرای کابینه و مقامات بهداشتی همگی در طرح های فساد مالی نفس گیر دخیل بوده اند که عمدتاً از مجازات های جدی فرار کرده اند. . اخیراً، این تلطیف جنبه ترسناک تری به خود گرفته است. کاتیا گونزالس، یک نماینده اپوزیسیون کنگره، می‌گوید بسیاری از قانونگذاران او توسط گانگسترها حمایت مالی می‌شوند. او برخی از آنها را صدا زده است و کلیپ هایی را به صورت آنلاین منتشر می کند. ویدیوهای او ۴۲ میلیون بار دیده شده است.

این خطرناک است. تنها در سال گذشته، قاتلانی که احتمالاً با دستمزد باندهای مواد مخدر مانند pCC پرداخته اند، یک شهردار محلی، یک روزنامه نگار رادیو، یک مدیر سابق زندان و یک دادستان را به قتل رسانده اند. خانم گونزالس و خانواده اش تهدید به مرگ شده اند. او عصبانی است: «ما یک کشور شبه مواد مخدر هستیم.

تحریم‌های واشنگتن بعید است به کلورادوهای فوق محافظه‌کار آسیبی برساند – به جز پنج سال از سال ۱۹۴۷، در رای‌گیری. جعبه پاراگوئه ای ها در مورد سیاستمداران بداخلاق غر می زنند، اما اکثر آنها اولویت های مبرم تری دارند. از هر چهار نفر یک نفر در فقر زندگی می کند. دو سوم مشاغل غیررسمی هستند. احتمالاً خشکسالی اقتصاد را در سال ۲۰۲۲ وارد رکود کرد. معادل ۱۳.۹ درصد از GDP، مالیات دولت کمترین میزان در آمریکای جنوبی است. بیمارستان های سرطان هیچ دارویی ندارند شهروندان ناامید مجبورند به آغوش حزب کلرادو تکیه کنند.

آقای کارتز، با وجود همه عدم محبوبیتش در واشنگتن، به اندازه کافی امن به نظر می رسد. در دسامبر، حزب کلرادو انتخابات داخلی برگزار کرد. آقای کارتس با اکثریت آرا به عنوان رهبر خود انتخاب شد و این حزب سانتیاگو پنیا، وزیر دارایی سابق و نامزد منتخب وی را برای رقابت در انتخابات ریاست جمهوری در آوریل انتخاب کرد. او در برابر یک اپوزیسیون تقسیم شده، که به اتهامات فساد (کمتر جدی تر) نیز آلوده شده است، برنده است. ■