اندونزی از ناسیونالیسم منابع استقبال می کند

مناندونزی صادرات سنگ معدن نیکل را در سال ۲۰۲۰ در تلاش برای بدست آوردن بیشتر ارزش فلز ممنوع کرد. تا اینجای کار خیلی خوبه. صادرات محصولات نیکل اندونزی در سال گذشته ۳۰ میلیارد دلار ارزش داشت که بیش از ده برابر سال ۲۰۱۳ بود. کارخانه های ذوب نیکل در سراسر کشور جوانه زده اند و سازندگان باتری، که فلز جزء اصلی آن است، در حال ساخت کارخانه هستند. در هفدهم ژانویه، یکی از مقامات کابینه گفت که دولت در آستانه بستن قراردادهایی با دو بزرگ‌ترین تولیدکننده خودروهای الکتریکی در جهان (evs)، تسلا و byd، برای ساخت خودرو در اندونزی . دولت که از پیشرفت غرق شده است، اکنون فراتر از نیکل فکر می کند.

“این موفقیت برای سایر کالاها ادامه خواهد داشت. “، ماه گذشته جوکو ویدودو، رئیس جمهور اندونزی گفت. او تایید کرد که ممنوعیت صادرات بوکسیت، سنگ معدنی که برای تولید آلومینیوم استفاده می‌شود، در ژوئن در راه است. صنعت بوکسیت در تلاش است تا خود را برای شوک آماده کند. انتظار می رود تولید این فلز از ۵۰ میلیون تن در سال گذشته به ۳۱ میلیون کاهش یابد. رئیس یک گروه لابی بوکسیت، رونالد سولیسیستیانتو، به رسانه‌های محلی گفت که دسترسی به ظرفیت محدود پالایش کشور «با ۳۰ شرکت مبارزه خواهد کرد». «چه کسی می‌خواهد بوکسیت تولید کند، اما نمی‌تواند بوکسیت را بفروشد؟»

آقای ویدودو، که به جوکووی شهرت دارد، می‌گوید که این کشمکش‌ها صرفاً نشان دهنده مشکلات دندان درآوردن است و ممنوعیت صادرات بوکسیت در نهایت منجر به سه برابر شدن درآمدهای بوکسیت خواهد شد. دولت پیشنهاد کرده است که ممنوعیت صادرات مس را می‌توان در مرحله بعد اجرا کرد و صادرات قلع و طلا را نیز ممنوع کرد. چنین استقبال گسترده ای از ناسیونالیسم منابع غیرمجاز به نظر می رسد.

قدرت کشش کشور در بازار جهانی نیکل به سختی قابل تکرار خواهد بود. اندونزی ۳۷ درصد از نیکل جهان را تولید می کند. اما تولید بوکسیت، طلا و مس آن کمتر از ۵ درصد کل تولید جهانی است. و ممنوعیت صادرات فلزات قبلی در زمان سلف جوکووی، در سال ۲۰۱۴، بر میزان اهمیت سهم بازار تاکید کرد. این امر شرکت های چینی را تشویق به ساخت کارخانه های ذوب نیکل کرد. اما خریداران چینی بوکسیت به گینه و استرالیا روی آوردند. سهم اندونزی از عرضه بوکسیت چین – که در آن زمان ۶۰ درصد بود – سقوط کرد. امروز فقط ۱۵ درصد است. این قتل عام جوکووی را مجبور کرد که ممنوعیت صادرات قبلی را در سال ۲۰۱۷ متوقف کند. مشخص نیست که چرا او می‌خواهد آن را احیا کند.

آزمایش نیکل همچنین نشان می‌دهد که خم کردن زنجیره‌های تامین فلز چقدر پرهزینه است. اندونزی با وعده یک دهه تعطیلی مالیات بر درآمد، تخفیف در حق امتیاز معدن و معافیت از vatو عوارض صادرات، کارخانه‌های ذوب نیکل جدید خود را جذب کرد. همچنین معدنچیان نیکل را وادار می کند تا سنگ معدن خود را کمتر از نرخ بازار بفروشند. کارخانه‌های ذوب بوکسیت می‌توانند انتظار درمان سخاوتمندانه مشابهی را داشته باشند – حتی اگر آلومینیوم از اهمیت استراتژیک نیکل برخوردار نیست، فلزی که در مرکز برنامه‌های اندونزی قرار دارد تا محور زنجیره تامین ev باشد.

ماشین های ذوب بوکسیت نیز گران و سخت تر از ذوب نیکل ساخته می شوند. شرکت های محلی در تلاش هستند تا سرمایه مورد نیاز خود را که اغلب حدود ۱۸ تریلیون روپیه (۱.۲ میلیارد دلار) است، افزایش دهند، بنابراین دولت به بانک ها تکیه می کند تا شرایط سخاوتمندانه بیشتری را به سازندگان آینده ارائه دهد. همچنین مقررات زیست محیطی در صنعت را کاهش داده است – از جمله مجازات های احتمالی برای آسیب های زیست محیطی – تا هزینه های آن کاهش یابد. احمد سیریف از بوئر گروپ آسیا می‌گوید اگرچه دولت مدعی است هشت کارخانه ذوب بوکسیت در دست ساخت هستند، اما چندین پروژه قدیمی هستند که مدت‌ها به دلیل سکسکه‌ها و تأخیرها خراب شده‌اند.

همه سرمایه‌گذاری‌های چینی هستند. به گفته آقای Sulistyanto، تنها شرکت های چینی سرمایه گذاری در پالایش آلومینا را قانع کننده می دانند. پرین تولدانو، مدیر مرکز سرمایه‌گذاری پایدار کلمبیا، می‌گوید اندونزی باید در مورد عاقلانه بودن افزایش وابستگی اقتصادی خود به چین تجدید نظر کند. اگر صنعت نیکل راهنما باشد، کارخانه‌های ذوب بوکسیت جدید، اتباع چینی و همچنین مردم محلی را استخدام خواهند کرد. این می تواند باعث درگیری شود: در ۱۴ ژانویه دو نفر جان خود را از دست دادند و ۷۱ نفر در پی نزاع جدی بین کارگران چینی و اندونزیایی در یک پالایشگاه نیکل در جزیره سولاوسی دستگیر شدند.

منبع اندونزی ناسیونالیسم همچنین در معرض خطر قرار گرفتن قوانین تجارت جهانی است. wto در ماه نوامبر علیه ممنوعیت صادرات نیکل اندونزی در پرونده ای که توسط eu مطرح شد، حکم داد که از اینکه این ممنوعیت به صنعت فولاد ضد زنگ آن لطمه می زند، نگران است. به محض شروع تحریم های بیشتر، صف های تجاری بیشتری در انتظار است، اما جوکووی بازدارنده نیست. او گفت: «این کاری است که ما می‌خواهیم انجام دهیم: مستقل، مستقل، مستقل باشیم».■