جواهرفروشی اَدلِر، «تیفانیِ جنوب»، پس از ۱۲۷ سال در نیواورلئان تعطیل می‌شود
دو شعبه این فروشگاه پس از فروش کامل اجناس در سال ۲۰۲۶ تعطیل خواهند شد؛ رویدادی که پایانی بر یک دوران است.
یکی از سنت‌های نیواورلئان که اکنون تنها در خاطره‌ها زنده است، هیجان یک روز خرید در خیابان کانال بود؛ زمانی که این خیابان مملو از فروشگاه‌های بزرگ بود و بانوان دستکش‌های سفید به دست می‌کردند، حتی اگر فقط برای دیدن دوستانشان زیر ساعت فروشگاه «دی.اِچ. هولمز» قرار می‌گذاشتند.
در قلب این خیابان شلوغ، فروشگاه اَدلِر قرار داشت؛ یک جواهرفروشی و هدیه‌سرای خانوادگی که نسل‌ها عروس در آن برای ظروف چینی، کریستال و قاشق و چنگال‌های نقره استرلینگ خود ثبت سفارش می‌کردند و رؤسای کارناوال‌ها سنجاق‌سینه‌های مخصوص دربار خود را سفارش می‌دادند.
گرچه دستکش‌ها و کلاه‌ها در خیابان کانال مدت‌هاست جای خود را به هتل‌ها، رستوران‌های فست‌فود و تی‌شرت‌فروشی‌ها داده‌اند، اما اَدلِر، که زمانی به «تیفانیِ جنوب» شهرت داشت، تا به امروز پابرجا مانده بود.
به گفته کلمن ای. اَدلِر دوم، مالک نسل سوم این فروشگاه که در حال بازنشستگی است، اَدلِر پس از ۱۲۷ سال فعالیت بی‌وقفه، در حال تعطیل کردن کسب‌وکار خود است.
اَدلِر ۸۲ ساله گفت که تصمیم برای بستن دو فروشگاه واقع در خیابان کانال و مِتِری، تنها تصمیم خودش بوده است.
اَدلِر که در سال ۱۹۷۳ در سن ۲۹ سالگی، پس از درگذشت پدر و عمویش به فاصله یک ماه، مدیریت کسب‌وکار را بر عهده گرفت، گفت: «من در ژانویه ۸۳ ساله می‌شوم و مدت زیادی است که این کار را انجام می‌دهم. بسیاری از دوستانم خیلی وقت پیش این کار را کردند. دیگر وقتش رسیده است.»
چهار فرزند او که در طول سال‌ها در سمت‌های مختلف در کنارش در اَدلِر کار کرده‌اند، این کسب‌وکار را ادامه نخواهند داد.
او گفت: «آن‌ها شغل، علایق و سلایق خودشان را دارند. اگر من این کار را به آن‌ها نسپارم و مجبورشان نکنم کاری را ادامه دهند که شاید انتخاب اولشان نباشد، فرصت خواهند داشت کاری را که دوست دارند انجام دهند.»
هنوز تاریخ مشخصی برای تعطیلی تعیین نشده است. اَدلِر گفت که فروشگاه‌ها ابتدا موجودی خود را در یک «حراج بازنشستگی» که انتظار می‌رود چندین ماه طول بکشد، به فروش خواهند رساند.
اَدلِر جدیدترین مورد در فهرست رو به رشد کسب‌وکارهای خانوادگی نیواورلئان است که در سال‌های اخیر تعطیل شده یا به رقبای بزرگ‌تر فروخته شده‌اند. در شش ماه گذشته، شرکت‌های «کانال بارج»، «اِلمر چاکلت» و «لنگنستاینز» همگی فروخته شده‌اند و در هر مورد، به بیش از یک قرن مالکیت محلی برندهایی که به نهادهای شهری تبدیل شده بودند، پایان داده‌اند.
تعطیلی اَدلِر نه تنها پایانی بر یک دوران در خرده‌فروشی محلی خواهد بود، بلکه جای خالی بزرگی در خیابان کانال ایجاد خواهد کرد؛ خیابانی که کلمن اَدلِر دوم، مدت‌ها پس از آنکه این خیابان نمادین شهرت خود را به عنوان مقصد اصلی خرید شهر از دست داد، همچنان از آن حمایت می‌کرد. شعبه اصلی اَدلِر از سال ۱۹۰۹ در پلاک‌های ۷۲۲-۷۲۴ خیابان کانال فعالیت داشته و در میان فراز و نشیب‌های این خیابان، به عنوان یک لنگرگاه لوکس باقی مانده بود.
کلمن اَدلِر گفت: «ساختمان ما در خیابان کانال یک نماد است. قصد ندارم این بنای تاریخی ناپدید شود. فقط می‌خواهم ببینم چه مسیرهای دیگری می‌توانیم برای آن در نظر بگیریم.»
«تیفانیِ جنوب»
تاریخچه اَدلِر به سال ۱۸۹۸ بازمی‌گردد، زمانی که کلمن ای. اَدلِر اول، مهاجری از اسلواکی که از آلاباما به نیواورلئان آمده بود، پس از اقامت در این شهر با همسر جدیدش، یک فروشگاه جواهرات و هدایای نفیس در خیابان رویال افتتاح کرد.
فروشگاه به خوبی رونق گرفت و در سال ۱۹۰۲ به بلوک ۸۰۰ خیابان کانال منتقل شد. بر اساس جدول زمانی که خانواده اَدلِر تهیه کرده‌اند، در آن زمان، رستوران «گالاتوآ» هنوز یک سال تا افتتاح در خیابان بوربون فاصله داشت و رستوران «آنتوان» هنوز غذای معروف خود، «صدف راکفلر»، را ابداع نکرده بود.
در سال ۱۹۰۹، فروشگاه به مکان فعلی خود در همان خیابان منتقل شد. تا آن زمان، اَدلِر به عنوان یکی از برترین جواهرفروشان منطقه به خوبی تثبیت شده بود. در سال ۱۹۱۲، ایالت لوئیزیانا این شرکت را مأمور طراحی و ساخت سکه رسمی صدمین سالگرد لوئیزیانا کرد. چند سال بعد، اَدلِر برای طراحی جام نقره‌ای همیشگی فوتبال که به برنده بازی سالانه فوتبال روز شکرگزاری بین دانشگاه تولین و کالج سنتنری اهدا می‌شد، انتخاب شد.
در دهه ۱۹۳۰، پسران کلمن اَدلِر، میلتون و والتر، به کسب‌وکار خانوادگی پیوستند و نام آن رسماً به «کلمن ای. اَدلِر و پسران» تغییر یافت. فروشگاه همگام با رونق خیابان کانال که مملو از فروشگاه‌های بزرگی مانند «دی.اِچ. هولمز»، «مِزون بلانش» و «گادچاکس» بود و خریداران را از سراسر منطقه جذب می‌کرد، شکوفا شد.
در سال ۱۹۷۳، میلتون و والتر تنها با فاصله ۳۰ روز از یکدیگر درگذشتند. کلمن ای. اَدلِر دوم، که هنوز ۳۰ ساله نشده بود و خانه‌ای پر از فرزندان خردسال داشت، وارد عمل شد و مسئولیت‌هایی را که پدر و عمویش به طور مشترک برای بیش از ۴۰ سال انجام داده بودند، بر عهده گرفت.
اَدلِر گفت: «این تنها شغلی بوده که در تمام عمرم داشته‌ام. قصد ندارم این مسئولیت را به فرزندانم تحمیل کنم. آن‌ها حق انتخاب خواهند داشت.»
تغییر زمانه، هزینه‌های بالاتر
تحت رهبری اَدلِر، فروشگاه حتی با وجود تغییرات جهان و عادات خرید، گسترش یافت و به شیوه‌های جدیدی رشد کرد. در دهه ۱۹۷۰، اَدلِر شعبه‌ای در مِتِری در مرکز خرید لیک‌ساید افتتاح کرد که در سال ۲۰۱۸ به مرکز خرید تریدر جوز در بلوار وترنز منتقل شد.
برای مدتی در دهه ۱۹۹۰، اَدلِر شعبه‌ای در وست‌بنک در مرکز خرید اوک‌وود داشت. در اوایل دهه ۲۰۰۰، با افتتاح فروشگاهی در بتن‌روژ که تا سال ۲۰۲۳ فعال بود، فعالیت خود را به خارج از منطقه شهری گسترش داد.
در همان زمان، جواهرفروشان مستقل با فشارهای مختلفی روبرو شدند. آمارها نشان می‌دهد که با پا به سن گذاشتن مالکان قدیمی و عدم تمایل نسل‌های جوان به ادامه کسب‌وکار خانوادگی، خرده‌فروشان قدیمی جواهرات در حال تعطیلی هستند.
به گفته هیئت تجارت جواهرسازان، تنها در سه‌ماهه اول امسال، ۱۶۷ فروشگاه جواهرات در سراسر کشور تعطیل شدند که بیش از ۲۰ درصد بیشتر از مدت مشابه سال گذشته است.
علاوه بر این، به گفته کارشناسان، طراحان مشهور ملی که وفاداری مشتریان ثروتمند خود را در اختیار دارند، اهرم فشار بیشتری بر خرده‌فروشان محلی اعمال می‌کنند و در ازای کالاهای انحصاری خود، درصد بالاتری از فروش و تخصیص فضای مشخص در فروشگاه و حمایت بازاریابی را طلب می‌کنند.
آماندا گیزی، معاون ارشد امور شرکت‌ها در انجمن جواهرسازان آمریکا، یک سازمان تجاری صنعتی، گفت: «بسیاری از خرده‌فروشان مستقیماً با برندهای طراح کار می‌کنند و طراحان مانند هر کسب‌وکار دیگری شرایطی را با کنترل‌های سختگیرانه تعیین می‌کنند.»
برخی از برندهای لوکس بزرگ، به ویژه رولکس، تعداد نمایندگی‌های مجاز خود را، از جمله اَدلِر، کاهش داده‌اند، زیرا در حال افتتاح فروشگاه‌های انحصاری خود هستند. اَدلِر از توضیح درباره دلیل از دست دادن نمایندگی رولکس در سه سال پیش خودداری کرد. رولکس نیز از اظهار نظر در این باره امتناع ورزید.
اخیراً، تعرفه‌های دولت ترامپ، همراه با افزایش قیمت فلزات گران‌بها، هزینه کسب‌وکار را در زمانی افزایش داده است که الگوهای متغیر مصرف‌کننده، تقاضا برای قاشق و چنگال‌های نقره‌ای گران‌قیمت و سرویس‌های شام چینی پر زرق و برقی را که فروشگاه‌هایی مانند اَدلِر هنوز عرضه می‌کنند، کاهش داده است.
گیزی گفت: «تعرفه‌ها کار را سخت کرده‌اند. خرده‌فروشان بخش زیادی از این هزینه‌ها را خودشان متحمل می‌شوند تا آن را به مشتریانشان منتقل نکنند.»
اَدلِر این مشکلات را تأیید می‌کند اما می‌گوید که آن‌ها بر تصمیم او برای بستن فروشگاه‌ها تأثیری نداشته‌اند.
نگاه به آینده
اَدلِر گفت که در دوران بازنشستگی، مشتاق است زمان بیشتری را به امور مدنی و خیریه اختصاص دهد، کاری که خانواده‌اش همیشه در پشت صحنه انجام داده‌اند.
او گفت: «اینکه می‌توانم به کاری غیر از این برای خیر جامعه ادامه دهم، هیجان‌زده‌ام می‌کند.» فعالیت در هیئت‌مدیره بنیادها و همکاری با سازمان‌های متمرکز بر آموزش، هنر و حفاظت از بناهای تاریخی، از جمله فعالیت‌هایی است که او به ویژه به آن‌ها علاقه دارد.
او امیدوار است که فرزندانش – تیفانی اَدلِر، میکال اَدلِر، سی.ای. اَدلِر (کلمن سوم) و میلی اَدلِر – نیز همان‌طور که تاکنون انجام داده‌اند، به خدمت به جامعه ادامه دهند و اشاره کرد که آن‌ها ممکن است بر اساس تجربه‌شان در اَدلِر در طول سال‌ها، کسب‌وکارهای جدیدی را توسعه دهند.
تیفانی اَدلِر در بیانیه‌ای آماده گفت: «من از کار با خانواده فروشگاه اَدلِر، جامعه‌مان و سهیم بودن در جشن‌های زندگی مشتریانمان لذت برده‌ام. تماشای پدرم در حین گرفتن این تصمیم، مرا به آینده خودم وامی‌دارد. بستن فروشگاه‌ها به من این آزادی را می‌دهد که درباره تأثیری که می‌خواهم به عنوان یک زن تاجر، یک نیکوکار و یک داوطلب اجتماعی در نیواورلئان داشته باشم، بیاندیشم.»
در مورد ساختمان خیابان کانال، اَدلِر گفت هیچ برنامه‌ای برای فروش یا اجاره آن به یک فروشنده تی‌شرت وجود ندارد.
او گفت: «اعضای خانواده دفاتر خود را در اینجا حفظ خواهند کرد و از همین‌جا به دنبال علایق خود خواهند رفت.»
اعضای خانواده اَدلِر از اظهار نظر درباره برنامه‌های آینده خود خودداری کردند، اما در بیانیه‌های کتبی، تصمیم پدرشان را ستودند و از فرصت‌هایی که او به آن‌ها داده است، قدردانی کردند.
میکال اَدلِر گفت که تعطیلی قریب‌الوقوع اَدلِر یک نقطه عطف است، نه نقطه پایان، در میراث متنوع خانواده اَدلِر.
او گفت: «آنچه با یک نفر آغاز شد، اکنون به بسیاری تبدیل شده است. کسب‌وکارهای بسیار، کلمن‌های بسیار، اَدلِرهای بسیار، و داستان‌های بسیار. و داستان‌های بسیار بیشتری در راه است.»
ایمیل استفانی ریگل: stephanie.riegel@theadvocate.com.