ایالت‌ها قوانین جدیدی را تصویب می‌کنند که کسب‌وکارها را ملزم به پذیرش پول نقد می‌کند: آیا این می‌تواند در آلاباما نیز رخ دهد؟

0
جعبه انعام پر از اسکناس‌های دلاری در نیویورک
جعبه‌ای برای انعام که پر از اسکناس‌های دلاری است، چهارشنبه، ۳ آوریل ۲۰۱۹ در نیویورک. (عکس AP/مارک لننی‌هان) AP

زمانی که نمایندهٔ دموکرات سِلمِه، پرینس چستنت، در سال ۲۰۲۴ پیشنهادی را مطرح کرد که فروشگاه‌های خرده‌فروشی آلاباما را ملزم به پذیرش پول نقد می‌کرد، کمیسیون تجارت و کسب‌وکارهای کوچک مجلس این ایده را با رأی ۶‑۳ رد کرد.

این شکست نشان می‌دهد که آلاباما هنوز به فهرست ایالت‌هایی که قوانین مقابله با عدم پذیرش نقد در مؤسسات تصویب کرده‌اند، پیوسته نیست.

در غیاب یک ممنوعیت فدرالی برای پرداخت‌های بدون نقد، ایالت‌ها قوانین خود را تصویب می‌کنند. ماساچوست از سال ۱۹۷۸ یک ممنوعیت سراسری داشته است. نیوجرسی نیز در سال ۲۰۱۹ قدم مشابهی برداشت. از آن زمان تاکنون ده ایالت به این قانون پیوسته‌اند.

جدیدترین این اقدامات، نیویورک است. هفتهٔ گذشته، فرماندار نیویورک کاتلین هوچول، لایحه‌ای را امضا کرد که رد کردن پرداخت نقدی توسط فروشندگان را غیرقانونی می‌سازد.

«الزام به پذیرش پول نقد تضمین می‌کند که این افراد—که معمولاً از خانوارهای کم‌درآمد آمریکایی هستند—به کالاها و خدمات اساسی دسترسی پیدا کنند»، پرینس چستنت به AL.com گفت.

حدود یک خانوار از هر بیست در آلاباما (≈ ۵.۲٪) حساب بانکی ندارند؛ دلایل این وضعیت می‌تواند از ناتوانی در حفظ حداقل موجودی حساب، نیاز به حفظ حریم خصوصی، اجتناب از هزینه‌های بانکی تا عدم اعتماد به بانک‌ها متفاوت باشد.

«اطمینان از پذیرش پول نقد، حق انتخاب مصرف‌کننده را حفظ می‌کند و سطحی از حریم خصوصی را فراهم می‌آورد که پرداخت‌های دیجیتالی ندارند»، چستنت گفت. «معاملات نقدی داده‌ای تولید نمی‌کنند که قابل ردیابی، فروش یا هک شدن باشد؛ این مسأله برای برخی از مصرف‌کنندگان نگرانی‌آور است.»

او توضیح داد که پرداخت‌های نقدی در برابر قطعی‌های فنی و قطع برق ایمن هستند و لایحهٔ او تضمین می‌کرد که کسب‌وکارها نمی‌توانند افراد را که ترجیح می‌دهند به صورت نقدی پرداخت کنند، تبعیض قائل شوند.

چستنت نگران است که روند حذف نقد می‌تواند «بخش بزرگی از جمعیت را از مشارکت کامل در اقتصاد محروم کند».

او گفت لایحه به دلیل مخالفت خرده‌فروشان باخته است، اما این مانع از تجدید طرح آن در آینده نمی‌شود.

«اگر حس کنم که عزم پیشبرد این لایحه توسط اعضای کمیتهٔ مجلس وجود دارد، و اگر جوامع این لایحه را بپذیرند و مایل باشند به قانونگذاران خود مراجعه کنند و از آن درخواست کنند، من آن را دوباره مطرح خواهم کرد»، چستنت توضیح داد.

«من این لایحه را ابتدا برای کمک به افراد بدون حساب بانکی، سالمندان، افرادی که ترجیح می‌دهند پول خود را به‌جای کارت‌های پلاستیکی مدیریت کنند، و کسانی که معتقدند در آمریکا گزینه‌های ما نباید محدود شود، ارائه دادم.»

پانزده جمهوری‌خواه و هشت دموکرات به عنوان هم‌پیشنهادکنندگان لایحهٔ ۲۰۲۴ چستنت ملحق شدند، اما انجمن خرده‌فروش‌های آلاباما علیه آن ایستاد. وقتی این پیشنهاد شکست خورد، این گروه اعلام کرد که این بهترین نتیجه برای حفظ حق صاحبان کسب‌وکارها در ادارهٔ تجارت خود به‌صورت دلخواه است.

«کسب‌وکارهای کوچک باید آزاد باشند تا روش خدمت‌رسانی به مشتریان خود را انتخاب کنند»، یک مقام از انجمن در آن زمان گفت. «فروشندگان حق دارند هر روش پرداختی را بپذیرند یا رد کنند و به تبع آن، مشتریان نیز اختیار دارند تصمیم بگیرند که خرید خود را در آن مکان انجام دهند یا نه.»

مجلس قانون‌گذاری آلاباما در سال ۲۰۲۳ قانونی را تصویب کرد که برای رویدادهای ورزشی K‑۱۲ گزینهٔ پرداخت نقدی بلیط‌ها را الزامی می‌کند. کرتیس تراویس، نمایندهٔ دموکرات توسکالوسا، در آن زمان از این لایحه حمایت کرد و یکی از هم‌پیشنهادکنندگان لایحهٔ ۲۰۲۴ چستنت بود.

این موضوع درباره «ارائه گزینه‌ای به مردم» است، به‌ویژه برای افرادی که به دلایلی ترجیح می‌دهند از کارت‌های بدهی یا اعتباری استفاده نکنند، تراویس گفت.

«فکر می‌کنم مناسب است که تمام کسب‌وکارها آمادگی داشته باشند تا برای همه، از جمله کسانی که از پول نقد استفاده می‌کنند، سرویس‌دهی کنند»، او گفت.

سخنگوی انجمن خرده‌فروش‌های آلاباما، بریتانی پیترز، با این حال گفت که خرده‌فروش‌ها به دلایل مختلف روش‌های پرداخت متفاوتی را انتخاب می‌کنند.

«برخی برای کاهش خطر سرقت، به‌ویژه در کسب‌وکارهایی مانند کامیون‌های غذا یا فروشندگان سیار که هنگام مدیریت نقد حساس‌تر هستند، مدل‌های فقط کارت اعتباری را انتخاب می‌کنند»، او در بیانیه‌ای به AL.com گفت. «دیگران ممکن است پرداخت‌های نقدی را برای اجتناب از هزینه‌های پردازش کارت‌اعتباری مربوط به تراکنش‌های کم‌مبلغ ترجیح دهند.»

«ما باور داریم که کسب‌وکارهای کوچک باید آزاد باشند تا نحوهٔ خدمت‌رسانی به مشتریان خود را انتخاب کنند. فروشندگان حق دارند تعیین کنند که چه نوع پرداختی را می‌پذیرند و مشتریان می‌توانند بر اساس این سیاست‌ها تصمیم بگیرند که آیا تمایل دارند از آن کسب‌وکار خرید کنند یا نه.»

ارسال نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.