کشتن بچه، کشتن: ترامپ استانداردهای صرفجویی سوخت ایالاتمتحده را بهنام «حقه سبز جدید» عقب میکشد
رئیسجمهور ایالاتمتحده، دونالد ترامپ، اعلام کرد که استانداردهای صرفجویی سوخت بهطور قابلتوجه بازنگری میشوند و هدفها از ۵۰٫۴ مایل بر گالن به ۳۴٫۵ مایل بر گالن کاهش مییابد. این تصمیم بهطور مؤثری بار کاهش انتشار دیاکسیدکربن جهان را به کشورهایی چون چین و هند میسپارد، که در زمینهٔ حملونقل الکتریکی و انرژی تجدیدپذیر به سرعت پیشرفت میکنند.
خبرنگار TOI از واشنگتن: در گامی که شکاف زیستمحیطی میان ایالاتمتحده و بخش عمدهای از جهان—بهویژه اقتصادهای سبز با رشد سریع همچون چین و هند—را عمیقتر میکند، رئیسجمهور آمریکا، دونالد ترامپ، روز چهارشنبه اعلام کرد که استانداردهای صرفجویی سوخت کشور بهطور گسترده بازنگری میشود. بهقول کارشناسان، این تصمیم بار قابلتوجهی از مسئولیت کاهش انتشار دیاکسیدکربن جهانی را به سایر کشورها منتقل میکند، در حالی که کشورهای در حال توسعه با سرعت بهسوی حملونقل الکتریکی و انرژی تجدیدپذیر پیش میروند. در جلسهای در کاخ سفید که در کنار آن رؤسای اجرایی فورد و استیلانتس حضور داشتند، ترامپ تعهدات طولانیمدت آمریکا در زمینهٔ آب و هوا تحت دولتهای اوباما و بایدن را «حقه سبز جدید» نامید و اهداف متوسط مصرف سوخت (CAFE) را از ۵۰٫۴ مایل بر گالن تا سال ۲۰۳۱ به تنها ۳۴٫۵ مایل بر گالن کاهش داد—به سطوحی که آخرین بار در سال ۲۰۲۲ مشاهده شده بود. این عقبگرد بر پایهٔ قانون وسایل نقلیه ایمن، مقرونبهصرفه و کارآمد (SAFE) است که پیشتر بهجای بهبودهای کارآیی دورهٔ اوباما، حدود ۵٪ صرفهجویی سالانه را با یک نیازسنجی خفیف ۱٫۵٪ جایگزین کرده بود.
درد دل برای ترامپ؛ ترفند بزرگ مودی‑پوتین، ایالاتمتحده را بههم میزند؛ هند جسورانه «دیکتات» آمریکا را به چالش میکشد
تحلیلگران هشدار میدهند که عقبنشینی مقرراتی، ایالاتمتحده را بهطوری ثابت میکند که در طول یک دهه آینده به وابستگی بزرگتر به نفت گرفتار شود؛ بهطوری که رانندگان آمریکایی میلیاردها بشکه نفت بیشتر مصرف میکنند و صدها میلیون تن دیاکسیدکربن قابلاجتناب را منتشر میسازند. بهنظرشان این وضعیت در تضاد شدیدی با تحول سریع انرژی پاک در آسیا قرار دارد؛ در این قاره، اقتصادهای در حال توسعه، از ایالاتمتحده پیشی گرفتهاند؛ چه در تولید خودروهای الکتریکی، چه در پذیرش این خودروها و چه در توسعهٔ منابع تجدیدپذیر.
ترامپ این عقبگرد را بهعنوان پیروزی برای کارگران و مصرفکنندگان مطرح کرد و استانداردهای پیشین را «بهطرز خندهآوری سنگین و پرهزینه» توصیف کرد. با پشتوانه خودروسازانی که در مسابقه جهانی خودروهای الکتریکی عقب ماندهاند، دولت استدلال کرد که قوانین سختگیرانه شرکتها را مجبور به بهکارگیری فناوریهای گران قیمت میکند و قیمت نهایی خودروهای نو را بالا میبرد. کاخ سفید گفت که با تسهیل رعایت مقررات، خودروسازان قادر خواهند بود خودروهای سوختپایه ارزانتر، نوینتر و ایمنتری به بازار عرضه کنند. دولت همچنین استانداردهای پیشین را بهعنوان بخشی از فشار افراطی ملی به سمت خودروهای الکتریکی نشان داد. «این یک جستجو برای پایان دادن به خودروهای بنزینی است»، ترامپ گفت و این وارونگی را رد «حقه سبز جدید» نامید.
برای چین و هند، تصمیم آمریکا هم یک عقبنشینی ژئوپولیتیک است و هم منبعی از ناامیدی. این دو کشور، که تقریباً یکسوم جمعیت جهان را در بر میگیرند، در گسترش انرژی تجدیدپذیر و حملونقل الکتریکی گامهای عمدهای برداشتهاند و غالباً فراتر از انتظارات معاهده پاریس حرکت کردهاند.
چین همچنان پیشرو بیچون و چرای جهان در حوزهٔ خودروهای الکتریکی است و با وجود تلاش ایلان ماسک، ایالاتمتحده را در این زمینه عقب میگذارد. این کشور در سال ۲۰۲۴ بیش از ۱۱ میلیون خودرو الکتریکی به فروش رسانده است—که نشاندهنده افزایش ۴۰٪ است و پیشبینیهای سال ۲۰۲۵ نشان میدهد فروش خودروهای الکتریکی برای اولین بار از موتورهای احتراق داخلی پیشی میگیرد. چین تنها در سال ۲۰۲۴ بهمقدار ۵۱۰ گیگاوات ظرفیت تجدیدپذیر اضافه کرد، در حالی که تولید بادی و خورشیدی تا میانهٔ سال ۲۰۲۵ به ۲٬۰۷۳ تراواتساعت رسیده است. چین در سال ۲۰۲۴ سرمایهگذاریای بهارزش ۶۲۵ میلیارد دلار در انرژی پاک انجام داد—که معادل ۳۱٪ از کل سرمایهگذاری جهانی است—و بهدست آوردن اهداف تجدیدپذیر خود برای سال ۲۰۳۰ را شش سال زودتر از موعد تحقق بخشید.
هند در مقابل، با سرعتی حتی سریعتر از چین به گسترش انرژیهای تجدیدپذیر میپردازد. با رشد سالانهٔ ۱۶٪ در انرژی پاک، دهلی نو در مسیر دو برابر کردن ظرفیت تجدیدپذیر به حدود ۳۶۰ تا ۳۸۰ گیگاوات تا سال ۲۰۳۰ است. این کشور در سال گذشته ۱۷ گیگاوات ظرفیت خورشیدی افزوده و به هدف ۵۰۰ گیگاوات انرژی غیر فسیلی پیشروی میکند. فروش خودروهای الکتریکی در سال ۲۰۲۴ از دو میلیون دستگاه فراتر رفت؛ این رشد عمدتاً بهدلیل دوچرخسیکلتهاست که به کاهش آلودگی در شهرهایی چون دهلی نو، که این هفته دوباره بهخاطر کیفیت هوای خطرناک در سرفصلهای بینالمللی ظاهر شد، کمک میکند.
در سطح جهانی، بازگشت این تصمیم در آمریکا بهعنوان یک تساهل نسبت به تغییرات اقلیمی تلقی میشود—که صرفهجوییهای کوتاهمدت داخلی را بر ثبات بلندمدت سیاره ترجیح میدهد. حتی در خود ایالاتمتحده، چندین ایالت از این گام انتقاد کردند. سناتور ایالت واشینگتن ماریا کانتل این تصمیم را «کوتاهبین» خواند و هشدار داد که آلودگی را تشدید میکند، سلامت عمومی را تضعیف میسازد و رشد اشتغال در صنایع فناوری پاک را به تعویق میاندازد.
تحلیلگران میگویند این عقبگرد سیگنال واضحی ژئوپولیتیک میفرستد: با مقاومت در برابر اقدامهای داخلی اقلیمی، واشنگتن بهطور مؤثری سهم نامتناسبی از مسئولیت کاهش انتشار جهانی گازهای گلخانهای را به کشورهای در حال توسعه که پیشتر بارهای رنجآور بلایای اقلیمی را بهدوش میکشند، منتقل میکند. برای کشورهایی که همزمان رشد اقتصادی و چالشهای جدی آلودگی را متعادل میسازند، موضع آمریکا بهعنوان رهاسازی استراتژیک توسط بزرگترین انتشاریکننده تاریخی جهان درک میشود—موضعی که خطر گسترش شکاف اقلیمی جهانی را در لحظهای حساس افزایش میدهد.