دنبال ردهای دندانی: چگونه داوطلبان بواها را در رودخانه سنپدرو ردیابی میکنند
یک مشاهده نادر در روز، داوطلبان نظرسنجی از مسیر آبی دوجانبهای که پیش از این به نام «رود بوا» شناخته میشد را هیجانزده میکند، اما دادهها نشان دهندهٔ کاهشی نگرانکننده هستند.
نوشته کارولینا کوئلار
گروه در امتداد بان رودخانه پراکنده میشود، چکمهها در گل فرو میروند و در حین پیروی از مسیر خراشدار سانپدرو، ناگهان صدای فریاد «بوا!» به گوش میرسد.
از سمت خود او در طول کانال، بریک کامینز تنها امواج ملایم را میبیند. اما در مقابل، یک صورت کوچک از زیر تخته بیرون میآید — بوا ای که با پنجههای کوچکش چوبی را میگیرد و در سایه خوشحالانه میخرامد.
«بهراستی فکر میکنم این تنها زمانی است که هرکس در این نظرسنجیها بوا را دیده باشد — بهطور رسمی»، نادرا میچل بعدها گفت.
میچل هماهنگکنندهٔ بومشناسی بازسازی برای گروه مدیریت حوضه آب است، یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در توسان که از سال ۲۰۲۱ نظرسنجی بواهای دوجانبه را برای تخمین تعداد بواهای رودخانه سنپدرو انجام میدهد.
این نظرسنجی بهطور کامل توسط داوطلبان اجرا میشود؛ هر گروه حداقل دو مایل از رودخانه را ارزیابی میکند. در سال ۲۰۲۴، چندین گروه مجموعاً ۷۷٫۵ مایل از رودخانه در هر دو طرف مرز را بررسی کردند. امسال، آنها حدود ۵۰ مایل را پوشش میدهند.
«امسال ما بخش میانی سانپدرو — حدود منطقه کاسکابل — را بررسی نمیکنیم چون سال گذشته و همینطور امسال بسیار خشک بود و در آنجا فعالیتی واقعی مشاهده نشد»، میچل گفت.
نشانههای بوا
دیدن بوا در ساعات روز نادر است؛ بواها شامپرس (کربوسکولار) هستند، به این معنا که بیشتر در سحر و غسق فعالاند. بنابراین داوطلبان به دنبال شواهدی از فعالیت بوا میگردند — ردهای کوچکی که هنگام آمادهسازی برای زمستان بهجا میگذارند.
«ما در واقع بواها را نمیبینیم، اما بر پایهٔ فعالیت آنها یک تخمین جمعیتی میسازیم»، میچل گفت.
همانطور که میچل و گروه از میان آب میلغزیدند و از بانهای پرخاشگر عبور کردند، به دنبال ردهای جویدن بوا بر روی درخت چنار و سایر درختان گشتند.
اگر فعالیت جویدن بهقدری تازه باشد که چرخچوبها هنوز در اطراف پخش شده باشند، میچل این چرخچوبها را در یک کیسهٔ پلاستیکی شفاف و قرمز جمعآوری میکند و برای تجزیهٔ ژنتیکی به کالج کوچیس میفرستد.
اما خوردن چوب تنها کاری نیست که بواها انجام میدهند.
«آنها تالابهایی ایجاد میکنند که پوشش گیاهی و تنوع زیستی این مناطق را افزایش میدهد»، میچل گفت. «در اصل اینها اکوسیستمهای شگفتانگیزی میسازند.»
او آنها را مهندسان زیستگاه مینامد؛ بواها شناخته شدهاند که محیط اطراف خود را برای بقا تغییر میدهند. بواها سدهایی از چوب، گل و سایر مواد طبیعی میسازند تا جریان آب را متوقف کنند.
به مشارکت بپیوندید
اگرچه این آخرین نظرسنجی سال بود، افرادی که تمایل به کمک به برنامههای بواهای سازمان دارند میتوانند برای رویدادهای آینده ثبتنام کنند.
«آنها این سدها را میسازند تا جریان رودخانه را متوقف کنند یا کمی آرامسازی کنند و بهصورت موج کوچک یا ریزجاری تبدیل کنند»، میچل گفت.
با محدود کردن جریان آب با سدها، آنها ناحیهٔ اطراف را سیل میکنند، بهوجود آمدن دریاچه بوا را فراهم میکند و عبور از زمین را آسانتر میسازد و همچنین محافظت در برابر شکارچیان را افزایش میدهد.
«دسترسی به لودجهایشان — خانههایشان — برایشان آسانتر میشود و حمل شاخهها بینجا برایشان راحتتر است»، او گفت.
بهدلیل این موارد، سایر نشانهها مانند لودجهای بوا، سرسرهها و تپههای بویایی بهعنوان علائم فعالیت بوا در منطقه جستجو میشوند.
آب ذخیرهشده همچنین به تکمیل منابع آب زیرزمینی کمک میکند. یک مطالعهٔ سرویس ژئولوژیکی ایالات متحده دربارهٔ اثرات بازمعرفی بوا در بخش بالایی رودخانه سانپدرو، جنوبشرقی آرایزونا و شمال سونورا (مکزیک) نشان داد که چاههای USGS «در مجاورت دریاچههای بوا، سطح آب زیرزمینی افزایش قابلمشاهدهای نشان دادند».
نواحی ساکن بوا، رطوبت و تنوع زیستی بیشتری دارند و جلبکنندهٔ حیات وحش بیشتری هستند؛ خصوصاً در خشکهای آرایزونا. همان مطالعهٔ USGS همچنین افزایشی در فراوانی و تنوع گونههای پرندگان در این مناطق بهدلیل حضور بوا گزارش کرد.
تاریخچهٔ بواها در آرایزونا
امروزه بواها در آرایزونا نادر هستند؛ چون در قرن نوزدهم بهدلیل شکار برای پوست نابود شدند. اما زمانی آنقدر فراوان بودند که رودخانه سانپدرو توسط شکارچیان انگلیسی‑آمریکایی در سال ۱۸۲۵ بهنام «رود بوا» نامگذاری شد.
در اوائل قرن بیستم، بهدلیل نگرانیهای خسارت، شکار بواها ادامه یافت که جمعیت آنها را بیش از پیش کاهش داد. در طول بقیهٔ قرن، ادارهٔ شکار و ماهیگیری آرایزونا برای بازگرداندن بواها به سراسر ایالت تلاش کرد. در سال ۱۹۹۹، این اداره همراه با ادارهٔ مدیریت زمینهای فدرال (BLM) بهمنظور بازمعرفی ۴۰ بوا به منطقه حفاظتشده ملی ریپاریان سانپدرو، که در سال ۱۹۸۴ در نزدیکی سیرا ویستا تأسیس شد، اقدام کردند.
«آرایزونا گیم اند فیش و BLM توانستند برای مدتی جمعیت را تحت نظارت داشته باشند، اما واضح است که باید اولویتهای مختلفی را در مناطق مختلف در نظر بگیرند؛ بنابراین این جمعیت دیگر بهعنوان یک اولویت برای نظارت ادامه نیافت»، میچل گفت.
اگرچه جمعیت بواها در نهایت تا سال ۲۰۱۰ به صد عدد رسید، بر پایه نتایج نظرسنجی دوجانبهٔ گروه مدیریت حوضه آب در سال ۲۰۲۴، میچل گفت ساکنان پس از آن کاهش را مشاهده کردند. در همان زمان علم شهروندی وارد عمل شد.
«در سال ۲۰۱۵، یکی از اعضای جامعه — به نام مایک فستر — شروع به انجام نظرسنجیهای شخصی بوا کرد چون متوجه شد بواها بهاندازه قبلی فراوان نیستند»، میچل گفت.
گروه مدیریت حوضه آب فرآیند را در سال ۲۰۲۱ رسماً مستند کرد و شروع به سازماندهی نظرسنجیها بهصورت سالانه کرد. اکنون نتایج، تردیدهای ساکنان را تأیید میکند.
«آنچه بر پایهٔ نتایج سال گذشته میبینیم این است که تعداد بواها در رودخانه سانپدرو کمتر از ۴۰ عدد است»، میچل گفت.
اگرچه نظرسنجیهای بواهای امسال به پایان رسیدهاند، افراد میتوانند تاریخدار کنند تا در پاییز نظرسنجیهای داوطلبی سال آینده شرکت کنند.
«مردم میتوانند بهدنبال دیگر فرصتهای داوطلبی در پروژههای بازسازی بگردند، مانند کمک به ساختارهای پشتیبانیشده پس از ارتقاء»، او گفت. این پروژهها شامل ساختارهایی هستند که شبیهسازهای سدهای بوا هستند تا به بازسازی زیستگاه رودخانه کمک کنند.
تمام این فعالیتها بخشی از برنامهٔ River Run Network سازمان است که برای اعضای جامعه علاقهمند قابل ثبتنام میباشد.
میچل گفت که از دیدن بوا برای اولین بار در جریان نظرسنجی سپاسگزار است، اما هنوز نگران نبودن لودجها یا سدهای کاملساز در بان رودخانه است.
او هنوز مایلها داده دارد که باید تجزیه و تحلیل شود تا به تخمین جدید جمعیت برسد؛ اما اگر این روند ادامه یابد، انتظار دارد تعداد بواها بیشتر کاهش یابد.
«سال گذشته، بر پایهٔ شواهد، ما تخمین زدیم که در این بازه دو گروه خانوادگی بوا وجود دارد؛ اما اکنون مطمئن نیستم که این صحیح باشد»، او گفت. «فکر میکنم اکنون کمتر از دو گروه خانوادگی بوا وجود دارد.»