چرا نرخ یورو‑یوان در حال تبدیل شدن به آزمون واقعی ارزی بانک مرکزی اروپا (ECB) است
افزایش اندک یورو در مقابل یوان چین باعث جلب توجه شده است، زیرا نقطهٔ کور سیاستی را نشان میدهد که نرخ ارز دلار دیگر نمیتواند به آن پردازد. در حالی که یورو تقریباً ۸٫۲۵ یوان معامله میشود و در طول روز تنها بهصورت جزئی بالا رفته است، این حرکت اهمیت دارد؛ زیرا مستقیماً با دینامیکهای تورم وارداتی اروپا از طریق زنجیرههای تامین صنعتی، نه فقط تجارت مصرفکننده، تلاقی پیدا میکند.
پیشبینیهای بانک مرکزی اروپا (ECB) که نشان میدهد یورو ممکن است تا سال ۲۰۲۸ به ۱٫۲۷ مقابل دلار برسد، نشانگر ارز ساختاری قویتری است؛ اما اگر پایه هزینههای اروپا همچنان به آسیا وابسته بماند، این مسیر تسکین تورمی محدودی را فراهم میکند. کانال شاخص قیمت تولیدکننده جایی است که قوت یورو در برابر یوان بیشترین تأثیر را دارد و هزینههای ورودی، حاشیهها و توان قیمتگذاری تولیدکنندگان اروپایی که بهطور عمده از چین تأمین میشوند، تحت تأثیر قرار میدهد. به همین دلیل سیاستگذاران بهطور فزایندهای به این تقاطع توجه میکنند، نه بهعنوان سیگنال تجاری، بلکه بهعنوان محدودیتی بر تنظیم دقیق سیاستها.
اعتراف رئیس بانک مرکزی اروپا، کریستین لاگارد، مبنی بر اینکه ECB نرخ یورو‑یوان را زیر نظر دارد، نشان میدهد که قدرت ارز بهتدریج تبدیل به یک متغیر سیاسی نیز میشود، بهویژه اگر تقویت بیشتر ارز شرایط مالی را سفتتر کند بدون آنکه تسکین قابلتوجهی در تورم ایجاد شود. بازارها بهطور آرام واکنش نشان دادند؛ یورو بهجای جهش ناگهانی، بهصورت تدریجی بالا رفت، که این بازتاب باور سرمایهگذاران است که بانک مرکزی اروپا بهاحتمال کم، تمایلی سختگیرانه در برابر تحرکات ارزی تدریجی نشان نخواهد داد.
برای سرمایهگذاران، سناریوی پایه این است که یورو بهصورت آهسته و تدریجی در مقابل یوان تقویت شود؛ این روند بهصورت ساکن فشار بر تولیدکنندگان اروپایی وارد میکند در حالی که تورم کلی بهطور عمده تحت تأثیر قرار نمیگیرد. سناریوی ریسک شامل تقویت ناگهانیتر ارز است که باعث تشدید کاهش هزینهها در سطح کارخانه میشود، فشار سیاسی بر بانک مرکزی اروپا را افزون میکند، و بحث صریحتری درباره نقش ارز در راهنماییهای سیاست پولی را اجبار میکند.