شرکت‌های سوئیسی به تعویق انداختن رویاهای تهران

در اوایل ماه مارس، سفارت سوئیس در تهران با خوشحالی از قراردادی میلیاردی برای شرکت سوئیسی Stadler Rail برای تحویل حدود ۱۰۰۰ واگن قطار زیرزمینی به ایران خبر داد.

آیا این شادی زودرس بود؟ طبق گزارشی در روزنامه بلیک، این معامله در شرف لغو شدن است.

از زمانی که دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده، توافق هسته ای ایران را در ماه مه لغو کرد، تجارت با ایران بار دیگر برای شرکت هایی که به حسن نیت ایالات متحده متکی هستند یک خطر است. این شرکت ها بین دو جبهه دشمن در سیاست جهانی قرار دارند.

پیتر جنلتن، رئیس فروش Stadler Rail، به نقل از Blick گفت: «ایرانی ها نمی توانند برای همیشه صبر کنند. سفارش قطار زیرزمینی احتمالاً توسط چینی ها قطع خواهد شد.»

مارینا ویندر، رئیس مطبوعات در تولیدکننده قطار شرقی سوئیس، گزارش روزنامه به Swissinfo.ch را تکذیب کرد، بدون اینکه مشخص کند چه چیزی در مورد آن “درست نیست”.

ویندر گفت: “استدلر در ماه فوریه بیانیه ای را با سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران امضا کرد اما تاکنون قراردادی امضا نکرده است.”

“استدلر بر این نتیجه مذاکره ایستاده است. اما هنوز مشخص نیست که آیا قرارداد با ایدرو تحت تأثیر تحریم‌های آمریکا قرار می‌گیرد یا خیر. البته، Stadler از تحریم‌ها و تحریم‌های تجاری تبعیت خواهد کرد.»

یا ایران یا آمریکا

فیلیپ ولتی، سفیر سابق سوئیس در تهران و رئیس فعلی اتاق بازرگانی سوئیس و ایران، معضلی را که همه شرکت‌های فعال در سطح جهانی که با دومین اقتصاد بزرگ خاورمیانه تجارت می‌کنند، با آن روبرو هستند، توضیح می‌دهد.

او گفت: «هر چیزی که اکنون در صنایع صادراتی اتفاق بیفتد، فقط یک سنجیدن ریسک خواهد بود: یا تجارت در ایران را رها کنید، یا جریمه های سنگینی را به خطر بیندازید و بازوی بلند قدرت اقتصادی ایالات متحده را احساس کنید.

او با اشاره به اینکه تعداد فزاینده ای از شرکت های اروپایی در حال خروج از ایران هستند، می افزاید: «این محاسبه معمولاً توسط اکثر شرکت ها خیلی سریع انجام می شود.

“یکی از اعضای اتاق بازرگانی ما به من گفت، “ما هنوز هم می‌توانیم یک دستگاه را تحویل دهیم که پیش‌پرداخت داده شده است، اما پس از آن، کار تمام می‌شود.”

ولتی خاطرنشان کرد که سوئیس و اتحادیه اروپا ناتوان هستند، حتی اگر با صدای بلند تحریم ها را بی اعتبار اعلام کرده باشند.

ترامپ هیچ توجهی به منافع دیگران، حتی متحدانش ندارد.

او گفت: “ایالات متحده در تلاش است تا قوانین آمریکا را در سراسر جهان اعمال کند.” «از آنجایی که این از نظر قانونی امکان پذیر نیست، آنها با نفوذ اقتصادی به آن دست می یابند. این قدرت خواری با هدف منزوی کردن کامل ایران است. و این تنها در صورتی می تواند موفقیت آمیز باشد که تمام جهان تحریم ها را اعمال کنند.”

“چین به هر خلاء می پرد”

تحریم‌ها برای شرکت‌هایی که در ایران سرمایه‌گذاری کرده‌اند و در آنجا پایگاه‌های صنعتی دارند که نمی‌توان ظرف سه ماه از بین رفت، مشکل‌سازتر است.

این شرکت‌ها در تنگنا قرار دارند – درست مانند سازنده قطار سوئیسی که دوست داشت ۱۲۰ قطار به ایران بفروشد اما نمی‌خواهد بازار آمریکایی خود را رها کند.

ایران نمی‌تواند مدت زیادی برای شرکت‌های سوئیسی صبر کند، به‌ویژه که «چین به هر خلاءی که باز می‌شود می‌پرد. ولتی گفت: چینی ها به طور مداوم کیفیت محصولات صنعتی خود را افزایش می دهند

کوی جونی، مشاور صنعت ریلی چین، به Swissinfo.ch گفت: «رقیب چینی احتمالاً شرکت صنعتی CRRC مستقر در پکن است که بیش از ۱۸۰۰۰۰ نفر را استخدام می کند.

او متقاعد شده است که قطارهای چینی دیر یا زود جایگاه غالبی در بازار اروپا خواهند داشت.

برای چین، بازار ایران در چارچوب پروژه «یک کمربند، یک جاده» (جاده ابریشم جدید) با هدف ایجاد یک شبکه تجارت بین قاره ای از اهمیت زیادی برخوردار است: از یک سو، از طریق صادرات برای کاهش ظرفیت مازاد صنعتی خود، و از سوی دیگر تامین انرژی مورد نیاز خود از ذخایر عظیم نفت و گاز ایران.

چین یک برگ برنده دیگر دارد: می تواند یک سیستم پرداخت بدون محدودیت ارائه دهد.

در مبادلات پولی غرب، هیچ کس دیگر جزیره نیست. هر بانک بخشی از شبکه جهانی است.

شرکت‌های منفرد غربی با همکاری با شرکت‌های تابعه محلی در خاورمیانه سعی می‌کنند تحریم‌ها را دور بزنند. چنین دیوارهای محافظ غیرممکن نیستند، اما پیچیده، خطرناک، ناپایدار و مهمتر از همه گران هستند.

ولتی گفت: «به‌طور منظم، پرداخت‌های استاندارد را نمی‌توان برای بلندمدت از طریق چنین کانال‌هایی ایجاد کرد.

بانک تجارت و جابجایی ژنو (BCP) خروج خود را از ایران آغاز کرده است. این بانک گفت که تجارت خود را در آنجا منحل کرده است و هرگونه تماس تجاری جدید مرتبط با کشور را رد می کند. BCP به عنوان یکی از واسطه های مالی رسمی برای معاملات بین المللی با ایران در سال ۲۰۱۳ نامگذاری شد.

و شرکت‌هایی که در آخرین تحریم روابط اقتصادی خود را با ایران حفظ کردند، چطور؟ به عنوان مثال، Novartis سال ها داروی ایران را تامین کرده است و Buhler، یک شرکت مستقر در Uzwil در کانتون سنت گالن که ماشین آلات تولید گندم و فرآوری مواد غذایی را تولید می کند، از سال ۱۹۷۶ در ایران حضور داشته و چندین پایگاه در آنجا دارد. .

به گفته Welti، این شرکت‌ها با همان سنجیدن ریسک استراتژیک مواجه هستند.

او گفت: “اگر آنها در سطح جهانی فعال باشند، در مقابل فشارهای آمریکا در خارج از ایالات متحده نیز آسیب پذیر هستند.”

تب طلا در غنچه خفه شد

پس از مهر و موم شدن توافق هسته ای، که امکان لغو گام به گام تحریم ها را در ازای محدود کردن دامنه برنامه هسته ای ایران فراهم کرد، نوعی تب طلا در سال ۲۰۱۵ در برخی از شاخه های صنعت غرب از جمله در سوئیس ایجاد شد. /p>

هیئت‌هایی از سیاستمداران بلندپایه و نمایندگان تجاری از کشورهای متعدد به تهران سفر کردند تا در برخی از مشاغل پرسود جای پایی داشته باشند.

سوئیسی در پشت صف معطل نشد. در سال ۲۰۱۶، یوهان اشنایدر-آمان، رئیس جمهور وقت و وزیر اقتصاد، با اسکورت گروهی از مدیران شرکت های سوئیسی، برای تقویت روابط اقتصادی دوجانبه با حسن روحانی، رئیس جمهور ایران دیدار کرد.

صادرات به ایران شروع به افزایش کرد. در سال ۲۰۱۷، آنها ۷.۶٪ افزایش یافت و به ۵۳۶ میلیون فرانک سوئیس (۵۳۷.۶۹ میلیون دلار) رسید.

برخی از شرکت ها، یعنی تاجران کالا مانند گلنکور، غول های مصالح ساختمانی مانند لافارژ-هولسیم، شرکت های صنعتی مانند ABB یا Sulzer، سازندگان آسانسور مانند شیندلر، سازندگان راه آهن کابلی مانند Bartholet، سازندگان ماشین آلات نساجی مانند SSM، تولیدکنندگان قطعات خودرو، از جمله Autoneum. و سازندگان قطار مانند Stadler Rail، با مشارکت در توسعه زیرساخت های ایران، تجارت بزرگی را پیش بینی کردند. انتظار می رود کسانی که علاقه تجاری به ایالات متحده دارند هرگونه معامله با ایران را متوقف کنند.