فولادسازان با طرح کنسرسیوم ۱۰ میلیون تنی به جلو حرکت می کنند

تعدادی از فولادسازان ایرانی در حال برنامه ریزی برای ایجاد کنسرسیوم فولادی با ظرفیت تولید ۱۰ میلیون تن در منطقه ویژه اقتصادی معدنی و صنعتی خلیج فارس در جنوب ایران هستند.

شرکت‌های فولاد مبارکه، شرکت ملی فولاد ایران، فولاد کاوه جنوب، فولاد هرمزگان، فولاد صبا و شرکت مادکوش از جمله طرف‌های درگیر هستند.

این ایده برای اولین بار در دسامبر ۲۰۱۶ توسط NISCO و شرکت مهندسی بین المللی فولاد تکنیک، اندیشکده برتر صنعت که مطالعات امکان سنجی این پروژه را انجام داده است، مطرح شد.

ایجاد کنسرسیوم در مجموع به ۵.۶۱ میلیون یورو سرمایه گذاری نیاز دارد که ۱.۵ میلیون یورو آن قبلا جذب شده است.

عدم صرفه جویی در مقیاس یکی از دغدغه های اصلی صنعت فولاد ایران بوده است، به ویژه با توجه به اینکه این بخش برنامه توسعه تهاجمی را برای رسیدن به ظرفیت ۵۵ میلیون تنی تا پایان سال ۲۰۲۵ دنبال می کند.

به جز چند نام بزرگ، اکثر فولادسازان ایرانی از تولیدکنندگان خصوصی و کوچک با هزینه های تولید بالا تشکیل شده اند که آنها را در عرصه های بزرگ بین المللی غیر قابل رقابت می کند. این در حالی است که ایران صادرات ۲۰ تا ۲۵ میلیون تن فولاد تا سال ۲۰۲۵ را هدف گذاری کرده است تا در صورت تقاضای کم محلی، توسعه ظرفیت را امکان پذیر کند.

بهرام سبحانی، رئیس شرکت فولاد مبارکه در توجیه این موضوع گفت: بزرگترین مانع رشد این صنعت، تعداد بی‌شمار کارخانه‌های فولادی است که با ظرفیت‌های تولید کم و غیراقتصادی کار می‌کنند که این اتلاف وقت، انرژی و منابع است. نیاز به ایجاد کنسرسیوم.

وی افزود: اجرای طرح پیشنهادی نشان‌دهنده بلوغ صنعت فولاد ایران است.

طبق آخرین آمار انجمن جهانی فولاد، ایران در حال حاضر با تولید ۱۶.۲۳ میلیون تن فولاد از ابتدای ژانویه سال جاری تا پایان سپتامبر، دوازدهمین تولیدکننده بزرگ فولاد جهان است که نسبت به مدت مشابه سال قبل نزدیک به ۳۰ درصد رشد داشته است. /p>

این کشور با تولید ۱۴.۲۹ میلیون تن در طول ۹ ماه بزرگترین تولیدکننده آهن با کاهش مستقیم در جهان است.

قوس الکتریکی در مقابل فولادسازی کوره بلند

آخرین نشستی که تولیدکنندگان در روز یکشنبه در مقر هلدینگ دولتی سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران برگزار کردند، آنها را به بررسی دو سناریو مختلف برای ادامه این پروژه انداخت.

سناریوی اول مستلزم ایجاد ظرفیت ۱۰ میلیون تنی با راه اندازی یک سیستم کوره آهنی و قوس الکتریکی با کاهش مستقیم آهن است. این امر مستلزم تولید سالانه ۱۸ میلیون تن گندله، ۱۱.۹ میلیون تن DRI و ۱۰.۸ میلیون تن فولاد خام EAF است.

سناریوی دوم یک تقسیم مساوی بین EAF و فولادسازی کوره بلند است. این یکی به ۱۷.۲ میلیون تن گندله، ۲ میلیون تن کک، ۶ میلیون تن DRI، ۵.۳ میلیون تن چدن، ۵.۳ میلیون تن فولاد EAF و به همان میزان محصول کوره بلند نیاز دارد.

کوره‌های بلند و EAF عمدتاً در مواد خام و نیازهای انرژی متفاوت هستند. در کوره های بلند، سنگ آهن برای تولید آهن خام ذوب می شود و از کک به عنوان سوخت استفاده می شود. سپس آهن خام غنی از کربن با دمیدن اکسیژن در آن به فولاد تبدیل می شود. از سوی دیگر EAF ها با استفاده از برق به عنوان منبع اصلی انرژی، ضایعات فلزی را ذوب می کنند.

۱۰ میلیون تن محصول نهایی شامل ۲ میلیون تن ریل و تیرهای H، ۱۰۰۰ تن لوله بدون درز، ۲ میلیون تن پروفیل، ۲ میلیون تن میله سیم و در نهایت ۴ میلیون تن نوار خواهد بود.

انرژی مورد نیاز برای سناریوی اول که با استقبال بیشتری از سوی تولیدکنندگان مواجه شد، ۷۵۷۹ متر مربع آب در ساعت، ۵۸۲۶۰۰ متر مکعب گاز و ۱۹۱۹ مگاوات برق است.

برخی از تولیدکنندگان درگیر قبلاً زیرساخت های مورد نیاز کارخانه ها را راه اندازی کرده اند.

به گفته ایمیدرو، در حال حاضر دو کارخانه تولید گندله ۲.۵ میلیون تنی در PGSEZ در دست ساخت است که به ترتیب ۷۸ درصد و ۲۰ درصد تکمیل شده اند.

علاوه بر این، دو کارخانه ۵ میلیون تنی و ۱.۵ میلیون تنی DRI و دو کارخانه فولاد ۲.۷ میلیون تنی در حال تاسیس هستند.