اعتبار نامه الکترونیکی با تلاش برای به دست آوردن شناخت جهانی مواجه است

برای قرن‌ها، اعتبار اسنادی ابزار تجاری مفیدی در بازارهای جهانی بوده و تجارت را نه تنها برای بازرگانان، بلکه برای دولت‌ها، بانک‌ها و موسسات مالی تسهیل می‌کند. در سال های اخیر اتاق بازرگانی بین المللی نسخه جدیدی از LC را با نام اعتبار اسنادی الکترونیکی (e-LC) معرفی کرده است.

اگرچه LC ها سال ها است که خود را با تغییرات در بازار وفق داده اند، این e-LC انقلابی گام مهمی در جهت ساده سازی تجارت بیش از هر زمان دیگری بود. این ابزار مالی جدید انقلابی برای بخشی بوده است که در شکل تکاملی خود تغییر می‌کرد.

هدف e-LC ساده بود: تغییر فرآیند معاملات مالی مبتنی بر کاغذ و بدون کاغذ کردن آنها. با این حال، e-LC موفق نشد و روند تکامل آن حتی قبل از شروع متوقف شد.

در عصر دیجیتال که ما هر ذره فناوری جدیدی را که ظاهر می شود می بلعیم، ازدواج به ظاهر خوش شانس دنیای دیجیتال و تجارت چه شد؟

برای پاسخ به این سوال حیاتی، باید چالش های واقعی پیش روی e-LC در بازارهای جهانی را از دیدگاه دیجیتال، قانونی و تجاری ارزیابی کنیم.

 حفره فناوری 

در دنیای اعتبار اسنادی یک اصل اساسی وجود دارد، یعنی «اصل رعایت دقیق». این مستلزم آن است که تمام اسناد ارائه شده تحت LC باید مطابق با الزامات LC باشد.

طبق آخرین نسخه آداب و رسوم یکسان و رویه‌های اعتبار اسنادی (UCP 600)، داده‌های یک سند نباید با داده‌های هر سند مقرر یا اعتبار تضاد داشته باشد. در غیر این صورت، بانک از پرداخت پول خودداری خواهد کرد.

اگرچه شکل e-LC با LC های سنتی متفاوت است، با این وجود این اصل ذهنی قابل اجرا است.

بنابراین، سیستم هایی که سازگاری اسناد را با دقت کامل و بدون دخالت انسانی بررسی می کنند، مورد نیاز است. این سیستم ها باید بتوانند جانشین انسان ها شوند. اما حتی با سرعت فعلی پیشرفت تکنولوژی، و علیرغم بهبودهای اولیه که توسط رسانه هایی مانند Bolero.net انجام شده است، چنین سیستم های قدرتمند و ایده آلی در دسترس نیستند.

همانطور که در بالا ذکر شد، هدف نهایی e-LC حذف تمام کاغذبازی ها بود، اما به دلیل عدم آمادگی فنی، یک فرآیند دیجیتال کامل استفاده از e-LC محقق نشد.

 بانکداران غیر مشتاق

LC شامل سه طرف است: خریدار (متقاضی)، بانک یا موسسه مالی، و ذینفعی که با تکمیل مدارک مورد نیاز، وجه را دریافت می کند. بانک ها و مؤسسات مالی مهم ترین نقش را در قراردادهای LC دارند.

طبق ماده e4 آداب و رسوم و رویه های یکسان برای اعتبارات اسنادی الکترونیکی (eUCP)، اعتبار eUCP باید فرمت هایی را مشخص کند که سوابق الکترونیکی باید در آن ارائه شوند. اگر فرمت پرونده الکترونیکی مشخص نشده باشد، رکورد ممکن است در هر قالبی ارائه شود.

در حال حاضر خریدار می‌تواند مدارک را به هر شکلی ارائه کند و عدم امکان مشاهده اسناد توسط بانک دلیلی برای امتناع نیست. این مقاله که خطر حذف یک قالب سند مشخص را به بانک منتقل می کند، احتمالاً به نرخ پایین پذیرش e-LC کمک کرده است.

همانطور که ویلیام پاتریک کرونیکن در مقاله خود با عنوان “خریدار مراقب باشید: اعتبار اسناد الکترونیکی و نیاز به قوانین پیش فرض” می گوید، بعید است که مدل مدیریت ریسک یک بانک اجازه تلفیقی صریح از یک طرح نظارتی را بدهد که در آن نتیجه تا حدودی حذف ناچیز ممکن است منجر به قرار گرفتن بانک در معرض مسئولیت اساسی شود.

بنابراین، بدون تغییرات لازم در eUCP، استقبال یخی از e-LC، به ویژه در بین بانکداران، ادامه خواهد داشت.

* کارشناسی ارشد، حقوق مالکیت فکری از دانشگاه تهران