G7 با پاسخ به تهدید “اجبار اقتصادی” چین مبارزه می کند
توکیو، ژاپن – کشورهای G7 همگی در مورد تهدید اجبار اقتصادی چین اتفاق نظر دارند.< /p>
اما دستیابی به اجماع در مورد اقدام ملموس برای مقابله با پکن، نوید می‌دهد که چالشی برای باشگاه دموکراسی‌های ثروتمند در بحبوحه اختلافات بر سر نحوه مدیریت روابط با دومین اقتصاد بزرگ جهان باشد.
رهبران G7 – کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا و ایالات متحده – نشان داده اند که استفاده چین از اقدامات تجاری تنبیهی در دستور کار اجلاس سه روزه سالانه آنها قرار خواهد گرفت. که از روز جمعه در هیروشیما ژاپن آغاز می شود. رهبران اتحادیه اروپا نیز حضور خواهند داشت.
استفاده چین از تحرکات اقتصادی اجباری در سال‌های اخیر با ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و لیتوانی همه به دنبال اختلافات با پکن در مورد موضوعاتی از منشاء همه‌گیری COVID-19 تا تایوان، با محدودیت‌های تجاری روبرو هستند.
در حالی که انتظار می‌رود G7 بیانیه‌ای منتشر کند که در آن نگرانی خود را در مورد اجبار اقتصادی چین ابراز کند و راه‌هایی را برای همکاری در این موضوع پیشنهاد کند، هنوز مشخص نیست که ژاپن و اعضای اروپایی تا چه حد ممکن است مایل به انجام اقداماتی باشند که می‌تواند با پکن مخالفت کند. با توجه به وابستگی شدید آنها به تجارت چین.
ژاپن و اتحادیه اروپا هر دو چین را به عنوان شریک تجاری اصلی خود می دانند. ایالات متحده، که منجر به تلاش‌های جهانی برای مقابله با پکن، بیشترین تجارت را با کانادا و مکزیک انجام می‌دهد و چین به عنوان سومین شریک بزرگ آن رتبه‌بندی می‌شود.
سایوری شیرای، استاد اقتصاد در دانشگاه کیو در توکیو، گفت که ژاپن و اروپا ممکن است در مورد اقداماتی که می تواند روابط تجاری با چین را مختل کند، محتاط تر از ایالات متحده باشند.
شیرایی به الجزیره گفت: «تولید ناخالص داخلی چین (تولید ناخالص داخلی) در دهه آینده از ایالات متحده فراتر خواهد رفت و بازار بزرگی خواهد داشت… بنابراین دسترسی به بازار چین برای اقتصادهای پیشرفته مهم است.
“ژاپن یک اتحاد نظامی با ایالات متحده دارد، بنابراین آنها ممکن است به ایالات متحده نزدیک تر شوند، اما ممکن است باید مراقب علاقه شرکت های خود به چین باشند، زیرا بسیاری از شرکت ها سرمایه گذاری مستقیم خارجی زیادی در چین انجام داده اند. Shirai اضافه کرد.
(الجزیره)«ناتوی اقتصادی»
برخی از بلندترین درخواست‌ها برای اقدام هماهنگ علیه چین از سوی ایالات متحده صورت گرفته است، جایی که رئیس جمهور جو بایدن مقابله با پکن را به ستون اصلی سیاست خارجی خود تبدیل کرده است.
در اوایل سال جاری، باب منندز، رئیس دموکرات کمیته روابط خارجی سنا، خواستار تشکیل “ناتوی اقتصادی” برای پاسخ به اجبار اقتصادی، تهاجم نظامی و نقض حاکمیت شد.
نخست وزیر سابق بریتانیا لیز تراس نیز ایده یک نسخه اقتصادی را مطرح کرد ناتو در یک سخنرانی در ماه فوریه که در آن او از رهبران جهان خواست تا در صورت انجام اقدامات تهاجمی نسبت به تایوان خودگردان، که پکن آن را قلمرو خود می‌داند، آماده اعمال تحریم‌های هماهنگ علیه چین باشند.
در ماه مارس، اتحادیه اروپا “ابزار ضد اجباری” را برای کشورهای عضو معرفی کرد که شامل مکانیسم حل اختلاف جدید و اقدامات متقابلی مانند عوارض گمرکی و محدودیت‌های خرید عمومی است.
چین اتهامات مبنی بر استفاده از تجارت به عنوان سلاح را رد کرده و با توجه به استفاده خود از تحریم ها و کنترل صادرات، ایالات متحده را به ریاکاری متهم کرده است.
وانگ ونبین، سخنگوی وزارت خارجه چین هفته گذشته در یک کنفرانس مطبوعاتی معمولی گفت: «اگر نشست گروه ۷ «مقابله با اجبار اقتصادی» را در دستور کار خود قرار دهد، من پیشنهاد می‌کنم که آنها ابتدا در مورد آنچه ایالات متحده انجام داده است صحبت کنند.
>
“چین خود قربانی اجبار اقتصادی ایالات متحده است و ما همیشه با اجبار اقتصادی دیگر کشورها به شدت مخالف بوده ایم.”
اجرا کلید است
اختلافات بین ایالات متحده و سایر اعضای G7 در مورد چین تنها اختلافاتی نیست که پیش از اجلاس آخر هفته این هفته ظاهر شده است.
ماه گذشته، فایننشال تایمز گزارش داد که ژاپن و اتحادیه اروپا به پیشنهاد ایالات متحده برای ممنوعیت عملاً همه صادرات به روسیه پس از غیر واقعی بودن آن.
با این وجود، مقامات ایالات متحده به دنبال افزایش انتظارات هستند مبنی بر اینکه موضع G7 در قبال اجبار اقتصادی بسیار فراتر از لفاظی خواهد بود.
روز سه شنبه، رام امانوئل، سفیر ایالات متحده در ژاپن، که حل و فصل مناقشه سازمان تجارت جهانی را به کندی انتقاد کرده و از ایالات متحده خواسته است که اقدام جمعی علیه زور چینی ها را رهبری کند، به دنبال کنندگان رسانه های اجتماعی خود گفت که “منتظر اقدام باشند”.
امانوئل در توییتر گفت: «اعضای G7 در حال توسعه ابزارهایی برای بازدارندگی و دفاع در برابر ارعاب و انتقام‌جویی اقتصادی چین هستند.
مارک کندی، مدیر مؤسسه رقابت استراتژیک وهبه در مرکز ویلسون در واشنگتن دی سی، گفت که انتظار دارد G7 به دلیل درک فزاینده خطرات اتکای بیش از حد اقتصادی به یک کشور، به سمت اقدام هماهنگ پیشرفت کند.
کندی به الجزیره گفت: «اروپا تأثیر اجبار در صفوف خود را واضح‌تر از ایالات متحده، اخیراً در لیتوانی، مشاهده کرده است، و درد ناشی از اتکای بیش از حد به یک تأمین‌کننده تنها را تحمل کرد، زیرا خود را از اتکا به انرژی روسیه دور کرد». .
“تمرکز بر ریسک زدایی از طریق تنوع بخشیدن به زنجیره تامین … با ایجاد مشارکت با کشورهای کم درآمد و متوسط از طریق سرمایه گذاری و کمک، بسیار متحد کننده است. همچنین می‌توان آن را به‌عنوان مکانی برای منبع جایگزین به جنوب جهانی ارائه کرد.»
هنری گائو، کارشناس تجارت چینی در دانشگاه مدیریت سنگاپور، گفت، با این حال، اجرای واقعی هرگونه اقدام هماهنگ احتمالاً دشوار است.
گائو به الجزیره گفت: «به راحتی می‌توان اظهارنظر کرد، اما اجرای آن مشکل بزرگی خواهد بود، به‌ویژه برای کشورهای آسیایی که روابط اقتصادی بسیار نزدیکی با چین دارند.
“یک مدلی که ممکن است در این زمینه مفید باشد ابزار ضد اجبار اتحادیه اروپا است که تصمیم‌گیری را از سطح کشور به سطح اتحادیه اروپا منتقل می‌کند، اما تکرار آن حتی در سطح G7 بسیار دشوار است. نه در سطح جهانی.»