انقلاب شیل در شرف پایان است
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از اویل پرایس؛ در اوایل این ماه، اداره اطلاعات انرژی پیش بینی کرد که تولید نفت در ایالات متحده با رشد ۵۹۰ هزار بشکه در روز به ۱۲.۴۴ میلیون بشکه در روز خواهد رسید. با این حال، این سازمان همچنین گفت که رشد تولید در سال آینده تنها به ۱۹۰۰۰۰ بشکه در روز خواهد رسید که تضعیف قابل توجهی نسبت به پیش بینی امسال است.
شاید EIA هشدارهای چند برابری از صنعت نفت شیل شنیده باشد که تولیدکنندگان رشد را در اولویت قرار نمی دهند. شاید آنها در مورد مشکلات بهره وری چاه آنها شنیده باشند. شاید حتی EIA متوجه شده باشد که انقلاب شیل در شرف پایان است.
اسکات شفیلد، مدیر اجرایی Pioneer Natural Resources، بزرگترین شرکت مستقل شیل در کشور، در ژانویه به FT گفت: به گفته برخی، دوره رشد تهاجمی شیل ایالات متحده به پایان رسیده است. “مدل شیل قطعا دیگر تولید کننده نوسان نیست.”
اوایل این ماه، وال استریت ژورنال گزارش داد که بسیاری از شرکت‌های نفتی ایالات متحده در حال برنامه‌ریزی برای خرج کردن پول بیشتری در سال جاری هستند اما تولید را ثابت یا نسبتاً بالاتر نگه می‌دارند. در این گزارش دو دلیل بزرگ برای آن ذکر شده است: رشد مزارع و تورم.
در گزارش جدیدتر، از این هفته، WSJ دوباره به داده‌هایی در مورد بهره‌وری چاه اشاره کرد که نشان می‌دهد در حوضه پرمین، بزرگترین تولیدکننده شیل در ایالات متحده و کانون توجه حفاری‌ها، یافتن چاه‌های بزرگ سخت‌تر می‌شود. علاوه بر این، چاه های بزرگ موجود نفت کمتری نسبت به قبل تولید می کنند.
فرسودگی طبیعی بخشی از زندگی شرکت های نفتی است. با چاه های معمولی، تخلیه زمان بیشتری برای شروع و توسعه طول می کشد. با چاه‌های شیل که شروع به تولید آنها زمان بسیار کمتری نسبت به چاه‌های معمولی دارد، تخلیه نیز زودتر و سریع‌تر اتفاق می‌افتد. تولیدکنندگان شیل در حال اتمام موجودی حفاری هستند.
سال گذشته، زمانی که قیمت نفت به دلیل هشدارهای ایالات متحده در مورد تهاجم قریب الوقوع روسیه به اوکراین افزایش یافت، حفاری های شیل شروع به گسترش به بخش هایی از شیل کردند که قبلاً جذاب نبود. کالین ایتون از WSJ در فوریه سال گذشته گزارش داد که آنها حفاری را در حوضه Anadarko در اوکلاهاما و DJ Basin در کلرادو آغاز کردند.
او نوشت، برای این حفاری‌ها، قیمت‌های بالاتر انگیزه حفاری در سازندهای شیل کم‌مولدتر را ایجاد می‌کند، زیرا افزایش تولیدی که تولید می‌کنند می‌تواند به آنها کمک کند تا برخی از ضررهای متحمل شده در طول همه‌گیری را پس از سقوط قیمت‌ها جبران کنند.
قیمت‌های بالاتر معمولاً انگیزه تولید بالاتر را ایجاد می‌کند، اما نمی‌توان تعجب کرد که آیا دلیل دیگری پشت این سرمایه‌گذاری در مکان‌های کمتر محبوب حفاری، همچنین از جمله آیووا، کانزاس، و حتی ایلینوی وجود ندارد: انتخاب کمتر زمین‌ها در مناطق گرم محبوب.
در واقع، بررسی داده‌های تحلیلی توسط WSJ یک سال پیش نشان داد که بسیاری از شرکت‌های فعال در بخش شیل کمتر از ده سال حفاری دارند. بزرگترین بازیکنان حدود ده سال ارزش دارند. نمونه‌های کوچک‌تر دارای حدود سه تا هفت سال موجودی حفاری هستند.
اسکات شفیلد از پایونیر منابع طبیعی سال گذشته با تأیید این وضعیت گفت: «شما نمی توانید سالانه ۱۵ تا ۲۰ درصد رشد کنید. شما موجودی های خود را جمع آوری خواهید کرد. حتی شرکت های خوب.»
تولید نفت در ایالات متحده ممکن است تا حدود ۶۰۰۰۰۰ بشکه در روز پیش بینی شده توسط EIA در سال جاری افزایش یابد. طبق پیش‌بینی شفیلد و سایر مدیران صنعت، ممکن است بسیار کمتر از آن رشد کند. اما مسیر رو به جلو یک مسیر رکود است.
هزینه های بالایی که اخیراً صنعت از آن شکایت کرده است، مطمئناً یک عامل بازدارنده برای حفاری بیشتر است. با این حال به نظر می رسد که آنها نمی توانند بزرگترین عامل بازدارنده باشند. هزینه های تولید بالاتر را می توان با افزایش قیمت نفت جبران کرد. هنوز راهی برای جبران تخلیه طبیعی چاه پیدا نشده است. بهترین چیزی که یک تولیدکننده می تواند به آن امیدوار باشد تاخیر در این روند طبیعی و غیرقابل برگشت است.
[انتهای پیام]