فعالان ضبط و سوزاندن متان در یک معدن زغالسنگ رهاشده کلرادو به عنوان «راهحل کلان» برای اقلیم
پروژهٔ تخریب متان در بالای پائونیا میتواند الگوی جهانی برای کاهش انتشار یک گاز گلخانهای قدرتمند باشد.
پائونیا — چادرهای کشیده بر روی علفزار کشیده شدهاند. یک شیر به اندازهٔ R2D2 از دل زمین بیرون میآید. یک لولهٔ بلند از شیب به پایین میجهد و شیر را به یک لولهٔ در حال لرزش و قرمز داغ وصل میکند.
«این بهطرز رضایتبخش آنالوگ است؛ لوله و شعله»، گفت آویدن شندلر، فعال اقلیم که با مشارکت در مالکیت پروژهٔ تخریب متان در بالای معدن زغالسنگ خنکنشین پائونیا، حرف خود را بهعمل میآورد. «در حال حاضر افراد بسیاری بر روی راهحلهای میکرو اقلیمی کار میکنند. این یک راهحل کلان است و الگو برای بقیهٔ جهان میباشد.»
تخریب متان کار چندان پیچیدهای نیست. مالکان معدن زغالسنگ ۱۱۷ هکتاری بووی شمارهٔ ۱ — که پیش از این اجراییان شرکت اسپن اسکیینگ، شندلر و مت جونز، و دانشمند شکار متان کریس کاسکی بودند — امیدوارند پروژهٔ پیشگامشان بر روی یک شیب چمندار، نیم مایلی از مرکز شهر پائونیا، این ادعا را ثابت کند.
آنها در دسامبر ۲۰۲۴، پس از دریافت مجوزهای ایالتی، دو سوراخ کوچک در معدن زیرین حفر کردند. ۲۰٬۰۰۰ پوند فوم چگال را پمپ کردند تا دو ورودی سقفی کماندار معدن را مهر و موم کنند. معدن بووی شمارهٔ ۱ زیر زمین به مساحت ۹۰۰ هکتار کشیده شده است. از سال ۱۹۹۸ بهصورت عملیاتی نیست.
پردههای نصبشده در دسامبر ۲۰۲۳، اندکی پس از خرید ملک، نخستین راه برای جمعآوری متان نشتکننده از ورودیها بودند. فوم و سوراخهای کوچک متان را متمرکز میکنند و به سوی شیر هدایت مینمایند. در امتداد شیب، لولهای افقی گاز نجاتبخش اقلیم را از طریق شعلهای میکشاند.
دمای این شعله ۱٬۴۰۰ درجه سانتیگراد است، اما همانطور که گاز میسوزد و در لوله بهپایین میرود، دمای آن به زیر ۲۰۰ درجه میرسد. و این متان سوزاندهشده به دیاکسیدکربن تبدیل میشود.
متان گازی گلخانهای است که میتواند تا ۸۰ برابر دیاکسیدکربن در جذب حرارت جو در طی ۲۰ سال آینده مؤثر باشد. بشر در دو قرن گذشته میزان متان در جو را بیش از دو برابر افزایش داده است.
در بووی شمارهٔ ۱، تیم اقلیمی در اکتبر بیش از ۵۱ تن متریک متان را از بین برد. این مقدار معادل حذف بیش از ۱٬۴۲۸ تن متریک دیاکسیدکربن از جو است. این برآورد بر پایهٔ محاسبات آژانس حفاظت محیطزیست (EPA) است که اثر گرمکنندهٔ متان را در بازهٔ ۱۰۰ سالی نشان میدهد. کاسکی و شندلر ترجیح میدهند از محاسبات شتابدارتر استفاده کنند که تأثیرات متان را در ۲۰ سال نخست نشان میدهد، پیش از این که چگالی گرمکنندهٔ آن پس از دههها در جو کاهش یابد.
«چون ما صد سال برای حل این مشکل نداریم؛ ما تنها ۲۰ تا ۳۰ سال زمان داریم»، میگوید کاسکی که ۵۱ تن متریک متان در بازهٔ زمانی فشردهٔ خود را معادل ۴۲۴۳ تن متریک اکسیدکربن میداند.
یک وسیلهٔ بنزینی در سال ۴٫۲۹ تن متریک دیاکسیدکربن و در ماه ۰٫۳۶ تن متریک انتشار میدهد. بنابراین حذف ۱٬۴۲۸ تن متریک دیاکسیدکربن از جو در یک ماه معادل حذف حدود ۴٬۰۰۰ خودرو از جادهها در همان ماه است. یا با محاسبات شتابدار او دربارهٔ اثرات متان قدرتمند در ۲۰ سال، پروژه بیش از ۱۱٬۷۰۰ خودرو را برای ماه اکتبر از جادهها حذف کرده است.
هر روشی که به کار بگیرید، او میگوید: «بهرابطه که ما این کار را ادامه دهیم، آن خودروها از جادهها دور میمانند.»
شرکت اسپن اسکیینگ در سال ۲۰۱۲، ۵٫۴ میلیون دلار برای جمعآوری متان نشتکننده در معدن زغالسنگ Elk Creek تحت مالکیت Oxbow Corp. در سامرست سرمایهگذاری کرد. ژنراتورهای مستقر بر فراز معدن، ضایعات متان را به ۲۴ میلیون کیلووات ساعت برق تبدیل کردند؛ مقداری کافی برای تأمین انرژی چهار منطقه اسکی، ۱۳ رستوران و سه هتل شرکت اسکی. همچنین معادل سالانهٔ انتشار گازهای کلایمتیک ناشی از بیش از ۱۳٬۰۰۰ خودرو را حذف کرد.
مدیر شرکت اسکی در آن زمان، مایک کاپلان، این پروژه، اولین در غرب، را «هیجانانگیزترین، نوآورترین، خوشبینترین و خنکترین پروژهای که تا بهحال در ارتباط با آن بودهام» توصیف کرد.
کارآفرین متان: پختن آجرها، فروش اعتبارها برای کاهش گرمشدن
کاسکی بیش از یک دهه زمان خود را صرف جستجوی راههای جمعآوری و استفاده از متان در درهٔ نورثفورک کرده است. چند سال پیش شیمیدان و استاد پیشین در مدرسه معدنی کلرادو طرحی برای جمعآوری رسوبات از مخزن رسوبی پائونیا که به لجن رسیده بود، و تبدیل آن به آجر و کاشی که بتوان در کورههایی که با متان نشتکننده از بیش از ۲۰ معدن در این دره سوزانده میشوند، تهیه کرد.
کارآفرین مبارز اقلیم پس از فروپاشی استخراج زغالسنگ در کلرادو پیگیر این روند بوده است. زغالسنگ پیش از این بیش از نیمی از برق ایالت را تأمین میکرد، اما اکنون کمتر از یکسوم آن را فراهم میکند. سقوط زغالسنگ در درهٔ نورثفورک بیشتر از هر جای دیگری حس میشود؛ جایی که اقتصاد به سمت کاهش وابستگی به معدن و افزایش تکیه بر کشاورزی، گردشگری و تفریحگری میچرخد.
مطالعهٔ دفتر انرژی کلرادو در سال ۲۰۱۶ دربارهٔ متان معادن زغالسنگ، ۱۱ معدن رهاشده در اطراف سامرست را شناسایی کرد که سالانه ۴٫۳ میلیون فوت مکعب متان به جو پخش میکردند.
در سال ۲۰۲۳، کاسکی با استفاده از ابزارهای بویسنج متان بر روی هواپیماها، معادن نشتکننده و بستهشده از مدت طولانی در حوضهٔ Coal Basin بالای درهٔ Crystal River را شناسایی کرد. مقدار متان کشفشده توسط کاسکی این معادن را به عنوان «پرتوندههای ابر» طبقهبندی کرد. پنج معدن قدیمی Coal Basin در بخش شرقی هانتسمن ریدج، بین سالهای ۱۹۵۶ تا ۱۹۹۰ تقریباً ۶۰ میلیون تن زغالسنگ استخراج کردند. متان خروجی از معادنی که بیش از ۵ مایل مربع مساحت دارند، میتواند به همان اندازه که تمام خانهها، ساختمانها و وسایل نقلیهٔ شهرستان پیتکین به اقلیم آسیب میرساند، مخرب باشد.
کاسکی و دفتر جامعه اسپن برای بهرهوری منابع میخواهند متان حوضهٔ Coal Basin را جمعآوری و سوزانند، همانطور که در پائونیا انجام میدهد. جنگل ملی White River برنامه نصب دریچههای شعلهسوزی در درهای بازسازیشدهٔ حوضه Coal Basin را بررسی میکند.
ده سال پس از آن، جریان متان از معدن Elk Creek بهیک جریان کوچک تبدیل شد و ژنراتورها تولید برق را متوقف کردند. امروز، پروژهٔ برق متان در حالت غیرفعال در معدن Elk Creek تنها متان را شعلهدار میکند و آن را به دیاکسیدکربن کماثر تبدیل میکند.
این همان کاری است که لولهٔ تخریبکنندهٔ متان در معدن رهاشدهٔ بووی شمارهٔ ۱ انجام میدهد. گاز مرطوب خروجی از معدن هنگام برخورد با هوای سرد، آب تولید میکند که پس از سوزاندن، به شکل آب جمع میشود. این پروژه در حداکثر بهرهبرداری میتواند چند صد گالن آب در روز تولید کند.
سوزاندن متان میوهٔ آسانی است که حامیان اقلیم مانند کاسکی، جونز و شندلر میتوانند به سادگی برداشت کنند.
کاهش دیاکسیدکربن حبسکنندهٔ گرما در جو زمین، به گفتهٔ آنها، نیازمند تحول گستردهٔ اقتصادی و اجتماعی است. در حالی که حامیان اقلیم این تغییرات بنیادی را رهبری میکنند، بهتر است بر سادهترین گامها برای دستاوردهای فوریتر تمرکز شود.