بازنگری بازار هنر ۲۰۲۵: همه چشم‌ها به خلیج معطوف شده‌اند، در حالی که ترامپ نظم جهانی را دچار عدم‌ثبات می‌کند

تعرفه‌ها و قوانین جدید ضد قاچاق این سال هزینه‌های سنگینی بر ایالات‌متحده و اروپا تحمیل کردند، در حالی که توجه و سرمایه‌گذاری به خاورمیانه منتقل شد

فروپاشی بازار هنر جهانی تا سال ۲۰۲۵ ادامه یافت و شرایط کلان اقتصادی چالش‌برانگیز به‌عنوان دلیل اصلی بسته شدن چندین کسب‌وکار برجسته مطرح شد. غول‌های بازار متوسط چون بلوم (دارای شعباتی در لس‌آنجلس، نیویورک و توکیو) و کلیئرینگ (نیویورک، لس‌آنجلس) هر دو عملیات خود را متوقف کردند؛ در همان حال نمایندگان مستحکم نیویورک همچون اسپیرون‌وِستووتر، تیل‌تون و کاسمین نیز اعلام کردند که به‌زودی بسته می‌شوند. در لندن، گالری‌هایی همچون تی‌جی بولینگ و پروژه «نیتیو اینفورمانت» فعالیت خود را به‌پایان رساندند، در حالی‌که بسته شدن گالری‌های دیگری مانند نیر آلتمن در مونیخ و آلتمن‌سیگل در سانفرانسیسکو هم مشاهده شد. در هنگ‌کنگ، جایی که مزایده‌ها تنها بخشی از اوج ۲۰۲۱ خود را حفظ کرده‌اند، پیس نیز فضای خود را بسته است.

تا پاییز، نشانه‌هایی از بهبود در سطح عالی به‌دست آمد؛ پس از فروش ویژهٔ با دقت بالا توسط ساثبی از مجموعهٔ پولین کارپیداس در لندن و فروش‌های پرارزش VVIP در آرت‌باسل پاریس. مزایده‌های نوامبر نیویورک نماد بازگشت به فرم قبلی شد و شاهد مزایده‌های رقابتی برای آثار نمادین و مجموعه‌های با مالکیت واحد ارزشمند بود. در همان هفته، ساثبی پرترهٔ الیزابت لدرر اثر کلیمت (۱۹۱۴‑۱۹۱۶) را به‌قیمت ۲۳۶٫۳ میلیون دلار به‌فرم نمایی‌ترین فروش برای یک اثر هنر مدرن فروخت؛ همچنین رویا (تخت) اثر فریدا کاهلو (۱۹۴۰) به‌قیمت ۵۴٫۷ میلیون دلار، که بالاترین قیمت فروخته‌شده برای یک هنرمند زن در مزایده شد.

کریستیز و ساثبی سال را با گزارشی از افزایش فروش نسبت به ۲۰۲۴ به‌پایان بردند؛ در نیمهٔ دوم ۲۰۲۵، مزایده‌ها نسبت به همان دورهٔ سال گذشته ۲۶ درصد افزایش یافتند. این که آیا این بهبود خواهد توانست پابرجا بماند و در تمام بخش‌ها احساس شود، هنوز نامشخص است.

تقاضا برای بسیاری از هنرمندان معاصر که بازارهایشان در دههٔ گذشته جهش کرد، به‌نظر نمی‌رسد که بازگردد. به‌جای آن، سلیقه‌های کلاسیک که عمدتاً توسط بازار ثانویه تامین می‌شوند، به‌حرکت تجارت کمک می‌کند. دو شرکت بزرگ که در این سال راه‌اندازی شده‌اند، برای رفع این نیاز مناسب‌اند: «دیدگاه‌های نو»، گروهی مشاور پنج‌نفره با تمرکز بر بزرگ‌ترین معاملات، و «پیس دی دونا شرادر»، گالری همکار برای فروش‌های ثانویه.

تعرفه‌ها و قوانین ضد قاچاق

سال کامل نخستین دورهٔ دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، ایالات‌متحده را به‌محل نامطمئنی برای تجارت هنر تبدیل کرد. تعرفه‌های ریاست‌جمهوری خسارت‌های جدی به تجارت برخی فرم‌های هنری مانند هنرهای تزئینی و مبلمان وارد کردند، اگرچه بیشتر آثار هنری از این تعرفه‌ها مستثنا بودند. با این حال، اضطرابی که از اعلان‌های ناگهانی تجاری به وجود آمد، خدمات حمل‌ونقل و لجستیک را مختل کرد و شهرت پیشرو ایالات‌متحده در زمینهٔ سهولت کسب‌وکار را دچار ناآرامی کرد.

در سرتاسر اتحادیهٔ اروپا، توزیع‌کنندگان عتیقه و آثار باستانی هشدارهای شدیدی دربارهٔ اجرای قانونی جدید که در ژوئن به اجرا درآمد و هدف آن جلوگیری از تجارت آثار دزدیده‌شده است، صادر کردند. این قانون توزیع‌کنندگان را ملزم می‌کند تا برای بسیاری از آثار فرهنگی که بیش از ۲۰۰ سال قدمت دارند، مدرک منبعیت ارائه دهند — که به‌نظر برخی از افراد کلیدی در این حوزه، طلبی نامعقول است.

برخی اخبار مثبت از طریق معافیت‌های مالیاتی بر هنر در ایتالیا به‌دست آمد؛ این اقدام پس از تصمیم‌های آلمان و فرانسه برای کاهش مالیات بر هنر بود. نرخ‌های مالیاتی که پیش از این در ایتالیا سفت و سخت بودند، اکنون به‌عنوان کم‌ترین نرخ در اتحادیهٔ اروپا یعنی ۵٪ تبدیل شده‌اند و این کشور در ادامه شعب دو تا از بزرگ‌ترین فروشندگان هنر جهان را پذیرفت: در این سال تادئئوس روپاک یک فضا در میلان افتتاح کرد و Hauser & Wirth یک مکان در سیسیل اعلام کرد.

در همین حین، بازار هنر پاریس رونق یافت؛ مزایده‌های اکتبر در پایتخت فرانسوی نسبت به سال گذشته ۳۰٪ افزایش یافت. با این حال، بخش عمده‌ای از رشد پاریس به‌دلیل زیان‌های لندن پس از برگزیت است و بازار کلی اروپا همچنان ساکن است.

یک حوزه واضح رشد در جنوب آسیا بوده است، جایی که قیمت‌های رکوردی در مزایده‌ها از طریق فروش‌های نمادین به‌دست آمد. بدون عنوان (سفر روستایی) اثر ایم. اف. حسین، که در مزایدهٔ کریستیز در نیویورک ۱۳٫۷ میلیون دلار به‌دست آمد، به‌طور قابل‌توجه بالاترین قیمتی است که تا به حال برای یک نقاشی از یک هنرمند هندی پرداخت شده.

آرت‌باسل و فریز به شرق می‌نگرند

اما خلیج عربی است که بیشترین توجه را از سوی بازیگران بزرگ صنعت به خود جلب کرد. به‌طور عمده، هر دو آرت‌باسل و فریز نمایشگاه‌های جدیدی در این منطقه، به ترتیب در دوحه و ابوظبی، اعلام کردند. آرت‌باسل قطر به‌صورت نسبتاً بوتیک خواهد بود؛ با ۸۷ گالری که ارائه‌های انفرادی را در نمایشگاهی که توسط هنرمند وائل شوکی هدایت می‌شود، به نمایش می‌گذارند. در عین حال، فریز به‌جای ایجاد نمایشگاه نو، تصمیم گرفت یک نمایشگاه موجود را به‌دست گیرد و جایگزین نمایشگاه قدیمی ابوظبی آرت شود. خانه‌های مزایده نیز به‌تداوم بر این منطقه متمرکز می‌شوند؛ ساثبی اولین هفته جمع‌آورندگان لوکس را در ابوظبی راه‌اندازی کرده است، پس از سرمایه‌گذاری یک‌میلیارد دلاری در سال ۲۰۲۴ از سوی صندوق ثروت سرقفلی امارت. در همین حال، آرت دبی گسترش یافته و در این سال دو نقش مدیریتی جدید اضافه کرده است.

علاوه بر این، شرکت‌های غربی نیز به عربستان سعودی نگاه می‌کنند. مدیران عامل آرت‌باسل و ساثبی در یک کنفرانس اکتبر در جده حضور یافتند که در آن معاملات سرمایه‌گذاری بزرگ اعلام شد. کولناگی، قدیمی‌ترین گالری جهان، سال آینده یک فضای نمایشگاهی در ریاض افتتاح خواهد کرد، پس از سرمایه‌گذاری یک شرکت سعودی. در سالی که ثبات و قابلیت بقاِ غرب تحت سؤال قرار گرفته است، خلیج عربی به‌عنوان عامل اصلی رشد کسب‌وکارهای جدید ظهور کرده است. اکنون، زمان بررسی این است که آیا این بازار به‌اندازه کافی سریع می‌تواند توسعه یابد تا توجیه‌کنندهٔ این گسترش‌ها باشد.