Clyde & Co Surveys: Iran’s Business Climate

بیش از یک سال از اجرای برنامه جامع اقدام مشترک، نام رسمی توافق هسته ای ایران با قدرت های جهانی می گذرد و در حال حاضر جهان با توافقی که در آن توافق شده بود، بسیار متفاوت به نظر می رسد.

شرکت حقوقی بین‌المللی Clyde & Co مستقر در بریتانیا، در گزارشی که اخیراً در وب‌سایت خود منتشر کرده است، به پیشرفت‌های انجام شده، مصیبت‌های متحمل شده و آنچه که کسب‌وکارها باید در حال حاضر درباره آن فکر کنند تا از فرصت‌های آینده استفاده کنند، نگاه کرده است. گزیده ای از گزارش در ادامه می آید:

برخی نکات مثبت قطعی برای ایران وجود داشته است. دستاوردهای کلیدی عبارتند از:

– صندوق بین المللی پول رشد اقتصادی ایران را با نرخ چشمگیر ۶.۶ درصد پیش بینی کرده است

– توتال اولین شرکت بزرگ نفتی خارجی بود که برای توسعه میدان گازی ۱۱ پارس جنوبی ۲ میلیارد دلار با ایران قرارداد امضا کرد

– محموله های نفتی صادر شده از ایران در سال ۲۰۱۶ به ۵۶۳ محموله افزایش یافت که از ۶۶ محموله در سال ۲۰۱۲ افزایش یافت

– در فوریه ۲۰۱۷، صادرات نفت ایران برای اولین بار از زمان انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ به ۳ میلیون بشکه در روز رسید.

– ایران با ایرباس و بوئینگ برای خرید ۱۸۰ هواپیمای مسافربری برای حمایت از بخش هوانوردی غیرنظامی خود قرارداد امضا کرده است

– ارزش پروژه‌های غیرهیدروکربنی برنامه‌ریزی‌شده اما واگذار نشده در ایران ۶۵.۷ میلیارد دلار است

– در بعد سیاسی، رئیس جمهور اصلاح طلب ایران، حسن روحانی، که بر سر برجام مذاکره کرد، اشاره کرده است که در انتخابات ریاست جمهوری اواخر سال جاری شرکت خواهد کرد.

 دمپر کننده پایدار

با این حال، ناامیدی از فقدان سرمایه گذاری همچنان وجود دارد. در حالی که تعداد کمی از سرمایه گذاران خارجی به دنبال کسب مزیت محرک اول هستند، حجم سرمایه گذاران خارجی به سادگی در اعداد مورد انتظار محقق نشده است. حتی توتال گزارش شده است که تصمیم نهایی در مورد سرمایه گذاری خود را تا تابستان ۲۰۱۷ به تعویق انداخته است، در حالی که منتظر است ببیند آیا معافیت های تحریمی ایالات متحده تمدید می شود یا خیر.

یکی از دلایل هجوم نسبتاً کند سرمایه گذاران، بی میلی در اکثر موسسات مالی سطح یک برای حمایت از هرگونه تجارت با ایران بوده است. البته موسسات مالی ایالات متحده همچنان از تسهیل تجارت با ایران تحت تحریم های اولیه ایالات متحده که به قوت خود باقی بود، منع شدند.

اما موسسات مالی خارجی، در تئوری، قادر به تسویه وجوه (غیر دلاری)، وام دادن و حمایت از سرمایه گذاری و تجارت با ایران بودند. ناکامی در انجام این کار، خارج از چند بانک کوچک منطقه‌ای اروپایی و آسیایی، تضعیف مداوم تجارت و سرمایه‌گذاری بوده است.

دولت اوباما به خوبی از این محدودیت آگاه بود. جان کری، وزیر امور خارجه سابق آمریکا، سال گذشته در تلاش بود تا به بانک‌های بزرگ اروپایی اطمینان دهد که از دنبال کردن «تجارت مشروع» با ایران هیچ ترسی ندارند. دیوید کامرون، نخست وزیر سابق بریتانیا، علناً یک بانک انگلیسی را به دلیل امتناع از پردازش پرداخت های مرتبط با تجارت ایرانی مورد سرزنش قرار داد.

اما این مشکلات همچنان ادامه داشت، زیرا نگرانی موسسات مالی خارجی در مورد نگرش تنظیم کننده های ایالات متحده و خود بانک های ایالات متحده با مشکل مواجه شد. در واقع، در بسیاری از موارد، بانک‌های تسویه حساب ایالات متحده به دنبال محدود کردن همتایان خبرنگار خود از مشارکت در تجارت مرتبط با ایران بوده‌اند، زیرا از عواقب تسویه مبالغ دلاری برای خبرنگارانی که ممکن است حجم قابل توجهی از تجارت مرتبط با ایران را انجام دهند، بیم دارند.

دو رویداد سیاسی مهمی بود که در افق در پیش بود: انتخابات ایالات متحده و ایران. البته اولین مورد عارضه دیگری ایجاد کرده است.

  اقدام محدود علیه ایران

اگر دونالد ترامپ بر اساس اقداماتش مورد قضاوت قرار گیرد، به نظر می رسد که موقعیت او به موضع سلفش نزدیک تر است. تنها تحریم‌های جدیدی که از زمان روی کار آمدن رئیس‌جمهور ترامپ توسط ایالات متحده علیه ایران اعمال شد، پس از آزمایش موشک بالستیک ایران بود. در اینجا، ایالات متحده تحریم هایی را در قالب نامگذاری جدید اتباع ویژه تعیین شده اعمال کرد.

اثر این تحریم ها محدود بوده است. در واقع، تعیین تنها ۱۳ فرد و ۱۲ نهاد (نسبتا کوچک) توسط پرزیدنت ترامپ به عنوان SDN از نظر خصوصیات بسیار نزدیکتر به نامگذاری های دولت اوباما بود. بنابراین، تاکنون، اقدامات ترامپ در مورد ایران نسبتاً محدود به نظر می رسد.

لغو کامل کاهش تحریم هایی که تحت برجام ارائه کرده است برای ایالات متحده دشوار خواهد بود. به عنوان یک چیز، برجام یک توافق دوجانبه ساده بین آمریکا نیست و ایران – انگلیس، فرانسه، روسیه، چین و آلمان – نیز طرفین آن هستند. اتحادیه اروپا تخفیف تحریم‌های خود را به عنوان بخشی از توافق ارائه می‌کند.

بعید است که اتحادیه اروپا هرگونه انکار یکجانبه توافق توسط ایالات متحده را دنبال کند. این بدان معناست که اتحادیه اروپا و آمریکا برای اولین بار در رابطه با تحریم‌ها علیه ایران مواضع متفاوتی اتخاذ خواهند کرد. این می‌تواند منجر به وضعیتی شود که در آن سرمایه‌گذاری‌های هدفمند ایالات متحده توسط شرکت‌های اروپایی در ایران از نظر قوانین اتحادیه اروپا قانونی باشد.

این به مناقشات تجاری ترانس آتلانتیک قبلی بازمی گردد، از جمله تحریم های هلمز-برتون کوبا در سال ۱۹۹۶ یا تحریم های خط لوله لهستان در دهه ۱۹۸۰.

اگر آمریکا قصد دارد تحریم‌های جدیدی علیه ایران اعمال کند، احتمالاً در رابطه با مسائل غیرهسته‌ای این کار را انجام خواهد داد.

  اثر کاهش‌دهنده تحریم‌های احتمالی جدید

کلید کاهش اثرات تحریم های جدید، شناسایی و تعیین کمیت خطرات احتمالی است. شرکتی که مبالغ سرمایه قابل توجهی را در ایران به شکل سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی سرمایه‌گذاری می‌کند، احتمالاً با خطرات بیشتری نسبت به یک شرکت تجاری که مستقیماً در ایران می‌فروشد یا توزیع‌کننده یا نماینده در ایران منصوب می‌کند، مواجه است.

ریسک دوم در نهایت یک ریسک اعتباری است: در صورت اعمال مجدد تحریم‌ها، که یا شریک تجاری را تعیین می‌کند، تجارت خارجی را مجبور می‌کند معامله با آن‌ها را متوقف کند، یا مسیر پرداخت موجود را تعطیل می‌کند، این ریسک در نهایت در معرض قرار گرفتن اعتبار است. در زمان تحریم ها.

با فرض اینکه شرایط رضایت‌بخش، در قالب یک بند فورس ماژور «بازگشت فوری»، می‌تواند در ابتدا توافق شود که به شرکت خارجی اجازه می‌دهد در آن شرایطی که می‌تواند با کنترل اعتبار محتاطانه مدیریت شود، معامله را متوقف کند.

با این حال، سرمایه گذاری قابل توجه در یک سرمایه گذاری مشترک برای یک پروژه زیرساختی مشکلات بیشتری را ایجاد می کند. حتی اگر بتوان در ابتدا یک بند “بازگشت سریع” را مورد مذاکره قرار داد که به شریک خارجی اجازه می دهد در صورت تعیین نام، معامله با یک شریک ایرانی را فوراً متوقف کند، سرمایه قابل توجهی در ایران بدون هیچ وسیله ای برای بازگرداندن یا دریافت قانونی آن به کشور تثبیت خواهد شد. درآمد سود سهام.

بنابراین، در ابتدا باید به مسائلی از جمله اینکه چگونه می توان به شریک خارجی اجازه داد تا در زمانی بعد در صورت کاهش مجدد تحریم ها مجدداً تعامل کند و برای پرداخت هر گونه سود سهام انباشته شده، فکر کرد.