قراردادهای چنددهه‌ای، آسیا را به نیروی زغال‌سنگی می‌کشند
- جنوب شرق آسیا بین ۵۰ تا ۱۰۰٪ ظرفیت زغال‌سنگی خود را در قراردادها قفل کرده است
- قراردادهای زغال‌سنگی این منطقه به‌طور متوسط ۹ تا ۱۸ سال باقی‌مانده دارند
- سهم سالانه زغال‌سنگی جنوب شرق آسیا ۴۵٪ است در حالی که به‌صورت جهانی ۳۴٪ است
بِلِم، برزیل، ۱۹ نوامبر (رویترز) – قراردادهای خرید نیرو بر پایه زغال‌سنگ که چنددهه‌ای‌اند، سرعت انتقال به منابع انرژی پاک‌تر در آسیا را کاهش می‌دهند و سبب می‌شوند تا شرکت‌های برق حتی زمانی که ظرفیت بادی و خورشیدی در دسترس است، بیشتر به سوزاندن زغال‌سنگ روی آورند، به گفته پژوهشگران آب و هوا و حامیان انرژی‌های تجدیدپذیر. افزایش وابستگی به زغال‌سنگ برای تولید برق در کشورهایی چون اندونزی و ویتنام، مانع عمده‌ای برای تلاش‌های جهانی در مقابله با تغییرات اقلیمی است و این مسأله با متوقف شدن تأمین مالی پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر از سوی کشورهای ثروتمند تشدید می‌گردد.
طبق داده‌های ائتلاف توانمندی‌پذیر از زغال‌سنگ (PPCA)، که ائتلافی از دولت‌ها، شرکت‌ها و سایر سازمان‌ها جهت حذف استفاده از زغال‌سنگ است، جنوب شرق آسیا بین ۵۰٪ تا ۱۰۰٪ ظرفیت نیروگاه‌های زغال‌سنگی خود را در قراردادهای خرید قفل کرده است که به‌طور متوسط ۹ تا ۱۸ سال باقی‌مانده دارد. خریداران در سایر اقتصادهای بزرگ آسیایی، همچون چین و هند، نیز قراردادهای طولانی‌مدت قابل‌توجهی برای خرید برق زغال‌سنگی دارند که موجب استفاده ناکافی از بادی و خورشیدی در برخی موارد می‌شود، به گفته کارشناسان انرژی تجدیدپذیر. جولیا اسکوراپسکا، سرپرست دبیرخانه PPCA، در کنفرانس فرعی COP30 در برزیل به رویترز گفت: «بسیاری از این قراردادها اغلب با نیازهای یک شبکه مدرن ترکیب‌شده با انرژی‌های تجدیدپذیر همسو نیستند».
درآمد ثابت و مشاغل پایدار
به‌مطابق داده‌های مؤسسه پژوهشی انرژی Ember، وابستگی جنوب شرق آسیا به زغال‌سنگ به حدود ۴۵٪ تولید سالانه برق افزایش یافته است؛ در حالی که در دهه گذشته این رقم از ۳۵٪ رشد کرده است، حتی در حالی که سهم جهانی به حدود ۳۴٪ افت داشته است از ۳۹٪. پذیرش انرژی پاک در این منطقه نیز پایین‌تر از میانگین جهانی است؛ به‌طوری‌که ۲۶٪ تولید سالانه برق را شامل می‌شود، در حالی که به‌صورت جهانی این رقم ۴۱٪ است، داده‌ها نشان می‌دهند. قراردادهای طولانی‌مدت سوخت‌های فسیلی درآمدی ثابت برای مالکان نیروگاه‌های زغال‌سنگی و مشاغلی پایدار برای کارمندان تضمین می‌کند و بازنشستگی زودهنگام را از نظر سیاسی و اقتصادی نامطلوب می‌سازد، به گفته مسئولان صنعت. علاوه بر این، هرگاه شبکه‌های برق قراردادهای خرید زغال‌سنگ خود را نقض کنند، خود را در معرض جریمه‌های مالی می‌گذارند که بسته به نوع قرارداد و میزان کسری متفاوت است.
زغال‌سنگ در چین و هند
حتی در چین، جایی که انتشارات دی‌اکسید کربن در سال جاری مسیر کاهش را دنبال می‌کند، با ادامه روند ثابت یا کاهشی انتشار به‌مدت ۱۸ ماه که عمدتاً به دلیل افزایش تولید برق پاک است، تقاضا برای زغال‌سنگ همچنان بالا باقی مانده است. بر اساس داده‌های دولتی، خروجی نیروگاه‌های زغال‌سنگی و گازی این کشور در اکتبر به‌صورت سالانه ۷.۳٪ افزایش یافته است. لوری میلی‌ویرتا، تحلیل‌گر ارشد مرکز تحقیقات انرژی و هوای پاک مستقر در هلسینکی، گفت: «نگرانی این است که ما شاهد تکرار وضعیتی هستیم که در اواخر سال گذشته رخ داد؛ وقتی اپراتورهای شبکه تحت قراردادهای طولانی‌مدت مقدار بیش از حدی از برق زغال‌سنگی قرارداد کرده بودند و تصمیم به کاهش تولید خورشیدی و بادی گرفتند». اقتصادهای بزرگ منطقه آسیا‑پاسیفیک، از جمله ژاپن، استرالیا و هند، نیز امسال محدودیت‌های بیشتری برای انرژی‌های تجدیدپذیر گزارش کرده‌اند. نسبت کاهش تولید خورشیدی در چین پیش‌بینی می‌شود که در ۲۱ استان در ده سال آینده به‌متوسط بیش از ۵٪ برسد، در حالی که امسال فقط در ۱۰ استان از ژانویه تا آگوست این نرخ مشاهده شده است، به گفته مشاوره‌گر Wood Mackenzie. ایالت‌های هند، در حالی که دولت کشور به گسترش ظرفیت انرژی پاک ادامه می‌دهد، برنامه دارند قراردادهای طولانی‌مدت جدیدی با تولیدکنندگان برق زغال‌سنگی امضا کنند، علیرغم افزایش…