تحولات در کسب‌وکارهای مرکز ورمانت، نظرات متفاوتی درباره آینده مونپلیر نشان می‌دهد
در ماه‌های اخیر، چند صاحب‌کسب‌وکار از مونپلیر چشمپوشی کرده‌اند؛ در حالی که دیگران به‌طور جدی‌تری ادامه می‌دهند.
مونپلیر — محل قبلی Bent Nails Bistro یک نمایش رنگی فراوان بود که مجسمه‌های متنوعی از آدم‌های فلزی و حیوانات در هر گوشه آن جای گرفته بودند. ممکن است بازدیدکنندگان بار و رستوران متوجه خط نقره‌ای‌ای که از روی پیشخوان می‌گذشت، نشده باشند.
آرن اینگهام، هم‌مالک و سازنده این مجسمه‌ها، گفت: این همان جایی بود که در طول سیل‌های جولای ۲۰۲۳ در مونپلیر، آب‌های سیل به اوج خود رسید.
او گفت: «این دوباره اتفاق خواهد افتاد». دو سال پس از آن، تغییر چندانی برای کاهش خطر سیل برای این ساختمان صورت نگرفته است.
اما Bent Nails Bistro در حال ترک شهر است. در اکتبر، این بار اعلام کرد که مکان خود را از خیابان لندون به مکان جدیدی که روبروی کمپ مید در میدل‌سکس است، منتقل می‌کند. اینگهام گفت برنامه دارند نام آن را به Bent Nails Roadhouse تغییر دهند.
سیل تنها عامل تصمیم‌گیری نبود. اینگهام گفت کسب‌وکارشان تحت فشار بوروکراسی و کمبود چشم‌گیر تردد عابر پیاده در پایتخت ورمانت قرار گرفته است.
او گفت: «افراد خوبی وجود دارند، اما تصمیم‌گیری‌ها را انجام نمی‌دهند». «یک مکان ناپایدار برای کسب‌وکار است.»
اینگهام تنها صاحب‌کسب‌وکاری نیست که در ماه‌های اخیر مونپلیر را ترک کرده است. دو نفر دیگر نیز برنامه‌های خود برای ترک شهر اعلام کردند — یکی به سمت میدل‌سکس، در نزدیکی مکان جدید Bent Nails Roadhouse. اما در همان زمان، کسب‌وکارهای دیگری حضور خود را دوچندان کرده‌اند؛ برخی برای اولین بار به شهر پیوسته‌اند یا عملیات خود را گسترش داده‌اند.
پس چرا صاحبان کسب‌وکارها تصور‌های متفاوتی درباره وضعیت مونپلیر دارند؟ کسانی که VTDigger با آن‌ها مصاحبه کرد، گفتند که محاسبه‌های شخصی‌شان را بر پایه عوامل مختلفی انجام می‌دهند: پایگاه مشتریان، خطر سیل، تردد عابر پیاده، اثرهای تعرفه‌ها، املاک و مستغلات و انتظار دستور بازگشت به محل کار برای کارمندان دولتی.
پنزو پیتزا، که قبلاً در مهمانخانهٔ مونپلیر در خیابان اصلی مستقر بود، به‌تازگی برنامه‌ریزی خود برای انتقال به خیابان میپل در اسکس جَنکشن را اعلام کرد. وودبلی پیتزا که در خیابان باره واقع بود، بیشتر عملیات خود را به کمپ مید در میدل‌سکس منتقل کرده است. این حرکت هم‌زمان با برنامه‌های رد هِن بیکینگ، که همان‌طور در کمپ مید مستقر است، برای جابه‌جایی به فضایی بزرگ‌تر در مسیر نزدیک به محل فعلی خود، صورت می‌گیرد.
در منطقه نزدیک باره نیز یک از دست رفت: فاکسی‌س، بار و کافه‌ای که به جامعه LGBTQ+ خدمات می‌داد، در سپتامبر به‌طور دائم بسته شد. کسب‌وکار دیگر صاحبان آن، فاکس مارکت و بار، همچنان در شرق مونپلیر باز است.
از سوی دیگر، Woodbury Mountain Toys تنها در مونپلیر باقی نمی‌ماند؛ بلکه مکان دوم خود را نیز باز می‌کند. کارن ویلیامز گفت فروشگاه اسباب‌بازی در این فصل تعطیلات در دو مکان مختلف فعال خواهد شد: مکان پس از سیل، در کنار محوطه کاپیتال در خیابان استیت، و مکان پیش از سیل که به‌تازگی باز شده و درست در آن طرف خیابان قرار دارد.
در مونپلیر تازه‌واردان دیگری نیز حضور دارند. بوتیک لباس بلک کیتی دو ماه پیش در خیابان استیت افتتاح شد. چی‌کو’s تاکو نیز از مکان قبلی خود در میدل‌سکس به خیابان استیت منتقل شده است — همان ساختمانی که Bent Nails Roadhouse هم‌اکنون به آن منتقل می‌شود.
برای اندرو لی، صاحب چی‌کو’s تاکو، تصمیم برای آمدن به مونپلیر واضح بود. از زمان انتقال به مکان قبلی فیلیبستر، فروش ۶۵٪ افزایش یافته و اجاره‌اش نیز کاهش یافته است.
این دو نفر امیدوارند تعادلی بین فروش آنلاین و فروشگاه فیزیکی خود پیدا کنند. سولیمان اشاره کرد که ترافیک عابر پیاده می‌تواند در چنین شهری کوچک چالشی باشد.
او گفت: «فروشگاه‌های جذاب دیگر در شهر با مشکل مواجه شده‌اند». «فضاهای خالی زیادی وجود دارد.»
فروشگاه او همچنین در یکی از ساختمان‌هایی که در سال ۲۰۲۳ سیل شد، واقع است. سولیمان به کوچک بودن این فضا حساب می‌کند تا فشار تخلیه محصولات را کاهش دهد.
او گفت: «ما برنامه داریم تا خانواده‌مان همه چیز را رها کرده و در صورت نیاز به ما کمک کنند تا لباس‌ها را به سطل‌های از پیش تعیین‌شده منتقل کنیم.»
ویلیامز به‌خوبی می‌داند که محل قبلی، و به‌زودی محل جدید فروشگاه اسباب‌بازی، همچنان در معرض خطر سیل است. اما او مالک کامل این فضاست و تا این‌جا سرمایه‌گذاری زیادی روی آن کرده است، به‌طوری‌که حاضر است این ریسک را بپذیرد. او در طول ۲۵ سال کارآفرینی‌اش فراز و نشیب‌های زیادی را دیده است.
او گفت: «آخرین بار که این حادثه پیش از ۲۰۲۳ بر ما تأثیر گذاشت، در سال ۱۹۹۲ بود». «امیدواریم دفعهٔ بعد به این‌صورت بد رخ ندهد.»
در حال حاضر، بزرگ‌ترین نگرانی‌های او شامل تعرفه‌ها و هزینه‌های بیمه سلامت است که حاشیه سود او را کاهش می‌دهد. او گفت امیدوار است ورمانت‌نشینان در این فصل تعطیلات بیشتر به خرید محلی روی آورند.
او گفت: «از کاری که انجام می‌دهم و آنچه می‌فروشم لذت می‌برم». «سعی می‌کنم با فروشگاهم به مردم شادی ببخشم.»
او همچنین برای احتمال بازگشت کارمندان دولتی به دلیل دستور بازگشت به محل کار توسط فرماندار فیل اسکات برنامه‌ریزی می‌کند. او قاطع است که معتقد است کارمندان دولتی نباید به مونپلیر بیایند، اما وقتی که در شهر کار می‌کردند، او می‌گوید که قبلاً افراد بیشتری را در حال قدم‌زدن می‌دید.
او شوخی کرد: «ما سال‌ها مشکلی با پارکینگ نداشتیم — و این برای همه خوب است به‌جز من.»
اینگهام، هم‌مالک Bent Nails Roadhouse، گفت مشکل جذب مشتریان فراتر از کارمندان دولتی است. مکان قبلی موسیقی زنده و سرگرمی فراوانی ارائه می‌داد، اما به‌نظر او مردم به‌ندرت برای دیدن موسیقی زنده می‌روند. در واقع، او احساس می‌کند ورمانت‌نشینان به‌طور کلی به اندازه کافی یکدیگر را به صورت حضوری نمی‌بینند.
رودهاوس قرار است یک صحنه داخلی و یک صحنه بیرونی داشته باشد، اما اینگهام گفت بار برنامه دارد تعداد رویدادهای موسیقی را کاهش دهد و بیشتر بر گزینه‌های خوب غذا و جذب اسکی‌بازان با «جمعه‌های آتش‌دوشی» تمرکز کند. او همچنین در حال کار بر روی خلق هنر بیشتر برای فضای بیرونی بزرگ‌تر آنهاست.
با این حال، او پتانسیل بازگشت افرادی که به دنبال تعامل انسانی بیشتر و تجربیات زنده هستند، می‌بیند.
او گفت: «امیدوارم تغییری اجتماعی و جمعی رخ دهد و مردم دوباره به‌طور منظم برای دیدن موسیقی زنده بیرون بیایند». «ما فقط منتظر می‌مانیم تا دوباره بازگردد تا آن را به تقویم اضافه کنیم.»