بزرگ‌ترین تولیدکنندهٔ زمین‌های کمیاب اروپا، معاملات جدیدی با ایالات متحده بسته است
این قراردادها تازه‌ترین علامتی‌اند که نشان می‌دهد اروپا در مسابقه برای قطع تسلط چین بر زمین‌های کمیاب، نسبت به ایالات متحده عقب‌تر است.
پیشروترین پردازش‌کنندهٔ مواد زمین‌های کمیاب اروپا روز چهارشنبه اعلام کرد که برای تقویت زنجیره‌های تأمین در ایالات متحده، مشارکت‌های جدیدی ایجاد کرده است؛ این قراردادها در حالی است که اروپا در مسیر شکست تسلط چین بر این مواد عقب مانده است.
زمین‌های کمیاب مواد حیاتی در فناوری‌های پیشرفته هستند، نظیر مغناطیس‌های قدرتمند و مقاوم به حرارت که در صنایع انرژی و حمل‌ونقل به کار می‌روند.
سولوی، یک شرکت بلژیکی که بزرگ‌ترین مرکز پردازش زمین‌های کمیاب جهان را خارج از چین اداره می‌کند، اعلام کرد که قرارداد ارسال زمین‌های کمیاب پردازش‌شده در کارخانه اصلی اروپایی‌اش در لا رُشل، فرانسه، به نوویون مگنتیکز، یک شرکت آمریکایی که مغناطیس‌های قدرتمند برای خودروها و انرژی سبز تولید می‌کند، را به امضا رسانده است.
در یک قرارداد دیگر، سولوی مشارکت با شرکت Less Common Metals بریتانیا را اعلام کرد تا تأمین پایدارتر مواد زمین‌های کمیاب در ایالات متحده تضمین شود.
استخراج زمین‌های کمیاب در اروپا به‌اندک است؛ بنابراین سولوی این مواد را از کشورهایی همچون استرالیا تأمین می‌کند. همچنین این شرکت باتری‌ها و مغناطیس‌ها را بازیافت می‌کند تا باقیمانده‌های زمین‌های کمیاب را استخراج کند.
این قراردادها نماد پیشروی ایالات متحده در تلاش برای بازسازی زنجیره‌های تأمین زمین‌های کمیاب است؛ در حالی که چین، بزرگ‌ترین تأمین‌کنندهٔ جهان، در واکنش به تعرفه‌های رئیس‌جمهور ترامپ و سایر تنش‌های تجاری جهانی، دسترسی به این مواد را محدود می‌کند.
اروپا نیز باید همین کار را انجام دهد، اما نسبت به ایالات متحده به‌سرعت لازم برای فراهم کردن شرایط سرمایه‌گذاری‌های گسترده پیش نرفته است، فیلیپ کهرن، مدیرعامل سولوی، در یک جلسه اطلاع‌رسانی روز چهارشنبه گفت.
«به نظر می‌رسد این روند در ایالات متحده کمی سریع‌تر پیش می‌رود»، او افزود.
هم اروپا و هم ایالات متحده قبلاً صنایع بزرگ زمین‌های کمیاب داشتند. اما دهه‌ها پیش، تولید پرآلودگی این مواد را به چین واگذار کردند؛ چین به تدریج تقریباً تمام این صنعت را در اختیار گرفت و اروپا و ایالات متحده را به وابستگی به پکن واگذار کرد.
اروپا به‌ویژه به چین وابسته است؛ حدود ۹۸ درصد از واردات زمین‌های کمیاب این بلوک از چین می‌آید، در حالی که این رقم برای ایالات متحده ۸۰ درصد است.
اگرچه چین در اوایل امسال به‌تدریج ممنوعیت تقریباً کامل صادرات این مواد را تسهیل کرد، اما محدودیت‌های موجود باعث شده‌اند تا تولیدکنندگان اروپایی و آمریکایی به‌سرعت برای جبران زمان از دست رفته در بازسازی زنجیره‌های تأمین ملی تلاش کنند.
اروپا اخیراً قانون مواد خام حیاتی را تصویب کرد؛ چارچوبی استراتژیک برای تضمین دسترسی به این مواد. هدف‌های این قانون بالا هستند، اما به گفتهٔ آقای کهرن، اروپا در چندین زمینه از ایالات متحده عقب است.
سرمایه‌گذاری در تولید زمین‌های کمیاب برای شرکت‌ها هزینه‌بر و پرریسک مالی است. بنابراین ایالات متحده به‌طرز اساسی، سودآوری حداقل را برای این سرمایه‌گذاری‌ها تضمین می‌کند؛ بدین صورت که تفاوت بین شاخص قیمت‌های جهانی زمین‌های کمیاب، که به‌دلیل تولید چین ارزان‌تر شده‌اند، و قیمت بالاتری که شرکت‌های غیرچینی دریافت می‌کنند، پوشش می‌دهد.
سیاست‌گذاران اتحادیهٔ اروپا در تلاش هستند تا تعادل میان سرمایه‌گذاری و سود را برای قاره برقرار کنند، آقای کهرن افزود.
«برای داشتن یک مورد تجاری واقعی، باید مشتریانی داشته باشید که سطح معینی از حجم و قیمت را تضمین کنند»، او گفت. «امروزه، این وضعیت هنوز در اروپا وجود ندارد».