بزرگ‌ترین تولیدکنندهٔ عناصر کمیاب اروپا، معاملات جدیدی با آمریکا می‌بندد
این قراردادها جدیدترین نشانهٔ این هستند که اروپا در مسابقهٔ رفع تسلط چین بر عناصر کمیاب، نسبت به ایالات متحده عقب مانده است.
نوشته لیز آلدرمن
سازمان پردازش پیشرو عناصر کمیاب اروپا روز چهارشنبه اعلام کرد که شراکت‌های جدیدی برای تقویت زنجیره‌های تأمین در ایالات متحده برقرار کرده است؛ این قراردادها در حالی امضا می‌شوند که اروپا در مسابقهٔ رفع تسلط چین بر این عناصر عقب مانده است.
معادن عناصر کمیاب، مؤلفه‌های حیاتی در فناوری‌های پیشرفته هستند، از جمله آهنرباهای قدرتمند و مقاوم در برابر حرارت که در صنایع انرژی و حمل‌ونقل به‌کار می‌روند.
شرکت بلژیکی سولوی، که بزرگ‌ترین کارخانهٔ پردازش عناصر کمیاب خارج از چین را در اختیار دارد، اعلام کرد که قراردادی برای ارسال عناصر کمیاب فرآوری‌شده در کارخانهٔ اصلی اروپایی‌اش در لا روشل، فرانسه، به شرکت آمریکایی نوون مگنتیک، تولیدکنندهٔ آهنرباهای قدرتمند مورد استفاده در خودروها و انرژی سبز، امضا کرده است.
در یک معاملهٔ جداگانه، سولوی شراکت خود را با Less Common Metals بریتانیا اعلام کرد تا تأمین پایدارتر عناصر کمیاب در ایالات متحده را تضمین کند.
استخراج عناصر کمیاب در اروپا به‌ندرت انجام می‌شود؛ بنابراین سولوی مواد اولیه‌اش را از کشورهایی مانند استرالیا تأمین می‌کند. همچنین این شرکت باتری‌ها و آهنرباها را بازیافت می‌کند تا باقیمانده‌های عناصر کمیاب را استخراج کند.
این قراردادها نمادی از پیشروی ایالات متحده در تلاش برای بازسازی زنجیره‌های تأمین عناصر کمیاب هستند، در حالی که چین، بزرگ‌ترین تامین‌کنندهٔ جهان، به‌دلیل تعرفه‌های رئیس‌جمهور ترامپ و سایر تنش‌های تجاری جهانی، دسترسی به این مواد را محدود می‌کند.
اروپا نیز باید همین کار را انجام دهد، اما همان‌طور که فیلیپ کِهرن، مدیرعامل سولوی، در یک نشست خبری روز چهارشنبه بیان کرد، به‌سرعتی که ایالات متحده حرکت می‌کند، در ایجاد شرایط لازم برای افزایش سرمایه‌گذاری‌ها پیشرفت نکرده است.
«به‌نظر می‌رسد این موضوع در ایالات متحده کمی سریع‌تر پیش می‌رود»، او گفت.
هر دو، اروپا و ایالات متحده، زمانی صنایع عظیمی در زمینهٔ عناصر کمیاب داشتند؛ اما چند دهه پیش، بخش عمده‌ای از تولید سنگین‌پسماند را به چین واگذار کردند؛ چین سپس تقریباً کل این صنعت را به‌دست گرفت و این دو، اروپا و ایالات متحده، را به وابستگی به پکن رساند.
اروپا به‌ویژه به چین برای تأمین این مواد وابسته است؛ حدود ۹۸ درصد از واردات عناصر کمیاب این بلوک از چین می‌آید، در حالی که ایالات متحده ۸۰ درصد را از چین دریافت می‌کند.
اگرچه چین اوایل سال جاری از ممنوعیت نزدیک به تمام‌وار صادرات این مواد کمیاب کاسته است، این محدودیت‌ها هنوز باعث شده‌اند که تولیدکنندگان اروپایی و آمریکایی در تلاش برای جبران زمان از دست رفته و بازسازی زنجیره‌های تأمین ملی به‌سرعت عمل کنند.
اورپا به‌تازگی قانون مواد خام حیاتی را تصویب کرد؛ چارچوبی استراتژیک برای تأمین دسترسی به این مواد. این اتحادیه آرزوهای بزرگی دارد، اما به‌گفتهٔ آقای کِهرن، در برخی زمینه‌ها نسبت به ایالات متحده عقب مانده است.
سرمایه‌گذاری در تولید عناصر کمیاب برای شرکت‌ها هزینه‌بر و پرریسک مالی است. بنابراین ایالات متحده به‌صورت اساسی با پرداخت اختلاف بین شاخص قیمت‌های جهانی این عناصر که به‌دلیل تولید چین ارزان‌تر شده‌اند و قیمت بالاتر شرکت‌های غیرچینی، سودآوری حداقلی سرمایه‌گذاری‌ها را تضمین می‌کند.
سیاستگذاران اتحادیهٔ اروپا در تلاشند تا تعادل میان سرمایه‌گذاری و سود برای قاره برقرار کنند، آقای کِهرن گفت.
«برای داشتن یک کسب‌وکار واقعی، نیاز به مشتریانی دارید که سطح معینی از حجم و قیمت را برای شما تضمین کنند»، او گفت. «امروزه این شرایط در اروپا هنوز وجود ندارد».