آقای «بیگ شورت» صندوق سرمایه‌گذاری خطرپذیر خود را به‌دلیل ترس از حباب هوش مصنوعی می‌بندد
«گاهی تنها قدم برنده این است که بازی نکنید.»
توسط AJ Dellinger
بیگ شورت مردی که اعتمادش به وضعیت فعلی اقتصاد کم شده است. اوایل این هفته مشخص شد که مایکل بری، که به‌خوبی توسط کریستین بِل در روایت آدم مک‌کی از بحران مسکن ۲۰۰۸ به تصویر کشیده شده است، در حال بستن درهای صندوق سرمایه‌گذاری خطرپذیر خود به‌نام Scion Capital است، چون معتقد است بازار کاملاً از اصول اساسی جدا شده است.
در نامه‌ای به تاریخ ۲۷ اکتبر که به سرمایه‌گذاران خود دربارهٔ برنامهٔ خود برای انحلال صندوق اطلاع می‌داد، او نوشت: «ارزش‌گذاری من بر اوراق بها در حال حاضر و برای مدتی نیز هم‌ساز با بازار نیست.» این اقدام کمی پس از این رخ داد که بری به‌صورت عمومی اعلام کرد که موقعیت‌های فروش کوتاه در برابر شرکت فناوری دفاعی همسو با دولت ترامپ و تسهیل‌کنندهٔ دولت نظارتی Palantir و غول تراشه Nvidia دارد. در X، بری افشا کرد که هدف او برای Palantir در سال ۲۰۲۷، ۵۰ دلار است، هرچند در زمان انتشار این مقاله این شرکت با قیمتی بیش از ۱۷۰ دلار در هر سهم معامله می‌شد.
بری ماه گذشته از خواب زمستانی خود بیدار شد تا دربارهٔ آنچه که او به‌عنوان حباب در بخش هوش مصنوعی می‌داند، صدا بلند کند؛ او در این زمینه تنها نیست که زنگ خطر را به صدا درآورد. اما بری زاویه‌ای نوآورانه دارد: او معتقد است شرکت‌ها با دستکاری جداول استهلاک چیپست‌های خود، حساب‌کتاب‌ها را تقلب می‌کنند و این را «یکی از متداول‌ترین تقلب‌های عصر مدرن» می‌نامند. محاسبهٔ بری به این صورت است که شرکت‌های مقیاس‌پذیر بزرگی مانند اوراکل، متا، گوگل و دیگران ادعا می‌کنند عمر مفید فناوری‌شان پنج تا شش سال است، در حالی که به‌نظر او این دوره واقعاً دو تا سه سال است.
به‌نظر می‌رسد این موضوع او را بهٔ این نتیجه‌گیری رسانده است که در نهایت منجر به بسته شدن Scion Capital شد: «گاهی ما حباب‌ها را می‌بینیم. گاهی کاری برای مقابله با آن وجود دارد. گاهی تنها حرکت برنده این است که بازی نکنید.»
جداول استهلاک به‌نظر می‌رسد جزئیات ریز و ظریف باشند، اما اگر نظر بری درست باشد، تاثیر قابل‌توجهی دارند. او نموداری به اشتراک گذاشت که نشان می‌دهد سود این شرکت‌ها بین سال‌های ۲۰۲۶ تا ۲۰۲۸ به میزان ۱۷۶ میلیارد دلار بیش از حد گزارش می‌شود، به‌طوری‌که شرکت‌هایی مانند اوراکل و متا سود واقعی خود را بیش از ۲۰٪ بیش‌بینی می‌کنند. او تنها نیست که این نکته را مطرح می‌کند. فروشندهٔ کوتاه دیگر، جیم چانوس، به ارائه‌دهندهٔ GPU مبتنی بر ابر CoreWeave به‌عنوان نمونه‌ای بارز از ترفند استهلاک اشاره کرد و ادعا کرد که این شرکت با زمان‌بندی دقیق استهلاک به سختی به سود می‌رسد.
هرگاه یک فروشندهٔ کوتاه چنین اطلاعاتی را به اشتراک بگذارد، به‌سرعت با تردید نسبت به انگیزه‌هایش مواجه می‌شود. به‌عنوان مثال، الکس کارپ، مدیرعامل Palantir، به موضع بری در برابر شرکت خود انتقاد کرد و گفت: «تا جایی که می‌دانم دو شرکتی که او به‌اختصار فروش می‌کند، همان شرکت‌هایی هستند که تمام پول را به‌دست می‌آورند، که بسیار عجیب است.» و افزود: «ایدهٔ این‌که چیپ‌ها و هویت‌شناسی (ontology) چیزی هستند که می‌خواهید به‌اختصار فروش کنید، کاملاً دیوانه‌وار است.»
اما این افراد تنها کسانی نیستند که شروع به طرح سؤالات در مورد این می‌کنند که چگونه دقیقاً این شرکت‌های هوش مصنوعی، که به‌نظر می‌رسد بی‌وقفه سرمایه‌گذاران جذب می‌کنند و ارزش‌گذاری‌های عظیمی به‌دست می‌آورند، در نهایت سودآور خواهند شد. منبع خبری Source News گزارش داد که سرمایه‌گذاران در یک تماس خصوصی از مدیر مالی OpenAI، سارا فریار، دربارهٔ دلایل کاهش سرعت رشد شرکت سؤال کردند؛ او این موضوع را تا حدی به کاهش زمان استفاده کاربران از ChatGPT پس از اعمال محدودیت‌های محتوایی شدید نسبت داد.
واضح نیست آیا عبارتی چون «ما در حال ساخت ربات محتواهای جنسی برای حداکثر کردن مشارکت کاربران هستیم» می‌تواند به آرامش بازارها منجر شود یا خیر.