ایستگاه هستهای در خط مقدم نبرد انتخاباتی
آیندهٔ انرژی هستهای در اسکاتلند در حال تبدیل شدن به یک میدان نبرد در انتخابات سال آینده هولیرود است – و تورنس، در کنار رود فورث، در خط مقدم قرار دارد.
دولت کارگر در وستمینستر قصد خود را برای بهدست آوردن «عصر طلایی» جدیدی در زمینه هستهای اعلام کرده است.
اما دولت اسپیان در هولیرود مخالف ایستگاههای جدید هستهای است و میتواند با بهرهگیری از قوانین برنامهریزی مانع ساخت آنها شود – اگرچه سیاست انرژی بر عهدهٔ پارلمان بریتانیا است.
تورنس در ایست لوتین آخرین ایستگاه هستهای باقیمانده در اسکاتلند است.
ساختمان عظیم این ایستگاه شیشههای پیشروی رانندگانی که به سمت ادینبورگ در جادهٔ A1 میروند، پر میکند و فانوس دریایی بارنزنِس استیونسون در خلیج بعدی را بهمراتب کوچکتر نشان میدهد.
این ایستگاه توسط EDF Energy اداره میشود و بهصورت مستقیم حدود ۵۵۰ کارگر را مشغول میکند؛ همچنین حدود ۱۸۰ پیمانکار نیز در محل مستقر هستند.
در دورههای نگهداری، این تعداد میتواند به بیش از ۱۰۰۰ نفر برسد – که بهصورت مستقیم باعث رونق فروشگاهها، رستورانها و هتلهای نزدیک میشود.
این ایستگاه اشتغال قابلتوجهی برای شهر دنبار، شش مایلی بهغرب از آن فراهم میکند – زادگاه طبیعتدوست جان مویر که بهایجاد جنبش حفاظت مدرن نسبت داده میشود.
اما این نیروگاه مقرر است تا سال ۲۰۳۰ تعطیل شود و نگرانیهایی دربارهٔ تأثیر آن بر اقتصاد محلی وجود دارد.
آندریا مکفرسون، ۳۰ ساله، در دنبار بزرگ شده و بهعنوان هماهنگکنندهٔ انطباق زیستمحیطی در تورنس مشغول به کار است.
او میگوید این سایت بهطور مثبت به جامعهٔ محلی کمک میکند.
بهگفتهٔ او: «با قطعهای قانونی، حدود ۸۰۰ پیمانکار برای حدود هشت هفته یا بیشتر به سایت میآیند و بهطرز واضح از طریق اقامت، وعدههای غذایی، تفریحات و باشگاههای ورزشی به اقتصاد محلی کمک میکنند.»
او همچنین بر این باور است که انرژی هستهای «آیندهٔ بسیار روشن» دارد.
موراغ میلر، ۳۲ ساله، یک سال پیش پس از دورهٔ کارآموزی در پالایشگاه نفت گرینگموث، به نیروی کار تورنس پیوست.
او میگوید این که پس از تعطیلی سایت کارفرمایی کمکربن جایگزین وجود نخواهد داشت، بهویژه برای کارگران جابجا شده در بخش نفت و گاز از جمله خود او، «ناراحتکننده» است.
اما همهٔ افراد جامعه قانع نشدهاند که دنبار به هستهای جدید نیاز دارد.
سفالگر محلی فیلیپ روول بر این باور نیست که «هستهای پرهزینه» بخشی از راهحل انرژی باشد و معتقد است که بازنشانی ایستگاه میتواند «بهمدت سالهای آینده» شغلها فراهم کند.
او افزود: «زبالهٔ هستهای باید در برخی موارد بهمدت صدها سال مراقبت شود؛ که این موضوع شگفتانگیز است و تا بهحال کسی راهحلی برای آن نیافته است.»
«پس فکر میکنم این کار، یعنی ایجاد زبالهٔ بیشتر، کار دیوانهوار و عجیب است.»
اوایل امسال، دولت بریتانیا برنامههای خود برای تأمین مالی نیروگاههای هستهای جدید در انگلستان و ولز، از جمله راکتورهای مدولار کوچک (SMR) را اعلام کرد.
ماه گذشته تأیید کرد که اولین این نیروگاه در انگلسی، شمال ولز، ساخته خواهد شد.
شرکت Great British Energy Nuclear مأمور شد مکانهای بالقوه دیگر را شناسایی کند و تا پاییز ۲۰۲۶ به وزرا گزارش دهد.
اگرچه حوزهٔ انرژی به وستمینستر اختصاص یافته است، وزرای اسکاتلند میتوانند با استفاده از قوانین برنامهریزی مانع ساخت ایستگاههای هستهای جدید شوند.
این همان تکتیک بود که زمانی که دولت اسکاتلند در سال ۲۰۱۷ استخراج گاز شیل (فرکینگ) را مسدود کرد، به کار گرفته شد.
دولت اعلام کرده است که تمرکز خود را بر انرژی تجدیدپذیر حفظ میکند و به جای «هستهای پرهزینه» جدید، بر این زمینه تمرکز میکند.
سیاست آن در پیشنویس استراتژی انرژی که تقریباً سه سال پیش منتشر شد، تقویت شد.
این سند میگوید که تلاشهای آینده اسکاتلند باید بر انرژیهای تجدیدپذیر مانند مزارع بادی برک بانک متمرکز شوند که قادر به تأمین برق برای تا شش میلیون خانه خواهد بود.
این توسعهٔ عظیم حدود ۲۴ مایل از سواحل ایست لوتین فاصله خواهد داشت و انرژی آن به سواحل دنبار و بلیت در نورثامبرلند میرسد.
مینستر انرژی بریتانیا، مایکل شینکس، میگوید موضع «ایدئولوژیک» دولت اسکاتلند «کاملاً اشتباه» است.
او افزود: «سایتهایی مانند تورنس میتوانند محل نصب راکتورهای مدولار کوچک آینده باشند؛ این میتواند هزاران شغل و دورهٔ کارآموزی بههمراه داشته باشد. اما اسپیان این را مسدود میکند.»
دفتر سرپرست انرژی اسکاتلند، جیلین مارتین، تاکید کرد که اسکاتلند سیاست عدم ساخت راکتورهای هستهای جدید دارد.
او گفت: «در عوض، ما تمرکز خود را بر حمایت از توسعهٔ پتانسیل عظیم انرژی تجدیدپذیر اسکاتلند گذاشتهایم – که شغلهای بیشتری ایجاد میکند، سریعتر قابلتحویل است، ایمنتر و از لحاظ هزینه مؤثرتر از ساخت راکتورهای هستهای جدید است.»
در ایست لوتین، سرپرست شورا، نورمن هامپشتایر، از وزرای بریتانیا درخواست کرده تا «شناسنامهای» از مکان ایستگاه نیروگاه تورنس تهیه کند؛ بهامید اینکه هنوز بتواند بهعنوان گزینهٔ جایگزین در نظر گرفته شود.
این فرآیند به معنای سفارش یک ارزیابی کامل و مستقل از سایت است که عوامل زمینشناسی، محیطزیست، زیرساخت و جامعه را در نظر میگیرد.
'تعطیلی تورنس یک ضربهٔ عظیم خواهد بود'
عضو شورای کارگری میگوید که تعطیلی تورنس بدون جایگزین، برای جامعهٔ دنبار و سرتاسر اسکاتلند فاجعهبار خواهد بود.
او گفت: «شغلهای زیادی وجود دارد… و تمام اینها به اقتصاد محلی میریزند. بنابراین، اگر تورنس وجود نداشته باشد، ضربهٔ عظیمی خواهد بود و شغلهای دیگری برای جایگزینی این مشاغل در این منطقه وجود ندارند.»
او گفت: «اگرچه ما از بسیاری از انرژیهای تجدیدپذیر در ایست لوتین، چه زمینی و چه فراساحلی، حمایت میکنیم؛ میدانیم باد همیشه نمیوزد و هنگامی که این توان کاهش مییابد، بهچیزی برای پشتیبانی از این توربینها نیاز داریم. هستهای تنها انرژی پایهای است که در دسترس داریم.»
او میگوید که ممنوعیت دولت اسکاتلند میتواند پس از انتخابات مجلس اسپیان سال آینده و در صورت تغییر قدرت، لغو شود.
او افزود: «اگر هنوز حکومتی در اسکاتلند وجود داشته باشد که مخالف هستهای جدید باشد، ما قصد داریم که آن را به چالش بکشیم؛ زیرا انرژی مسألهٔ تفویضشده نیست.»
'محدودهای از فرصتها' در انرژیهای تجدیدپذیر
عضو شورای اسپیان، لین جاریدین، نمایندهٔ دنبار، میگوید دلایل اصلی مخالفت با هستهای جدید زمان تحویل و هزینهها هستند، همانگونه که پروژهٔ هینکلی پوینت C نشان میدهد.
این پروژه که اولین ایستگاه هستهای جدید از ۳۰ سال اخیر خواهد بود، پنج سال پس از زمان برنامهریزی تحویل داده میشود و هزینهاش هزاران میلیارد بیشتر از برآورد اولیه است.
خانم جاریدین گفت که ایست لوتین بهعنوان یک مرکز تولید انرژی برای اسکاتلند و بریتانیا ادامه خواهد داد.
کارها هماکنون برای نصب یک کابل برق زیرآبی عظیم از تورنس به شمالشرقی انگلستان در حال انجام است.
او گفت: «اگر بهدلیل تداوم دنبال راهحلی هستیم، راهی سریعتر برای اطمینان از تحویل انرژی وجود دارد، و آن از طریق انرژیهای تجدیدپذیر در اسکاتلند است.»
او ادامه داد: «اگر نگاهی به تحولات زیرساختهای تجدیدپذیر در پشت جادهٔ A1 بیندازید، مجموعهای از فرصتها در آنجا میبینید.»
او افزود: «من فکر نمیکنم که هم انرژیهای تجدیدپذیر و هم ایستگاه هستهای جدید بهصورت همزمان لازم باشد.»
رهبر محافظان اسکاتلند، راسل فایندلی، در آوریل گفت که ممنوعیت دولت اسکاتلند بر هستهای جدید «سرد و نادرست» است و وعده داد که آن را با رضایت جوامع محلی لغو کند.
حزب سبزهای اسکاتلند میگویند هستهای «جایگاهی در اسکاتلند ندارد»، در حالی که لیبرالدموکراتهای اسکاتلند معتقدند توسعهدهندگان باید بدون شک، اثبات کنند که فناوریهای جدید «موثر، ایمن، پاک و با ارزش» هستند.
حزب اصلاحطلبی بریتانیا در اسکاتلند هنوز بیانیهای رسمی دربارهٔ موضع خود نسبت به تورنس صادر نکرده است؛ اما معاون رهبر بریتانیا، رئچارد تیس، یک سال پیش در پارلمان از «حماقت تکیه بر انرژی بادی» و نیاز به «سرعت بیشتر به سوی هستهای» از جمله راکتورهای مدولار کوچک، سخن گفت.
تمامی این موارد، همراه با کاهش مستمر تولید نفت و گاز در دریای شمال، ما را برای جدال پیشانتخاباتی بر سر آینده ترکیب انرژی اسکاتلند آماده میکند.
شغلها و جوامع در مرکز این مباحث خواهند بود، همانطور که هزینهٔ تولید این انرژی نیز نقش مهمی ایفا میکند.
بریتانیا از بالاترین قیمتهای انرژی در جهان برخوردار است که فشار عظیمی بر مصرفکنندگان خانگی و تجاری وارد میکند.
این مسأله بهصورت قابلتوجهی به بحران هزینهٔ زندگی کمک میکند و رأیدهندگان بدون شک به دنبال تضمینهایی هستند که نحوهٔ تولید برق در اسکاتلند، پول را به جیب آنها برگرداند.