OECD رتبه ریسک ایران را ارتقا داد

سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه (OECD) رتبه ایران را در طبقه‌بندی ریسک کشوری شرکت‌کنندگان به ترتیبات اعتبارات صادراتی با حمایت رسمی (CRE) ارتقا داده است.

بر اساس آخرین جدول طبقه بندی ریسک این نهاد بین المللی که روز جمعه به روز شد، رتبه ایران یک پله بهبود یافته و از رتبه ۷ به ۶ رسیده است.

همانطور که OECD بیان می کند، طبقه بندی ریسک کشور برای منعکس کردن ریسک کشور است که از ریسک انتقال و تبدیل تشکیل شده است (یعنی ریسکی که دولت کنترل های سرمایه یا مبادله ای را اعمال می کند که مانع از تبدیل واحد پول محلی به ارز خارجی و/یا می شود. انتقال وجه به طلبکاران واقع در خارج از کشور) و موارد فورس ماژور (مانند جنگ، سلب مالکیت، انقلاب، اغتشاشات مدنی، سیل، زلزله).

ایران از زمان لغو تحریم‌ها در اوایل سال جاری انتظار بهبود را داشته است. این کشور در رتبه‌بندی CRE در سال ۲۰۱۲، زمانی که تحریم‌ها علیه برنامه هسته‌ای‌اش تشدید شد، به حد نادری رسید.

به گفته آرش شهراینی، قائم مقام مدیرعامل صندوق ضمانت صادرات، تهران اما به دلیل اینکه توانایی خود را در اجرای تعهدات خود حتی در سال‌های تحریم ثابت کرده است، به دنبال رتبه ۴ است که قبل از سال ۲۰۰۷ داشت.

در انتظار جلسه بعدی

شهراینی به فایننشال تریبون گفت: «انتظار داشتیم در آخرین نشست OECD به ۴ ارتقا پیدا کنیم.

اما، در صورت درخواست اعضا برای بازنگری، احتمالاً طبقه بندی ریسک ایران در نشست بعدی این سازمان در ماه اکتبر بیشتر ارتقاء خواهد یافت.

طبق OECD، طبقه‌بندی ریسک کشوری شرکت‌کنندگان در ترتیبات اعتبارات صادراتی با حمایت رسمی یکی از اساسی‌ترین اجزای سازنده قوانین ترتیبات در مورد حداقل نرخ‌های حق بیمه برای ریسک اعتباری است.

آنها با هدف تعیین حداقل نرخ های حق بیمه برای تراکنش های پشتیبانی شده بر اساس ترتیبات تولید می شوند و به صورت عمومی منتشر می شوند تا هر کشوری که عضو OECD یا شرکت کننده در ترتیبات نیست، بتواند قوانین این ترتیب را رعایت کند.

شهراینی گفت: «ارتقا در طبقه بندی ریسک، راه را برای ورود منابع مالی خارجی به کشور هموار می کند.

او به گفتگوهای در حال انجام بین EGFI و آژانس های بزرگ رتبه بندی اعتباری اشاره کرد و گفت: “این می تواند به ما کمک کند تا بازارهای مالی جهانی را برای انتشار اوراق قرضه با بازدهی پایین تر انتخاب کنیم.”

طبقه‌بندی‌های ریسک کشور، طبقه‌بندی ریسک دولتی نیستند و بنابراین، نباید با طبقه‌بندی ریسک دولتی آژانس‌های رتبه‌بندی اعتباری خصوصی (CRA) مقایسه شوند. از نظر مفهومی، آنها بیشتر شبیه “سقف های کشور” هستند که توسط برخی از CRA های اصلی تولید می شوند.