بازآغاز اقتصاد: حق استراحت زمین
از ۲۸ تا ۳۰ نوامبر، کاستل گاندولفو میزبان «بازآغاز اقتصاد» خواهد شد، جلسه‌ای جهانی که توسط «اقتصاد فرانچسکو» ترویج می‌شود. این رویداد بین‌المللی با هدف بازنگری در اقتصاد به‌نحو سال جوبیلی برگزار می‌شود و بر عدالت اجتماعی، مراقبت از زمین و رهایی از بدهی تمرکز دارد.
زمانی برای کار و زمانی برای استراحت وجود دارد. در کتاب مقدس، از پیدایش ۱ آغاز می‌شود؛ استراحت اغلب به‌عنوان نقطهٔ اوج سفری به سوی نجات و تحقق زندگی توصیف می‌شود — مکانی که می‌توانیم در آن تجدید قوا کنیم و آرامش بیابیم. اگر استراحت مکانی است، شاید بپرسیم این مکان را بر روی زمین کجا می‌توان یافت. آیا اجازه می‌دهیم زمین خود را و ما را بازتولید کند؟
«سال پنجاهم برای شما سال جوبیلی خواهد بود؛ در آن نه بذر می‌کارید، نه از خود برداشت می‌کنید و نه از تاک‌های ناچیده انگور می‌چینید» (لَویان ۲۵:۱۱).
آنچه به‌نظر می‌آید که درخواست فداکاری باشد — از دست دادن محصول زمین خود و رها کردن آن به‌صورت بکر و متروکه — در واقع چیزی نیست که به‌نظر می‌رسد. خداوند نگرش ما نسبت به خلقت را تغییر می‌دهد و نشان می‌دهد که ما بخشی از آن هستیم و بنابراین مسئولیتی نسبت به زمین و تمام موجودات آن داریم.
سال جوبیلی فرصتی برای بازنگری در رویکرد ما به «مدیریت خانهٔ خود»، منابعمان و اقتصادمان فراهم می‌آورد. اگرچه این مسأله با قوانین اقتصادی و شیوه‌های زندگی جوامع ما در تضاد است، اما به‌عنوان گامی به سوی این‌آگاهی که باید ابتدا زمین را به‌عنوان مکانی برای تولید، امید و معنای بوم‌شناختی شناخت، آشکار می‌شود.
زمین نه منبعی برای بهره‌برداری بی‌قید و شرط است و نه شیئی که در اختیار ماست، بلکه موجودی زنده است که هم‌زمان ما را تغذیه و تحول می‌بخشد.
این آگاهی چگونه می‌تواند رویکرد ما به اقتصاد را تغییر دهد؟
می‌توانیم سعی کنیم مفهوم استراحت را در حوزه‌های اقتصادی و بوم‌شناختی به‌کار ببریم و بگذاریم این مفهوم راهنمای اقدامات فردی و تلاش‌های جمعی ما باشد.
بازآفرینی خاک، آب و هوا
همان‌طور که استراحت را به‌عنوان سازواری می‌بینیم که بازسازی سلول‌های بدنمان را تقویت می‌کند، باید به زمین نیز این امکان را بدهیم تا به‌طور مشابه عمل کند. این امر نه تنها شامل ارتقای روش‌های سنتی همچون برگرداندن زمین به حالت بایران، تناوب زراعی و استراحت چراگاه‌ها می‌شود، بلکه مستلزم بازنگری در شیوهٔ کشت و تولید از دیدگاه بازتولید است. به‌جای پنهان شدن پشت گواهی‌نامه‌ها و شعارها، باید در تنوع‌بخشی به محصولات کشاورزی، کاهش چشمگیر استفاده از آلاینده‌ها و بررسی دوره‌های تولیدی که منابع طبیعی را تجدید می‌کنند نه کاهش می‌دهند، فعالیت کنیم. با شروع از شیوه‌های کشاورزی بازآفرین برای نفوذپذیر کردن خاک‌های شهری یا ترویج شبکه‌های حمل‌ونقل پایدار، باید یاد بگیریم که کارها را به‌طرز متفاوت انجام دهیم یا اصلاً از آن‌ها بپرهیزیم تا زمین بتواند بازسازی شود.
کاهش سرعت تولید و مصرف
تصور کنید منظره‌ای طبیعی پوشیده از زباله باشد. این تصویر از انباشت، زباله و آلودگی نشان‌دهندهٔ شکست انسان در بزرگ‌ترین هدیه‌اش است: توانایی خلاقیت. این تصویر کلید تغییری ضروری است. استراحت به معنای کاهش سرعت تولید و کاهش مصرف اشیایی است که منابع گرانبها را استخراج می‌کنند و به زباله تبدیل می‌سازند، که زمین را آلوده و برای تمام موجودات غیرقابل سکونت می‌سازد و برقدسیت و پاکی آن بی‌احترامی می‌کند. پس بگذارید تصور کنیم که کاهش‌دهنده‌های تجاری و فضاهای اشتراک کالا به‌عنوان هنجار جدید در جوامع ما شناخته شوند.
تجدید انرژی
زمین به ما فراوانی عظیمی می‌بخشد، اما ما اغلب در درک و پرورش این ثروت کوتاهی می‌کنیم. در عین حال می‌توانیم نیاز خود به انرژی را به‌روش دیگری سنجش کنیم، با در نظر گرفتن نحوهٔ بهره‌برداری ما از منابع غیرقابل تجدید نظیر سوخت‌های فسیلی یا آب. با تکیه بر میانه‌روی، می‌توانیم مصرف غیرضروری را با دقت به استفاده از فناوری‌های پرمنابع کاهش دهیم. همچنین می‌توانیم روش‌های جدیدی برای تجدید انرژی زمین ابداع کنیم؛ به‌عنوان مثال انرژی موجود را ذخیره کنیم و از هدر رفتن آن جلوگیری کنیم. به مقدار آب هدر رفته به‌دلیل زیرساخت‌های ناکارآمد انسانی که برای استفادهٔ بی‌رویه، پیوسته و فردگرایانه طراحی شده‌اند، فکر کنید.
تأمل بر جوامع ما و شفا دادن به زخم‌ها
سال جوبیلی استراحت برای زمین، به‌همچنین، فرصتی برای بشریت است تا از کارهای افراطی و تولید بیش از حد، و از وسواس به عملکرد و مالکیت رها شود. این دعوت است تا زمانی صرف تأمل در چگونگی حضورمان در جهان کنیم و راه‌حل‌های مشترک و انسانی پیدا کنیم. کتاب‌های مقدس ما را به استفادهٔ جمعی از اموال عمومی تشویق می‌کنند که می‌تواند به شفا زخم‌های اجتماعی مرتبط با نابرابری در دسترسی به زمین و غذا منجر شود.
«شبت زمین برای شما غذایی فراهم می‌کند؛ برای خودتان، برای برده‌های مرد و زن، برای خدمه‌گرانی که به‌کار گرفته‌اید و برای مسافری که با شما زندگی می‌کند» (لَویان ۲۵:۶). این زمین نه بیابان خشک و ناتوان است که در آرامش است، بلکه مکانی حاصلخیز برای تولد دوباره و تحول است.
از این‌که مقاله ما را خواندید سپاسگزاریم. می‌توانید با اشتراک‌گذاری در خبرنامهٔ روزانه ما به‌روز بمانید. فقط اینجا کلیک کنید