آزمون محدودیت درآمدی تأمین اجتماعی توضیح داده شد: آنچه برای کسانی که هنوز کار میکنند باید بدانید
افزایش اندک مزایا و سقفهای درآمدی انعطافپذیرتر، بسیاری از سالمندان آمریکایی را وادار میکند تا نقش کار در سالهای پس از بازنشستگی را بازنگری کنند
بسیاری از بازنشستگان بهسرعت متوجه میشوند که زندگی پس از کار تماموقت پیچیدهتر از انتظاراتشان است، بهویژه وقتی که موضوع مالی باشد.
برای افرادی که عمدتاً به تأمین اجتماعی وابستهاند، حتی یک فیش حقوق کوچک از کار پارهوقت میتواند فشار هزینههای روزمره را کاهش دهد. متوسط بازنشستگان حدود ۲٬۰۰۰ دلار در ماه از تأمین اجتماعی دریافت میکنند.
افزایش هزینهٔ زندگی به میزان ۲٫۸٪ که برای سال ۲۰۲۶ برنامهریزی شده است، مبلغ فوق را حدود ۵۶ دلار افزایش میدهد؛ این کمک میکند، اما برای تغییر تصویر کلی مالی اکثر خانوادهها کافی نیست. این واقعیت توضیح میدهد چرا افراد بیشتری در سالهای پس از بازنشستگی، حداقل بهصورت محدود، مایل به ادامهٔ کار در نیروی کار هستند.
همچنین کار جنبهای فراتر از درآمد دارد. بسیاری از بزرگسالان سالخورده میگویند که داشتن دلیلی برای بیرون رفتن از منزل یا ارتباط با افرادی که در غیر این صورت ملاقات نکردهاند، برایشان لذتبخش است.
برخی دیگر صرفاً از داشتن یک برنامهٔ زمانی دوباره پس از ترک دههها کار ساختارمند لذت میبرند. ترکیب مزایای عملی و شخصی، ایدهٔ داشتن شغلی کوچک در دوران بازنشستگی را جذاب میکند.
با این حال، هر کسی که بهکار فکر میکند باید دربارهٔ تعامل آن با تأمین اجتماعی تفکر کند. افراد میتوانند از سن ۶۲ سالگی دریافت مزایا را آغاز کنند، گرچه سن بازنشستگی کامل برای کسانی که از سال ۱۹۶۰ بهبعد به دنیا آمدهاند، ۶۷ سال است.
کسانی که مزایای خود را بهصورت زودهنگام دریافت میکنند، تحت آزمون سالانهٔ درآمدها قرار میگیرند. اگر درآمدشان بیش از مبلغ مجاز باشد، ادارهٔ تأمین اجتماعی میتواند بخشی از مزایایشان را نگهدارد. این قانون اغلب باعث سردرگمی میشود و در برخی موارد، نگرانی افرادی که از دست دادن پول بهدلیل کار را تجربه میکنند، برانگیخته میسازد.
چیزی که بازنشستگان باید هنگام اجرای قوانین ۲۰۲۶ انتظار داشته باشند
نقطهای که اغلب بهدرستی درک نمیشود، تفاوت بین نگهداری مزایا و از دست دادن آنهاست. زمانی که درآمد بیش از حد مجاز باشد و بخشی از پرداخت ماهانه بازداشته شود، آن پول از بین نرفته است.
بهمحض اینکه بازنشسته به سن بازنشستگی کامل برسد، سازمان مزایا را بازمحاسبه میکند و پرداختهای آینده را برای جبران ماههایی که چکها کاهش یافته بودند، افزایش میدهد. درخواست زودهنگام همچنان منجر به کاهش دائمی مزایای ماهانه میشود، اما نگهداری پرداختها، هیچیک از آنچه فرد بهدست آورده را محو نمیکند.
در سال ۲۰۲۶ وضعیت بهسوی شرایط مساعدتر حرکت میکند. سقف درآمد افزایش مییابد و این تغییر به بازنشستگان آزادی بیشتری میدهد تا بدون بهوجود آمدن نگهداری، کار کنند.
برای بسیاری از افراد، این تنظیمات پذیرش شغل فصلی، پروژه مشاورهای یا چند ساعت ثابت هفتگی را آسانتر میکند. بهجای نظارت دقیق بر هر دلار درآمد، کارگران فضای بیشتری برای کسب درآمد پیش از اعمال آزمون خواهند داشت.
چیز دیگری که غالباً تا زمان محاسبهٔ اعداد نادیده گرفته میشود، این است که تأمین اجتماعی مزایا را بر پایهٔ ۳۵ سال بالاترین درآمد ثبتشدهٔ فرد محاسبه میکند. اگر کسی پیش از اولین درخواست مزایا کمتر از ۳۵ سال درآمد داشته باشد، سالهای ناقص بهعنوان صفر در نظر گرفته میشوند.
حتی درآمدهای متوسط در دوران بازنشستگی میتوانند یک سال صفر را جبران کنند و پس از بازمحاسبهٔ مزایا در سن بازنشستگی کامل، مزایای بازنشسته را افزایش دهند. همین فرصت برای افرادی که پیش از این ۳۵ سال درآمد ثبتشده دارند نیز موجود است. اگر سال جدیدی از کار بیش از سال کمدرآمد قبلی باشد، فرمول به نفع آنها تنظیم میشود.