پروژهٔ تحقیقاتی ژنتیک پرندگان، دهها سال تأثیر داشته است
دستاوردهای مرتبط با بیماریهای پروژه شامل یک بخش از واکسن بیماری مارک است که هنوز هم مورد استفاده قرار میگیرد، اما کمبود خطوط پرندگان تخصصی میتواند دستاوردهای آینده را به خطر اندازد.
chayakorn76 | BigStock.com
یک ابتکار پژوهشی چند ایالتی طولانیمدت که بر مقاومت در برابر بیماریهای پرندگان متمرکز است و بهحداقل به سال ۱۹۶۸ بازمیگردد، دستاوردهای متعددی به دست آورده که همچنان به نفع تولید مرغهای گوشتی و تخمگذار امروز است.
پروژه NE0034 که بهصورت رسمی با عنوان «پایههای ژنتیکی مقاومت و ایمنی در برابر بیماریهای پرندگان» نامیده میشود، پژوهشگران از مؤسسات واگذاری زمین و ایستگاههای آزمایش کشاورزی در سراسر ایالات متحده را گرد هم میآورد تا بر روی چالشهای مقاومت در برابر بیماریها همکاری کنند.
«یکی از اهداف این پروژههای چند ایالتی این است که افراد با علاقههای مشابه را در کنار هم قرار دهد تا بتوانند برای هدف مشترک کار کنند»، گفت رابرت تیلور جونیور، استاد علوم حیوانات و تغذیه در دانشگاه ویرجینیای غربی که از سال ۱۹۸۴ جزئی از پروژه NE2334 بوده است.
پروژه بر پایه دورههای تأیید پنجساله کار میکند و تجدید آن بر اساس بهرهوری، پیشرفتهای پژوهشی و همکاریهای مشترک انجام میشود. این پروژه بلندمدت توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) از طریق مؤسسه ملی غذا و کشاورزی تأمین مالی میشود.
از میان مهمترین دستاوردهای این پروژه میتوان به پیشرفتهای چشمگیر در واکسنهای بیماری مارک اشاره کرد، همچنین کشفیاتی که نقش مجموعهٔ سازگاری اصلی (MHC) را در مقاومت در برابر بیماری مارک و تومورهای ویروس سارکوم رُوز، که مرتبط با ویروس لکوسوز پرندگان است، توضیح میدهند.
در طول ۲۵ سال، اعضای پروژه ۱,۰۷۶ مقاله علمی منتشر کردهاند که بهطور متوسط ۴۳ مقاله در هر سال است. حدود ۷۰٪ از این مقالات شامل کار مشارکتی بین حداقل دو مؤسسه مختلف مرتبط با پروژه بودهاند، به گفتهٔ تیلور.
«عالی است که بتوانیم دستاوردهای گذشته را برجسته کنیم، اما همچنین باید به آینده نگاهی بیندازیم»، او توضیح داد. «همیشه بیماریهای جدید یا مسائل بهداشتی دیگری بروز میکنند که میتوان از طریق کار این پروژه به آنها پرداخته شد.»
نیاز به حمایت از خطوط ژنتیکی تخصصی
بهنگاه آینده، تیلور بر ضرورت حمایت مستمر تأکید کرد، بهویژه برای حفظ خطوط تحقیقاتی ژنتیکی و توسعهٔ تسهیلاتی که قادر به مقابله با بیماریهای نوظهور نظیر آنفولانزای پرندگان با پتوژنیکیت بالا (HPAI) باشند.
خطوط ژنتیکی تخصصی در دانشگاههایی چون دانشگاه کالیفرنیا دیویس، دانشگاه ایواستیت، دانشگاه جورجیا، دانشگاه ویرجینیا تک، دانشگاه آرکانزاس و دانشگاه ویرجینیای غربی، و همچنین در آزمایشگاه USDA در آتنا (جورجیا)، برای بررسی نحوهٔ تأثیر ژنهای خاص بر مقاومت در برابر بیماریها و سایر ویژگیهای تولیدی ضروری هستند، تیلور گفت.
«برای بررسی چگونگی وقوع این مقاومت، اغلب به خطوط ژنتیکی تخصصی نیاز دارید»، او توضیح داد. این خطوط میتوانند شامل خطوط بسیار همجنسداری شده، خطوط بسیار انتخابشده یا خطوط کنژنیک باشند که تنها با یک ناحیهٔ ژنی کوچک متفاوت پرورش یافتهاند.
با این حال، این جمعیتهای پژوهشی ارزشمند بهدلیل کاهش حمایتهای مؤسسهای در حالت «خطر دائمی حذف» باقی میمانند.
«در طول ۴۰ سال حضور من در این پروژه، تعداد این خطوط پژوهشی بهدلیل کاهش حمایت در مؤسسات دانشگاهی مختلف کاهش یافته است»، تیلور گفت.
وقتی یک مؤسسه دیگر قادر به نگهداری این خطوط نباشد، معمولاً سایر مراکز نیز به دلیل محدودیتهای مشابه در تأمین مالی نمیتوانند آنها را جذب کنند.
«ما به حمایت مداوم از این خطوط پژوهشی نیاز داریم تا از ناپدید شدن آنها جلوگیری شود، زیرا این خطوط امکان کشفهای آینده را فراهم میکنند»، او توضیح داد.