این شهرستان اوهایو بادی و خورشید تجاری را ممنوع کرد؛ ساکنان گفتند: این‌قدر سریع نیست
به‌طرز شگفت‌انگیزی، ایالت اجازه می‌دهد مقامات محلی پروژه‌های تجدیدپذیر را مسدود کنند — اما پروژه‌های فسیلی را نمی‌توانند مسدود کنند.
Kathiann M. Kowalski
این داستان ابتدا توسط Canary Media منتشر شد و به عنوان بخشی از همکاری Climate Desk در اینجا بازنشر شده است.
محدودیت‌های اعمال‌شده بر مزارع خورشیدی و بادی در سراسر کشور به‌سرعت گسترش می‌یابد و صدها دولت محلی حتی به‌حدی می‌رسند که توسعه‌های بزرگ انرژی پاک را منع کنند.
اکنون ساکنان یک شهرستان اوهایو در برابر یکی از این ممنوعیت‌ها برای انرژی‌های تجدیدپذیر ایستادگی می‌کنند — حرکتی که می‌تواند الگویی برای دیگر مکان‌هایی باشد که در آن‌ها انرژی پاک با محدودیت‌های شدیدی مواجه است.
اوهایو به نقطهٔ حرارتی برای قوانین ضد انرژی پاک تبدیل شده است. تا پاییز جاری، بیش از سی‌و‌یک شهرستان در این ایالت نصب‌پذیرهای خورشیدی در مقیاس آب‌و‌قوه را در حداقل یکی از تاون‌شپ‌های خود ممنوع کرده‌اند.
در شهرستان ریچ‌لند، این ممنوعیت در تابستان سال جاری اعمال شد، زمانی که کمیسیونرهای شهرستان رأی دادند تا پروژه‌های خورشیدی و بادی با اهمیت اقتصادی در ۱۱ تاون‌شپ از ۱۸ تاون‌شپ این شهرستان ممنوع شوند. بلافاصله پس از آن، ساکنان گروهی به نام «شهروندان ریچ‌لند برای حقوق مالکیت و توسعه شغلی» تشکیل دادند تا سعی در رفع این محدودیت داشته باشند.
“به‌نظر من، این صرفاً برای کل شهرستان بد است — نه فقط برای یک یا دو تاون‌شپ.”
تا سپتامبر، آن‌ها اولین پیروزی مهم را به دست آوردند؛ کافی بود تا امضاهای لازم را جمع‌آوری کنند و مسأله را به جدول رأی ببندند. در ماه مه آینده، وقتی اوهایوی‌ها به صندوق‌های رای می‌روند تا در انتخابات مقدماتی شرکت کنند، ساکنان ریچ‌لند در یک رفراندوم که می‌تواند در نهایت این ممنوعیت را رفع کند، رأی می‌دهند. این نخستین باری است که ممنوعیت انرژی تجدیدپذیر یک شهرستان در اوهایو به عنوان یک مسألهٔ رأی‌گیری مطرح می‌شود.
از همان ابتدا، کریستینا اُمیلیان، یکی از رهبران گروه ریچ‌لند گفت: «این فقط یک طوفان بود». همانند اکثر دیگران، او تا چند روز پیش از ۱۷ جولای، زمانی که کمیسیونرها به آن رأی دادند، از وجود یک ممنوعیت آگاهی نداشت.
او گفت: «ما به‌عنوان نمایندگان احساس می‌کردیم که تا به حال صدای‌مان شنیده نشده است». او انرژی تجدیدپذیر را راهی برای جذب توسعه اقتصادی بیشتر به شهرستان می‌داند، در حالی که انتشار گازهای گلخانه‌ای گرم‌کنندهٔ کره‌زمین را کنترل می‌کند.
براین مک‌پیک، یکی دیگر از رهبران گروه و مدیر بخش محلی اتحادیه بین‌المللی کارگران برق، پروژه‌های خورشیدی را فرصت‌های شغلی بزرگ برای اعضای اتحادیه می‌داند. «این‌ها مقدار زیادی کار و ساعت کاری فراهم می‌کنند.»
بسیاری از امضا‌کنندگان گفتند: «نمی‌خواستیم کمیسیونرها این تصمیم را به‌جای ما بگیرند»، مورگان کارول، ساکن شهرستان که در جمع‌آوری امضاها کمک کرده بود، افزود. «و احترام زیادی به حق مالکیت خود کشاورزان وجود داشت تا خودشان تصمیم بگیرند آیا زمین خود را اجاره کنند یا نه.»
اگرچه هیئت تعیین مکان تولید برق اوهایو (Ohio Power Siting Board) اختیار کلی بر مکان‌های ساخت نیروگاه‌های برق را دارد، قانون ایالتی سال ۲۰۲۱ به نام لایحهٔ سنا ۵۲ به شهرستان‌ها اجازه می‌دهد مزارع خورشیدی و بادی را در تمام یا بخشی از قلمرو خود ممنوع کنند. در عین حال، قانون اوهایو از مسدود کردن پروژه‌های سوخت فسیلی یا هسته‌ای توسط دولت‌های محلی جلوگیری می‌کند.
گروه جامعه‌محور شهرستان ریچ‌لند از فرآیندی تحت SB ۵۲ برای به‌چالش کشیدن ممنوعیت انرژی تجدیدپذیر از طریق رفراندوم استفاده می‌کند. بر اساس این قانون، سازمان تنها ۳۰ روز پس از رأی کمیسیونرها زمان داشت تا امضاهای حمایتی برای این پیشنهاد رأی‌گیری جمع‌آوری کند.
در مجموع، بیش از ۴۳۰۰ نفر به این درخواست امضا کردند؛ هرچند پس از اینکه هیئت انتخابات شهرستان صدها امضا را نامعتبر اعلام کرد، تعداد نهایی به ۳۳۸۰ رسید — تنها ۶۰ امضا بیش از آستانهٔ مورد نیاز که معادل ۸٪ از تعداد آرا در آخرین انتخابات فرماندار است.
اگرچه ممنوعیت شهرستان ریچ‌لند برای بسیاری غافلگیر کننده بود، اما ماه‌ها پیش برنامه‌ریزی شده بود.
در اواخر ژانویه، کمیتهٔ برنامه‌ریزی شهرک‌سازی تاون‌شپ شارون از شهرستان خواست تا پروژه‌های بزرگ بادی و خورشیدی در آنجا منع شوند. پس از بحث در جلسهٔ ۶ فوریه، کمیسیونرهای شهرستان به تمام ۱۸ تاون‌شپ ریچ‌لند نامه‌ای نوشتند تا بپرسند آیا امانت‌داران آن‌ها نیز مایل به ممنوعیت هستند یا نه. پیش‌نویس یک قطعنامهٔ پرکردنی همراه با این نامه ارسال شد.
تقاضاهای امضا شده از ۱۱ تاون‌شپ بازگشتند. سپس کمیسیونرها این مسأله را دوباره در ۱۷ جولای بررسی کردند. حدود دو دوجین ساکن در جلسه حضور یافتند و اکثریت افرادی که دربارهٔ پیشنهاد سخن گفتند، مخالف آن بودند. کمیسیونرها به امانت‌داران تاون‌شپ ارجاع دادند.
«امانت‌داران تاون‌شپی که از این ممنوعیت حمایت می‌کردند، معتقدند که به‌دقت خواست‌های ساکنان خود، که جوامع کشاورزی هستند و طرفدار استفاده از زمین‌های کشاورزی برای پروژه‌های بزرگ بادی و خورشیدی نیستند، نمایندگی می‌کنند»، کمیسیونر تونی ورو به Canary Media گفت.
او اشاره کرد که این ممنوعیت شامل هفت تاون‌شپ باقی‌مانده و تمام مناطق شهری نمی‌شود. «فقط فکر می‌کردم این یک سازش نسبتاً خوب است»، گفت.
نگرانی‌ها درباره نصب پنل‌های خورشیدی یا توربین‌های بادی بر روی زمین‌های کشاورزی بالقوه، بازتابی از استدلال‌های استفاده از زمین است که مدت‌ها مانع توسعه‌های انرژی پاک در مناطق روستایی بوده‌اند — و امسال توسط دولت ترامپ به‌عنوان سیاست فدرالی ارتقا یافته‌اند. گروه‌های مرتبط با صنعت سوخت فسیلی این استدلال‌ها را در اوهایو و فراتر از آن پیش‌برده‌اند.
«این یک روایت نادرست است که آن‌ها به مزرعه‌های اصلی اهمیت می‌دهند»، بلیلا بوجین، مدیر برنامه‌های Ohio Citizen Action که به گروه ریچ‌لند برای جمع‌آوری امضاها برای رفراندوم کمک کرد، گفت. درآمد حاصل از اجاره بخشی از زمین برای انرژی تجدیدپذیر می‌تواند به کشاورزان کمک کند اموال خود را در میان خانواده‌ها نگه دارند، و بسیاری از اراضی در حال حاضر برای کشت محصولاتی که به‌عنوان سوخت استفاده می‌شوند، نه غذا، به کار می‌روند. «ما نمی‌توانیم ذرت اتانولی بخوریم»، او افزود.
بر اساس SB ۵۲ اوهایو، شهرستان‌ها — نه تاون‌شپ‌ها — اختیار اعمال ممنوعیت کلی بر مزارع بزرگ خورشیدی و بادی را دارند، به‌جز استثنای محدود برای پروژه‌هایی که در صف مدیر شبکه هستند.
در مورد شهرستان ریچ‌لند، کمیسیونرها تصمیم گرفتند به تاون‌شپ‌ها ارجاع دهند، هرچند نیازی به این کار نداشتند.
این انتخاب نشان می‌دهد که SB ۵۲ چگونه منجر به «چارچوبی نامنظم و غیررسمی شده است که باعث ایجاد سردرگمی درباره نقش‌های شهرستان‌ها، تاون‌شپ‌ها و هیئت تعیین مکان تولید برق اوهایو» می‌شود، گفت کریس تاونور، مشاور حقوقی کل سازمان Ohio Environmental Council. بر اساس قانون، «کمیسیونرهای شهرستان باید به‌دقت همهٔ عوامل موجود را در نظر بگیرند»، نه اینکه به تاون‌شپ‌ها ارجاع دهند.
“من فکر می‌کنم مهم است که فرزندانم داشته باشند… فرصت‌هایی که همراه با بادی و خورشید است.”
حتی بدون وجود محدودیت، SB ۵۲ به شهرستان‌ها اجازه می‌دهد تا پروژه‌های جدید خورشیدی یا بادی را به‌صورت مورد به مورد متوقف کنند پیش از این که توسط هیئت تعیین مکان تولید برق اوهایو بررسی شوند. و هنگامی که پروژه‌ها به نهاد تنظیم‌کنندهٔ ایالتی ارجاع می‌شوند، شهرستان‌ها و تاون‌شپ‌ها دو تصمیم‌گیرنده موقت نامزد می‌کنند که به‌همراه بقیه هیئت در مورد آن‌ها رای می‌دهند.
همان‌طور که قیمت برق در سراسر اوهایو به‌طور مداوم افزایش می‌یابد، تاونور امیدوار است مجلس عمومی ایالت SB ۵۲ را دوباره بررسی کند؛ قانونی که او و سایر حامیان می‌گویند به‌طرز ناعادلانه‌ای محدود کنندهٔ خورشید و باد است — دو منبع انرژی ارزان و سریع برای پیاده‌سازی. «قانون‌گذاران باید به لغو این قانون فکر کنند و سیستمی ایجاد کنند که واقعاً به مشکلات شبکه الکتریکی ما در حال حاضر پاسخ دهد»، او گفت.
کمیسیونر ورو، به‌نقش خود، گفت که احساسات دوگانه‌ای نسبت به رفراندوم دارد. «این آمریکا است، و اگر امضاهای کافی برای حضور در جدول رأی موجود باشد، قدرت بیشتری برای مردم است»، او گفت. با این حال، او به این نکته اعتراض دارد که SB ۵۲ به رأی‌دهندگان در سطح شهرستان اجازه می‌دهد امضا کنند، حتی اگر در یکی از تاون‌شپ‌های دارای ممنوعیت ساکن نباشند، و ابراز امیدواری کرد که قانون‌گذاران این قانون را اصلاح کنند تا چنین وضعیتی در دیگر مناطق رخ ندهد.
با این حال، طرفداران رفراندوم می‌گویند این ممنوعیت برای کل شهرستان اهمیت دارد. «این بر همه تأثیر می‌گذارد، چه در شهر، چه در تاون‌شپ یا روستا»، مک‌پیک گفت.
به‌نظر او، محدودیت‌ها نه تنها سرمایه‌گذاری شرکت‌های ساخت بادی و خورشید بلکه شرکت‌های خواهان دسترسی به انرژی تجدیدپذیر را نیز باز می‌دارد. «به‌نظر من، این صرفاً برای کل شهرستان بد است — نه فقط برای یک یا دو تاون‌شپ.»
پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر همچنین مقادیر قابل‌توجهی درآمد مالیاتی یا پرداخت‌های مشابه PILOT برای شهرستان‌ها فراهم می‌کنند، که به تأمین هزینه مدارس و سایر نیازهای محلی کمک می‌کند. «من فکر می‌کنم مهم است که فرزندانم انرژی الکتریکی پاک بیشتری داشته باشند و تمام فرصت‌هایی که همراه با بادی و خورشید است، داشته باشند»، کارول گفت.
حالا که رفراندوم در جدول رأی قرار گرفته است، گروه شهرستان ریچ‌لند برای جذب حمایت بیشتر و تشویق مردم به رأی‌گیری در بهار آینده کار خواهد کرد. «آموزش و اطلاع‌رسانی در جامعه به‌طور اساسی محور کار ما برای کمپین چند ماه آینده خواهد بود»، او میلیان گفت.
«پس اکنون این مسأله به رای‌گیری سراسری شهرستان می‌رود و جمعیت شهرستان تصمیم‌گیرند، نه فقط سه نفر»، مک‌پیک گفت.