تسخیر شده، استثمار شده، به دام افتاده: گله جدید سواران تحویل آسیایی رومانی

علی*، یک جوان ۲۷ ساله قوی که در اواخر ژوئیه به همراه برادرش از کلمبو مهاجرت کرد، تا ۱۵ ساعت در روز سوار می شود.

این خواهر و برادر در خانه به عنوان مکانیک کار کرده بودند، اما علی گفت: “حقوق هیچ بود.”

پدر آنها یک تبعه سریلانکایی را در رومانی می‌شناخت که آنها را در بخارست مشغول نظافت یافت، اما بلافاصله پس از ورود آنها، مجوز کار آنها لغو شد.

در حالی که با دور جدیدی از کاغذبازی دست و پنجه نرم می کنند، غذا را با دوچرخه تحویل می دهند.

تحویل غذا یک تجارت پررونق در رومانی است.

Tazz، یک شرکت رومانیایی، و شرکت‌های بین‌المللی مانند Glovo، Bolt Food، FoodPanda و Takeaway بر سر انگشتان گرسنه در شهرهای بزرگ کشور رقابت می‌کنند.

طبق گزارش Glovo، که دارای ۳۰۰۰ سوار در سراسر کشور است، یک سوارکار می‌تواند حدود ۲۳ لی در ساعت (۵ دلار) درآمد کسب کند.

در همین حال، تعداد سریلانکاهایی که برای کار به خارج از کشور سفر می‌کنند در حال افزایش است.

طبق گزارش وزارت کار و اشتغال خارجی سریلانکا، بیش از ۳۰۰,۰۰۰ نفر در سال ۲۰۲۲ مهاجرت کردند. بین ژانویه تا سپتامبر سال جاری، بیش از ۲۰۰,۰۰۰ نفر مهاجرت کردند.

سریلانکایی‌ها به دلایل مختلف این جزیره را ترک کرده‌اند – به دلیل ترس‌های امنیتی پس از بمب‌گذاری‌های یکشنبه عید پاک ۲۰۱۹، در بحبوحه همه‌گیری COVID-19 و در نتیجه بحران‌های سیاسی و اقتصادی.

افراد پشت سهمیه ۱۰۰۰۰۰

داگلاس، علی و چند نفر دیگر که الجزیره برای این داستان مصاحبه کرده اند، تنها برخی از افرادی هستند که سهمیه ای را که دولت رومانی در سال ۲۰۲۳ تعیین کرد، از ۱۰۰,۰۰۰ مجوز کار برای کارگران غیر اتحادیه اروپا را تشکیل می دهند که این تعداد به ۱۴۰,۰۰۰ خواهد رسید. در سال ۲۰۲۴، برای کاهش شکاف اشتغال.

طبق گزارش اکونومیست، کشور اروپای شرقی از کشوری با “مهاجران به یکی از مهاجران” در حال تغییر است.

بیشتر نیروی کار خارجی رومانی، به استثنای اروپایی ها، نپالی هستند. سریلانکا با ۱۵۸۰۷ نفر دومین نیروی مهاجر خارج از اتحادیه اروپا را تشکیل می دهد.

ماریا-لوئیزا آپوستولسکو، محقق سیاست عمومی، گفت: «تنها در یک سال گذشته است که ما شروع به دیدن مهاجرانی از آسیای جنوب شرقی در حال تحویل غذا در خیابان های بخارست کردیم. “در ابتدا می توانستید آنها را در آشپزخانه، در پس زمینه ببینید.”

او گفت که برخی با ویزای دانشجویی می‌آیند و غذا را پاره وقت تحویل می‌دهند، در حالی که برای برخی دیگر، این کار دوم است.

اما او هشدار داد که هیچ سازمان غیردولتی حامی “مهاجران اقتصادی” وجود ندارد، تا حدی به دلیل کمبود بودجه.

«برای رومانیایی‌ها [همچنین] سخت است که بفهمند افراد دیگری برای داشتن زندگی بهتر به اینجا می‌آیند. ما [معمولاً] کسانی هستیم که مهاجرت می کنیم.»

“شما باید شرایط مناسبی را برای خارجی ها تضمین کنید”

در اداره مهاجرت در بخارست، یکی از مقامات برای جمعیت فریاد می زند که در صف های مختلف تشکیل شده است.

“اگر قرار آنلاین ندارید، از اتاق خارج شوید!”

بسیاری از منتظران مردان جوان آسیایی هستند. برخی از خانواده ها نیز وجود دارد.

سخنگوی وزارت کار، همبستگی و همبستگی اجتماعی با اشاره به پست هایی مانند پیک، سازنده، منشی، کمک آشپزخانه و نگهبان گفت: «تعداد قابل توجهی از مشاغل خالی بین ژانویه تا اوت ۲۰۲۳ ثبت شده است. /p>
رادو استوچیتا، روزنامه نگار رومانیایی که وضعیت اسفناک کارگران نپالی را بررسی کرده است، گفت: “این سهمیه روی کاغذ بسیار خوب به نظر می رسد، اما اگر نمی توانید کارگران رومانیایی پیدا کنید، باید شرایط مناسبی را برای خارجی ها تضمین کنید.”

مانند سریلانکایی‌ها، بسیاری از نپال‌ها مبالغ گزافی به آژانس‌های استخدام می‌پردازند، وام می‌گیرند و در نهایت به انجام کارهایی می‌پردازند که شباهت چندانی به کارهایی که به آنها پیشنهاد می‌شود ندارد.

استوچیتا گفت: “در برخی موارد، آنها حتی برای شرکتی که در قرارداد ظاهر می شود کار نمی کنند.” «سوال این است که این پول را چه کسی دریافت می‌کند؟»

وقتی از الجزیره در مورد این هزینه‌های قابل توجه سؤال شد، سخنگوی وزارت کار گفت که دولت برای کارگران خارجی پرداختی فراتر از هزینه‌های معمول مجوز کار یا مالیات اعمال نمی‌کند

آنها گفتند: “هزاران یورویی که کارگران پرداخت می کنند نشان دهنده هزینه های خارجی مرتبط با شرکت ها و آژانس های استخدام است.”

< figcaption id="caption-attachment-2556714" class="wp-caption-text">هزاران دوچرخه سوار آسیایی به مشتریان رومانیایی ارائه می دهند که اقتصاد گیگ جدید پدیدار می شود [لولا گارسیا آجوفرین/الجزیره]

یک سریلانکایی اهل کالواتارا، که حدود ۳۵۰۰ یورو (۳۷۸۰ دلار) برای آمدن به کار در آشپزخانه ای در بخارست پرداخت کرد، گفت که احساس می کند فریب خورده است.

او گفت: “گاهی اوقات من احساس می کنم این فقط یک کلاهبرداری است که توسط کارفرما و آژانس کار انجام می شود.” “ما از شرایط کار قبل از آمدن به اینجا نمی دانیم، بنابراین در ذهن خود احساس می کنیم ارزش این همه هزینه را دارد و فکر می کنیم که می توانیم بدهی را ظرف یک سال پرداخت کنیم.”

مانیل*، سرآشپز ۳۲ ساله ای که پس از تماشای آگهی آنها در تلویزیون با یک آژانس استخدام در تماس بود، گفت: “آنها از من خواستند پیاز و سبزیجات را در یک ویدیو برش دهم و من را استخدام کردند. همه ما برای آمدن به اینجا پول زیادی پرداخت کرده ایم.”

وقتی او و پنج نفر دیگر از سریلانکایی به هتل در براشوف رسیدند، جایی که قرار بود به عنوان سرآشپز کار کنند، به طرز شومی گفت: “این عادی نبود”.

او گفت که رئیس او از کارگران سوء استفاده جنسی می کند.

مانیل گفت: «شبهایی که از رفتن به اتاقش امتناع کردیم، او ما را تنبیه کرد. “چه باید کرد؟”

او کار را ترک کرد اما نمی‌خواهد آن را به پلیس گزارش دهد.

Loredana Urzica-Mirea، رئیس eLiberare، سازمانی با هدف مبارزه با قاچاق انسان و استثمار جنسی در رومانی، گفت: «آنها از گزارش آن خیلی می ترسند.

او گفت که eLiberare پرونده ای را میانجیگری کرده است که مربوط به سریلانکایی هایی است که در شرایط “وحشتناک” در یک کارخانه گوشت کار می کنند، اما کارفرما هر گونه تخلف را رد کرده است.

او افزود: “قانون جدید تغییر شغل را برای آنها آسان نمی کند.”

در سال ۲۰۲۲، یک اقدام اضطراری که به طور گسترده با هدف حمایت از کارفرمایان شناخته می‌شود، بدین معناست که کارگران خارجی باید حداقل یک سال به یک قرارداد بپیوندند. همچنین اگر بخواهند شغل خود را تغییر دهند، باید از یک کارفرما اجازه کتبی دریافت کنند.

مانیل که مایوس شده بود گفت که قصد دارد به ایتالیا برود به این امید که شرایط کار و دستمزد در آنجا بهتر باشد.

او گفت: “این تنها گزینه ای است که برای ما باقی مانده است.”