تولیدکنندگان هندی در حالی که برندها از تنش های آمریکا و چین پناه می برند، پول نقد می کنند
نویدا، هند – در یک کارخانه مونتاژ گوشی های هوشمند موتورولا در حومه پایتخت هند ، ماشین‌های سفید بزرگ هنگام نصب CPU روی مادربردها صدای هیس و بوق می‌زنند، در حالی که لیزرها بارکدهای هر مورد را در دود حک می‌کنند.
در یک طبقه دیگر، مردان و زنانی که لباس‌های کت و شلوار آبی یکسانی به تن دارند و کلاه‌ها در ردیف‌هایی ایستاده‌اند و بلندگوها، میکروفون‌ها و دوربین‌ها را به داخل بدنه تلفن‌ها فشار می‌دهند.
تقریباً دو سال و نیم از زمانی که Dixon Technologies شروع به مونتاژ گوشی‌های هوشمند برای موتورولا کرد، شرکت مستقر در Noida ماهانه ۵۰۰۰۰۰ دستگاه تولید می‌کند.
Dixon سفارش‌هایی دریافت کرده است که تا ۶۰۰,۰۰۰ دستگاه در سه ماهه آینده و ۸۵۰,۰۰۰ دستگاه از ژانویه افزایش یابد.
همچنین برنامه‌هایی برای مونتاژ تبلت‌ها برای شرکت مادر چینی Lenovo Group در دست اقدام است.
کسب و کار دیکسون به قدری خوب پیش می‌رود که در حال برنامه‌ریزی برای توسعه کارخانه است تا با تقاضا مطابقت داشته باشد.
Dixon یکی از شرکت‌های هندی است که از تلاش نخست‌وزیر نارندرا مودی برای تقویت تولید در این کشور سرمایه‌گذاری می‌کند، زیرا برندهای جهانی به دنبال تنوع بخشیدن به تامین‌کنندگان خود از چین در میان عدم اطمینان سیاسی و تنش‌ها بین واشنگتن و پکن هستند.
ساوراب گوپتا، مدیر ارشد مالی دیکسون، با اشاره به ترجیح شرکت‌ها برای داشتن چندین بخش تولید، به الجزیره گفت: «باید بادی زیادی برای صنعت وجود دارد و برندهای جهانی به دنبال استراتژی چین پلاس ۱،۲،۳ هستند. پایگاه هایی که می توانید علاوه بر چین انتخاب کنید.
طرح تولیدی دولت مودی، که به عنوان انگیزه مرتبط با تولید (PLI) شناخته می‌شود، مشوق‌های نقدی را به شرکت‌ها در طیف وسیعی از صنایع، از جمله داروسازی، نساجی و الکترونیک ارائه می‌کند.
بر اساس این طرح، شرکت‌های واجد شرایط در صورتی که بتوانند فروش خود را بالاتر از سال پایه، هر سال، در یک دوره پنج ساله افزایش دهند، مشوق‌های نقدی دریافت می‌کنند. در بخش تلفن همراه، مشوق‌ها از ۴ تا ۶ درصد فروش متغیر است و برای پنج شرکت داخلی و پنج شرکت خارجی مشروط به تحقق هدف باز است.
شرکت‌های خارجی فقط می‌توانند از مشوق‌های تولید محصولات با حداقل قیمت کارخانه ۲۰۰ دلار استفاده کنند.
بخش تولید هند از همسایه چین عقب مانده است و در چند دهه گذشته در تلاش برای افزایش بالای ۱۸ تا ۱۹ درصد تولید ناخالص داخلی (GDP) بوده است.
دولت‌های متوالی سعی کرده‌اند این بخش را با موفقیت محدود راه‌اندازی کنند و امیدوارند موتوری برای ایجاد شغل برای میلیون‌ها هندی که هر سال به نیروی کار می‌پیوندند، ایجاد کنند.
در سال ۲۰۱۵، دولت مودی کمپین “ساخت در هند” را برای تشویق شرکت ها به تولید و مونتاژ محصولات در کشور راه اندازی کرد.
سال بعد، مجموعه‌ای از تعرفه‌های وارداتی را برای قطعات مختلف تلفن همراه معرفی کرد تا شرکت‌های الکترونیکی را مجبور به تولید آن محصولات در هند کند.
در آخرین اقدام با هدف حفظ تولید در داخل، دهلی نو ماه گذشته اعلام کرد که واردات لپ‌تاپ و تبلت را به شرکت‌هایی با مجوزهای ویژه محدود می‌کند.
پس از عقب‌نشینی قابل توجه، دولت مهلت دریافت مجوز را تا پایان اکتبر تمدید کرد.
Dixon که لوازم خانگی، تلفن‌های همراه، پوشیدنی‌های الکترونیکی و سایر محصولات تولید می‌کند، یکی از پنج شرکتی در بخش الکترونیک است که واجد شرایط در نظر گرفتن بودجه تحت طرح PLI هستند.
اما این تنها شرکت هندی تا کنون است که پس از رسیدن به اهداف دولت واقعاً پول دریافت کرده است و این سؤالاتی را در مورد میزان موفقیت این ابتکار ایجاد می کند.
راهول باجوریا، مدیر عامل بارکلیز، گفت که شرکت‌ها بعید به نظر می‌رسند که کارخانه‌های موجود خود در چین را بازسازی کنند زیرا این کشور بازار بزرگی است و برای عرضه محصولات جدید مهم است.
باجوریا گفت، اما کسب و کارها به طور فزاینده ای کشورهای دیگری مانند هند را برای گسترش ظرفیت تولید خود یا جایگزینی امکانات موجود انتخاب می کنند.
باجوریا به الجزیره گفت: «بنابراین این یک عقب نشینی در چین نیست، بلکه افزایش در جاهای دیگر است. او گفت که استراتژی دهلی نو برای تقویت تولید شروع به ایجاد “پیشرفت های مشهود” کرده است.
او گفت: «این یک فرآیند تدریجی است. «در یک بازه زمانی کوتاه از صفر به ۱۰۰ نمی رسد. شما به طور مداوم بر روی ظرفیت ایجاد می کنید.”
داده‌های تجاری نشانه‌های اولیه موفقیت را نشان می‌دهند.
سال گذشته، هند گوشی‌های هوشمند، از جمله آیفون، به ارزش ۱۴.۸ میلیارد دلار صادر کرد که در مقایسه با واردات ۱۷.۶ میلیارد دلاری، رکورد بالایی محسوب می‌شود.
اپل، به‌ویژه، از زمانی که مونتاژ آیفون SE در هند را در سال ۲۰۱۷ آغاز کرد، حضور خود را در هند افزایش داده است و حدود ۷ درصد از تمام آیفون‌های اکنون در این کشور ساخته می‌شوند.
سال گذشته، غول فناوری مستقر در کالیفرنیا شروع به مونتاژ آیفون ۱۴ در هند و طبق گزارش ها قصد دارد آیفون ۱۵ را نیز در این کشور بسازد.
با این حال، حتی در حالی که هند تلاش می‌کند پایگاه تولیدی خود را افزایش دهد، این کشور به شدت به واردات قطعات الکترونیکی، عمدتاً از چین، وابسته است.
در ۱۲ ماه منتهی به پایان ژوئیه، هند لوازم الکترونیکی به ارزش ۷۳.۵ میلیارد دلار وارد کرده است، رقمی که به طور مداوم افزایش یافته است و به عنوان سومین قبض بزرگ واردات پس از نفت و جواهرات و جواهرات قرار دارد.
باجوریا گفت: “ارزش افزوده خزنده ای وجود دارد، و با گذشت زمان، انتظار می رود ارزش افزوده افزایش یابد.”
با این حال، سونیل سینها، اقتصاددان اصلی در رتبه‌بندی هند، گفت که ارزش افزوده واقعی در تولید است، نه فقط مونتاژ محصولات، “و ما هنوز خیلی با آن فاصله داریم”.
سینها به الجزیره گفت: برای اینکه این اتفاق بیفتد، هند باید مشاغل کوچک و متوسط را که ستون فقرات بخش تولید کشور هستند، تشویق کند تا به شرکت‌های بزرگ تبدیل شوند.
اما او گفت که شرکت‌های کوچک و متوسط هنوز در حال بهبودی از یک سری شوک‌ها هستند، از جمله همه‌گیری کووید-۱۹، نرخ‌های جدید مالیات بر درآمد، و خروج ناگهانی از گردش اسکناس ۲۰۰۰ روپیه‌ای.
«کسب‌وکارهای کوچک هنوز در تلاش هستند تا بعد از تمام آن رویدادها پای خود را پیدا کنند. برای آنها، به جای نگاه کردن به فرصت های بزرگ، این یک مورد بقا است.
با این حال، سینها امیدوار است که هند در آستانه چرخه جدیدی از سرمایه گذاری است که می تواند رونق قابل توجهی به تولید داشته باشد.
او گفت: «اثر دومینویی [بر کسب‌وکارهای کوچک] وجود خواهد داشت، اما با تأخیر. “این با الکترونیک نیز امکان پذیر است. [کسب و کارهای کوچک] هندی نسبت به شرایط متغیر نسبتاً انعطاف پذیر هستند. آنها انعطاف‌پذیری را دارند، اما برای ورود به ساختار به تقاضا و پشتیبانی نیاز دارند.»